جولیان مور
جولی ان اسمیت (انگلیسی: Julie Anne Smith؛ زادهٔ ۳ دسامبر ۱۹۶۰) معروف به جولیان مور، بازیگر و مؤلف آمریکایی است. او از اوایل دههٔ ۱۹۹۰ در سینما پرکار بوده و برای به تصویر کشیدن زنان از لحاظ احساسی نگران در فیلم‌های مستقل و فعالیت در آثار بلاکباستر شهرت دارد. او افتخارات گوناگونی از جمله یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ فیلم بفتا، دو جایزهٔ گلدن گلوب و دو جایزهٔ امی دریافت کرده‌است.
| جولیان مور | |
|---|---|
_(2).jpg) مور در ۲۰۱۴ | |
| نام در زمان تولد | جولی ان اسمیت |
| زادهٔ | ۳ دسامبر ۱۹۶۰ (۶۱ سال) فورت برگ، کارولینای شمالی، ایالات متحده |
| شهروندی |
|
| تحصیلات | دانشگاه بوستون (کارشناسی هنرهای زیبا) |
| پیشه |
|
| سال‌های فعالیت | ۱۹۸۱–اکنون |
| همسر(ها) |
|
| فرزندان | ۲ |
| خویشاوندان | پیتر مور اسمیت (برادر) |
مور در رشتهٔ تئاتر دانشگاه بوستون به تحصیل پرداخت و حرفه‌اش را با مجموعه‌ای از نقش‌ها در تلویزیون آغاز کرد. او از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ در مجموعهٔ تلویزیونی همان‌طور که جهان می‌چرخد حضور داشت و برای این نقش برندهٔ جایزهٔ امی دی‌تایم شد. آغاز فعالیت سینمایی او در داستان‌هایی از نیمۀ تاریک: فیلم (۱۹۹۰) بود و تا چهار سال بعد نقشهای کوتاهی در فیلم‌ها از جمله دستی که گهواره را تکان می‌دهد به دست می‌آورد. مور در ابتدا با فیلم برش‌های کوتاه (۱۹۹۳) مورد توجه منتقدان قرار گرفت و نقش‌آفرینی‌هایش در وانیا در خیابان چهل و دوم (۱۹۹۴) و ایمن (۱۹۹۵) باعث تداوم این روند شد. بازی در فیلم‌های پرفروش نه ماه (۱۹۹۵) و جهان گمشده: پارک ژوراسیک (۱۹۹۷) او را به یکی از بازیگران نقش اول هالیوود تبدیل کرد.
مور در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ و اوایل دههٔ ۲۰۰۰ شهرت قابل توجهی را به‌دست‌آورد و برای نقش‌آفرینی‌هایش در شب‌های عیاشی (۱۹۹۷)، پایان رابطه (۱۹۹۹)، دور از بهشت (۲۰۰۲) و ساعت‌ها (۲۰۰۲) نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد؛ او در فیلم اول نقش یک بازیگر پورنوگرافی دههٔ ۱۹۷۰ و در سه فیلم دیگر نقش زنان خانه‌دار ناراضی در اواسط قرن بیستم را ایفا کرد. او برای بازی در فیلم‌های لبوفسکی بزرگ (۱۹۹۸)، مگنولیا (۱۹۹۹)، هانیبال (۲۰۰۱)، فرزندان انسان (۲۰۰۶)، یک مرد مجرد (۲۰۰۹)، بچه‌ها حالشان خوب است (۲۰۱۰) و دیوانه‌وار، احمقانه، عشق (۲۰۱۱) موفقیت‌هایی کسب کرد. مور برای به تصویر کشیدن سارا پیلین در فیلم تلویزیونی تغییر بازی (۲۰۱۲) برندهٔ جایزهٔ امی ساعات پربیننده شد. او در سال ۲۰۱۴ برای بازی در نقش یک بیمار آلزایمری در هنوز آلیس (۲۰۱۴) توانست جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به خود اختصاص دهد،[۱] و برای نقشه‌های ستاره‌های سینما (۲۰۱۴) برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر زن در جشنوارهٔ فیلم کن شد.[۲] مجموعه‌فیلم‌های بازی‌های گرسنگی و فیلم جاسوسی کینگزمن: محفل طلایی (۲۰۱۷) از پرفروش‌ترین فیلم‌هایش هستند.
