جنگ ایران و عثمانی (۱۵۹۰–۱۵۷۸)
جنگ ایران و عثمانی (۱۵۹۰–۱۵۷۸) جنگی بود میان امپراتوری صفوی زیر فرمان شاه محمد خدابنده و پس از آن شاه عباس یکم و امپراتوری عثمانی زیر فرمان سلطان مراد سوم درگرفت.این جنگ از ۱۵۷۷-۷۸ آغاز شده و تا ۱۵۹۰ ادامه داشت. امپراتوری عثمانی جنگ را با هدف تسخیر آذربایجان و قفقاز آغاز کرد.این جنگ برای سالها به طول انجامید و عثمانیان موفق شدند تا مناطق تفلیس (در ۱۵۷۸) را بدست آورند.
ادامه پیشروی ها منجر به "اشغال تبریز بدست عثمانیها" در سال ۱۵۸۵ شد. در همین سال آنها قارص را زیر سلطه خود برده و منطقه گرجستان را بکلی خراجگذار خود گردانند. در نتیجه این جنگ، عثمانیان توانستند بخش عمدهای از آذربایجان و قفقاز را تا نزدیکی دریای خزر تصرف کنند. پیمان صلح میان ایران و عثمانی در تاریخ ۲۱ می ۱۵۹۰ منعقد شد و در آن ایران پذیرفت تا از آن پس در سرزمین عثمانی مذهب شیعه را تبلیغ نکند و همچنین سنی مذهبان داخل کشور را مورد آزار و اذیت قرار ندهد.
برای مطالعهٔ بیشترویرایش
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Ottoman–Safavid War (۱۵۷۸–۱۵۹۰)». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۵ دی ۱۳۸۹.