جنگ عرب‌ها و اسرائیل (۱۹۴۸)

جنگ ۱۹۴۸ عرب‌ها و اسرائیل یا جنگ اول عرب‌ها و اسرائیل دومین و آخرین مرحله از جنگ ۱۹۴۹–۱۹۴۷ فلسطین و اسرائیل بود. این جنگ رسماً با پایان قیومیت بریتانیا بر فلسطین در نیمه‌شب ۱۴ مه ۱۹۴۸ آغاز شد. منشور استقلال اسرائیل نیز در همان روز صادر شده بود. نیروهای ائتلاف نظامی کشورهای عربی نیز در سحرگاه ۱۵ مه به فلسطین بریتانیا وارد شدند.

جنگ عرب و اسرائیل (۱۹۴۸)
بخشی از نزاع عرب‌ها و اسرائیل
نظامیان اسرائیل در حال برافراشتن پرچم اسرائیل
زمان مه ۱۹۴۸ تا مارس ۱۹۴۹ مکان خاورمیانه نتیجه پیروزی اسرائیل، شکست عرب‌ها، موافقت نامه صلح ۱۹۴۹ علت جنگ حمله و پیشروی اسرائیل در فلسطین و مقاومت عرب‌های خاورمیانه
جنگندگان
اسرائیل هگانا ایرگون لحی بلماح داوطلبان خارجی	مصر سوریه امارت شرق اردن (نام سابق اردن) لبنان عراق عربستان سعودی یمن ارتش جهاد مقدس ارتش آزادی‌بخش عرب‌ها
فرماندهان
یاکوو دوری ییگل یادین	جان باگوت گلوب عبد القدیر الحسینی حسن سلاما فوزی القوجی احمد علی الماوی
نیروها
اسرائیل:در آغاز ۲۹٬۶۷۷ نفر و در مارس ۱۹۴۹ ۱۱۵٬۰۰۰ نفر	مصر:۱۰٬۰۰۰ که به ۲۰٬۰۰۰ نفر رسید عراق:۵٬۰۰۰ نفر که به ۱۵٬۰۰۰ تا ۱۸٬۰۰۰ نفر رسید سوریه:۲٬۵۰۰ تا ۵٬۰۰۰ نفر امارت شرق اردن:۶٬۰۰۰ تا ۱۲٬۰۰۰ نفر لبنان:۱٬۰۰۰ تا ۲٬۰۰۰ نفر عربستان سعودی:۸۰۰ تا ۱٬۲۰۰ نفر یمن:نامعلوم ارتش آزادی‌بخش عرب ۳٬۵۰۰ تا ۶٬۰۰۰ نفر
تلفات
۴٬۰۰۰ نظامی و ۲٬۴۰۰ غیرنظامی	۱۵٬۰۰۰–۸٬۰۰۰

مصری‌ها در نوار ساحلی جنوب پیشروی کردند و در نزدیکی اشدود متوقف شدند و هنگ عربی اردن و نیروهای عراقی ارتفاعات مرکزی فلسطین را تصرف کردند. سوریه و لبنان نیز در شمال با نیروهای اسرائیلی چندین درگیری داشتند. شبه‌نظامیان یهودی که در ارتش اسرائیل جمع شده بودند، توانستند نیروهای عربی را متوقف کنند. ماه‌های بعد بر شدت درگیری‌ها میان ارتش اسرائیل و ارتش‌های عربی که به آرامی به عقب رانده می‌شدند، افزوده شد. ارتش اردن و عراق توانستند بر بیشتر مناطق مرتفع فلسطین کنترل داشته و قدس شرقی، از جمله شهر قدیم را تصرف کنند. منطقه تحت اشغال مصر به نوار غزه و منطقهٔ کوچکی در الفالوجه که به دست اسرائیلی‌ها محاصره شده بود، محدود شد. در اکتبر و دسامبر ۱۹۴۸، نیروهای اسرائیلی به خاک لبنان نفوذ کردند و با هجوم به شبه‌جزیره سینای مصر، نیروهای مصری را در غزه محاصره کردند. آخرین فعالیت نظامی در مارس ۱۹۴۹ هنگامی که نیروهای اسرائیلی صحرای نگب را تصاحب و به دریای سرخ راه یافتند، رخ داد. اسرائیل در سال ۱۹۴۹ پیمان‌های ترک مخاصمه‌ای را با مصر در ۲۴ فوریه، با لبنان در ۲۳ مارس، با فرااردین ۳ آوریل و سوریه در ۲۰ ژوئیه امضا کرد. در این دوره مهاجرت‌ها و اخراج اعراب فلسطینی ادامه داشت.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «1948 Arab–Israeli War». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ زوئیه ۲۰۱۲.