مور علاوه بر بازیگری، مجموعه‌ای از کتاب‌های کودکانه دربارهٔ شخصیتی به نام «توت‌فرنگی کک‌مک» نوشته‌است. مجلهٔ تایم در سال ۲۰۱۵ از او به‌عنوان یکی از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان یاد کرد[۳] و در سال ۲۰۲۰، نام او در فهرست نیویورک تایمز از ۲۵ بازیگر بزرگ قرن بیست و یکم آمد.[۴] او با کارگردان بارت فرویندلیش ازدواج کرده و از او صاحب دو فرزند شده‌است.[۵]
کارنامهٔ هنری و افتخاراتویرایش
تحسین‌شده‌ترین آثار مور بنا به گفتهٔ بازبینی منتقدان وبگاه راتن تومیتوز، عبارتند از:[۶]
- برش‌های کوتاه (۱۹۹۳)
- وانیا در خیابان چهل و دوم (۱۹۹۴)
- ایمن (۱۹۹۵)
- شب‌های عیاشی (۱۹۹۷)
- لبوفسکی بزرگ (۱۹۹۸)
- مگنولیا (۱۹۹۹)
- ساعت‌ها (۲۰۰۲)
- دور از بهشت (۲۰۰۲)
- فرزندان انسان (۲۰۰۶)
- کوری (۲۰۰۸)
- یک مرد مجرد (۲۰۰۹)
- بچه‌ها حالشان خوب است (۲۰۱۰)
- آنچه میسی می‌دانست (۲۰۱۲)
- هنوز آلیس (۲۰۱۴)
- طرح مگی (۲۰۱۵)
- گلوریا بل (۲۰۱۸)
فیلم‌های مور که با فروش بالایی همراه بوده‌اند، عبارتند از:[۷]
- دستی که گهواره را تکان می‌دهد (۱۹۹۲)
- فراری (۱۹۹۳)
- نه ماه (۱۹۹۵)
- جهان گمشده: پارک ژوراسیک (۱۹۹۷)
- هانیبال (۲۰۰۱)
- فراموش‌شده (۲۰۰۴)
- دیوانه‌وار، احمقانه، عشق (۲۰۱۱)
- بدون توقف (۲۰۱۴)
- بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد – بخش ۱ (۲۰۱۴)
- بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد – بخش ۲ (۲۰۱۵)
- کینگزمن: محفل طلایی (۲۰۱۷)
مور پنج بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شده‌است؛ بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای شب‌های عیاشی و ساعت‌ها و بهترین بازیگر نقش اول زن برای پایان رابطه (۱۹۹۹) و دور از بهشت که درنهایت برای هنوز آلیس این جایزه را کسب کرد.
فیلم‌شناسیویرایش
| سال | عنوان | نقش |
|---|---|---|
| ۱۹۹۲ | دستی که گهواره را تکان می‌دهد | مارلن کراون |
| ۱۹۹۳ | بنی و جون | روثی |
| ۱۹۹۳ | فراری | دکتر آن ایست‌من |
| ۱۹۹۳ | شهادت بدن | |
| ۱۹۹۳ | برش‌های کوتاه | ماریان وی‌من |
| ۱۹۹۴ | وانیا در خیابان چهل و دوم | یلنا |
| ۱۹۹۵ | ایمن | کرول وایت |
| ۱۹۹۵ | نه ماه | ربه‌کا تیلور |
| ۱۹۹۵ | آدم‌کش‌ها | الکترا |
| ۱۹۹۵ | هم‌اتاقی‌ها | |
| ۱۹۹۶ | نجات پیکاسو | |
| ۱۹۹۷ | افسانه اثر انگشت‌ها | |
| ۱۹۹۷ | تاکسی شیکاگو | |
| ۱۹۹۷ | شب‌های عیاشی | آمبر ویوز |
| ۱۹۹۷ | جهان گمشده: پارک ژوراسیک | سارا هاردینگ |
| ۱۹۹۸ | لبوفسکی بزرگ | مود لباوسکی |
| ۱۹۹۹ | اقبال کلوچه | کرا دووال |
| ۱۹۹۹ | شوهر ایده‌آل | لارا چولی |
| ۱۹۹۹ | نقشهای از جهان | |
| ۱۹۹۹ | پایان رابطه | سارا مایلز |
| ۱۹۹۹ | مگنولیا | لیندا پارتریج |
| ۲۰۰۰ | شیفته زن‌ها | |
| ۲۰۰۱ | هانیبال | کلاریس استارینگ |
| ۲۰۰۱ | جهانگرد | |
| ۲۰۰۱ | اخبار کشتیرانی | |
| ۲۰۰۱ | تکامل | آلیسون رید |
| ۲۰۰۲ | دور از بهشت | کتی ویتاکر |
| ۲۰۰۲ | ساعت‌ها | لورا براون |
| ۲۰۰۴ | فراموش شده | تلی پارتا |
| ۲۰۰۴ | مری و بروس | |
| ۲۰۰۴ | قوانین جذابیت | آدری وودز |
| ۲۰۰۵ | به مرد اعتماد کن | |
| ۲۰۰۵ | اوهایو، برنده جایزه نافرمانی | |
