جنگ‌افزار
سِلاح یا جَنگ‌اَفزار، وسیله‌ای است که برای کشتار و تخریب به‌کار می‌رود. از بعضی سلاح‌ها برای کاربردهای غیرنظامی مانند ورزش، تفریح و شکار نیز استفاده می‌شود.
پیشینهویرایش
بهرام چوبین سردار ایرانی دورهٔ ساسانی، هنگام بازدید از محل فوران نفت خام در ناحیه بادکوب (باکو) با توجه به قدرت اشتعال‌زایی این ماده، بر آن شد تا نوعی جنگ‌افزار ساخته شود و این کار را به مهندسان ارتش ایران واگذار نمود. در مدتی کم‌تر از یک سال، پیکانی ساخته شد شبیه به موشک‌های امروزی که حامل گوی دوکی شکلی بود که به نفت خام آغشته شده بود و از روی تخته‌ای که بر پشت قاطر قرار داشت با کشیدن زه پرتاب می‌شد. این دستگاه از یک زه (رودهٔ خشک شده) و چوب گز ساخته شده بود که بر تخته سوار می‌شد و دارای ضامن بود که دارای پنج خدمتکار بوده‌است که دو نفر از آن‌ها کمانکش بودند و نفر سوم نشانه‌گیری می‌کرده‌است. نفر چهارم مسئول افروختن بخش آغشته به نفت خام بوده و نفر پنجم قاطر را نگه می‌داشته‌است.[۱]
طبقه‌بندی جنگ‌افزارهاویرایش
- جنگ‌افزار سرد
- جنگ‌افزار انفرادی (شمشیر، خنجر، تیر و کمان، ...)
- جنگ‌افزار جمعی (منجنیق)
- جنگ‌افزار گرم
- انفرادی (سلاح کمری، تفنگ، نارنجک‌انداز، ...)
- جمعی (توپ، تانک، هواپیمای جنگی، ...)
- رباتیک (هوش مصنوعی ، کنترل از راه دور)
- سیستم جنگ‌افزار متعارف
جستارهای وابستهویرایش
پانویسویرایش
- ↑ «سالروز درگذشت بهرام چوبین و نگاهی به کارهای او». تاریخ ایران در امروز. دریافت‌شده در ۲۲ خرداد ۱۳۸۷.
منابعویرایش
- فاولر، ویل، اسلحه و جنگ‌افزارها در دوران جدید، مترجم سه‍یلا زمانی؛ ویراستاران امیرهادی تاج‌بخش، رضا عش‍ر؛ ته‍ران، انتشارات دله‍ام، ۱۳۸۲.
 |
این یک مقالهٔ خرد نظامی پیرامون جنگ‌افزار است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ جنگ‌افزار موجود است. |