جنگ غجدوان

نبرد غِجدُوان در ۳ آذر ۸۹۱ (۳ رمضان ۹۱۸ قمری) میان سپاه قزلباش ایران به فرماندهی نجم ثانی به همراه بابر گورکانی با ازبکها به فرماندهی عبیداللّه خان در غجدوان در منطقهٔ فرارود (ماوراءالنهر) رخ داد. در پی این جنگ ایرانیان شکست سختی خوردند و نجم ثانی و دیگر سرداران کشته شدند. این شکست فاجعه بسیار بزرگی برای ایران بود، چرا که پس از آن ازبکها پیوسته به خراسان یورش می‌بردند. همچنین سلطه تیموریان در فرارود به کلی پایان یافت و بابر نیز در پی این جنگ برای همیشه از فرارود دست کشید و توجه خود را به هندوستان معطوف کرد.

نبرد غجدوان
زمان ۸۹۱ خورشیدی مکان غجدوان، دهی در بخارا نتیجه شکست سنگین صفویان- تاختن اوزبکان و گشودن شهرهای هرات و مشهد
جنگندگان
صفویان	شیبانیان
فرماندهان
نجم ثانی - ظهیر الدین بابر	عبیدالله خان
تلفات
کناره‌گیری فرماندهان قزلباش از جنگ-کشته شدن نجم ثانی- نابودی لشکر صفویه به طور کلی- فرار بابر

پیش زمینه

از دوران کهن، مرز افسانه ای میان ایران و توران رود جیحون بود. صفویان می خواستند رود جیحون را مرز امپراتوری خود در شمال خاوری قرار دهند اما قادر نبودند شهر بلخ را که اهمیت اساسی داشت نگاه دارند. در ۱۵۱۱م/ ۹۱۸ه ق/ ۸۹۰ خورشیدی ظهیر الدین بابر، شاهزاده تیموری، برای بازپس گرفتن سرزمینش در فرارود که ازبکان او را از آنجا رانده بودند، شاه اسماعیل را تشویق به یورش به سمرقند کرد. بابر قول داد در عوض کمک اسماعیل، سکه به نام او ضرب کند و نام او را در خطبه بیاورد.

وقوع جنگ

شاه اسماعیل یکم صفوی در اواخر سال ۸۹۰، نجم ثانی را به فرماندهی سپاه برای کمک به بابر برگزید و سرداران نامداری مانند زین العابدین صفوی، پیری بیگ قاجار و بادنجان سلطان روملو را همراه او کرد. در اواخر اسفند ۸۹۰ نجم ثانی از قم به سوی خراسان رهسپار شد.

در مهر ۸۹۱، نجم ثانی و بابر در ناحیه بند آهنین به هم رسیدند. پس از آن سپاهیان ایران شهر قرشی را تصرف کردند و همه ۱۵ هزار تن مردم آنجا را کشتند و به دستور نجم ثانی از خون سادات نیز نگذشتند. پس از آن سپاهیان قزلباش به همراه بابر به سوی بخارا رهسپار شدند. ازبکان به قلعه غجدوان پناه بردند. بابر و برخی از سرداران که با وضع آنجا آشنا بودند از نجم ثانی خواستند که از محاصره آنجا دست بکشند و بازگردند ولی نجم بر جنگ تأکید داشت. به دلیل غرور و رفتار ناپسند نجم ثانی برخی از سرداران سپاه ار وی رو برتافتند و به خراسان بازگشتند و در سپاه ایران اختلاف بروز کرد.

سرانجام در روز یکشنبه ۳ آذر ۸۹۱ (۳ رمضان ۹۱۸ قمری) ازبکها به سپاه قزلباش یورش بردند و ایرانیان شکست سختی خوردند و نجم ثانی و دیگر سرداران کشته شدند. این شکست فاجعه بسیار بزرگی برای ایران بود، چرا که پس از آن فرارود از دست صفویه خارج شد و ازبکها پیوسته به خراسان یورش می‌بردند.

فرجام

شکست امیر نجم در غجدوان شعله امید را در دل اوزبکان بر افروخت. پس از آن ازبکان جرات یافته به محاصره هرات پرداختند. عبیدالله سلطان، مشهد را گرفت وسه ماه در آنجا حکومت کرد. اما با شنیدن خبر حرکت شاه اسماعیل به سوی خراسان، به فرارود (ماوراءالنهر) بازگشت.

منابع

• قاضی احمد منشی قمی، خلاصة التواریخ (۲ جلد، تاریخ صفویه از شیخ صفی تا اوایل شاه عباس یکم)، به تصحیح احسان اشراقی. (جلد ۱، صص ۱۱۸ تا ۱۲۳)
• غفاری‌فرد، عباسقلی، تاریخ تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران در دوران صفویه، سازمان سمت، ۱۳۸۱. (ص ۹-۸۷)