| ۲۰۰۶ | فرزندان انسان | جولیان |
| ۲۰۰۶ | فریدم لند | براندا مارتین |
| ۲۰۰۷ | آینده | کالی فریس |
| ۲۰۰۷ | من آنجا نیستم | آلیس فابیان |
| ۲۰۰۸ | کوری | همسرِ دکتر |
| ۲۰۰۹ | زندگی شخصی پیپا لی | |
| ۲۰۰۹ | یک مرد مجرد | چارلی |
| ۲۰۰۹ | کلویی | دکتر کاترین استوارت |
| ۲۰۱۰ | بچه‌ها حالشان خوب است | جولز |
| ۲۰۱۰ | پناهگاه | کارا |
| ۲۰۱۱ | دیوانه‌وار، احمقانه، عشق | امیلی ویور |
| ۲۰۱۲ | فلین بودن | |
| ۲۰۱۲ | تغییر بازی | سارا پالین |
| ۲۰۱۲ | آنچه میسی می‌دانست | |
| ۲۰۱۳ | کری | مارگارت وایت |
| ۲۰۱۳ | معلم انگلیسی | استر |
| ۲۰۱۳ | دان جان | استر |
| ۲۰۱۴ | بدون توقف | جن سامرز |
| ۲۰۱۴ | هنوز آلیس | دکتر آلیس هالند |
| ۲۰۱۴ | بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد - بخش ۱ | |
| ۲۰۱۴ | نقشه‌های ستاره‌های سینما | |
| ۲۰۱۴ | هفتمین پسر | مادر مالکین |
| ۲۰۱۵ | طرح مگی | جورجت نرگارد |
| ۲۰۱۵ | ملک طلق | لورل هستر |
| ۲۰۱۵ | بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد - بخش ۲ | پرزیدنت آلما کوین |
| ۲۰۱۷ | مصیب عجیب | |
| ۲۰۱۷ | سابربیکن | |
| ۲۰۱۷ | کینگزمن: محفل طلایی | پاپی آدامز |
| ۲۰۱۸ | گلوریا بل | گلوریا بل |
| ۲۰۱۸ | بل کانتو | |
| ۲۰۱۹ | بعد از عروسی | |
| ۲۰۱۹ | دختر تعجب‌آور | |
| ۲۰۲۰ | گلوریا | |
| ۲۰۲۱ | زنی پشت پنجره | |
| ۲۰۲۱ | روح رام‌نشده | |
| ۲۰۲۱ | ایون هنسن عزیز | |
| ۲۰۲۲ | وقتی که نجات جهان را تمام کردی |
بخشی از جوایزویرایش
- کاندیدای بفتای بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم پایان رابطه در سال ۱۹۹۹
- کاندیدای بفتای بهترین بازیگر مکمل زن برای فیلم ساعت‌ها در سال ۲۰۰۲
- برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی زن برای فیلم هنوز آلیس در سال ۲۰۱۵
منابعویرایش
- ↑ McNary, Dave (February 22, 2015). "Julianne Moore Wins Oscar for Lead Actress". Variety. Penske Media Corporation. Retrieved April 22, 2015.
- ↑ Chang, Justin (May 24, 2014). "Cannes: 'Winter Sleep' Wins Palme d'Or". Variety. Archived from the original on May 25, 2014. Retrieved May 25, 2014.
- ↑ "Julianne Moore". Archived from the original on July 25, 2016. Retrieved July 5, 2016.
- ↑ Dargis, Manohla; Scott, A. O. (November 25, 2020). "The 25 greatest actors of the 21st century (so far)". The New York Times. Retrieved December 18, 2020.
- ↑ "Julianne Moore". Us Weekly. Archived from the original on May 16, 2012. Retrieved July 30, 2012.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامacclaimedوارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامhighest grossوارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ جولیان مور موجود است. |
- جولیان مور در IMDb
- جولیان مور در آل‌مووی
- جولیان مور در بانک اطلاعات اینترنتی برادوی
- جولیان مور در بایگانی لورتل
- اخبار و تفاسیر موجود در گاردین دربارهٔ جولیان مور
- «اخبار و تفاسیر موجود جولیان مور». نیویورک تایمز.
