به همه‌ی زمین‌هایی که برای جاده سازی و ایمنی بین حد نهایی تا محور راه در دو سو با رعایت قانون‌ها اختصاص می یابد حریم راه گفته می شود.[۱]

یک خیابان در مرکز شهر توسان در آریزونا

قوانین حریم راه در ایران ویرایش

  • ماده 6 قانون ایمنی راهها و راه آهن مصوب 1349/4/7

اقدام به هرگونه عملیاتی که باعث خرابی جاده گردد و ساخت هر گونه مستحدثات یا درختکاری یا زراعت یا اقدام به حفاری در حریم قانونی راه‌ها که میزان هر یک به طرق و وسایل متناسب مشخص و از طرف وزارت راه آگهی می‌شود بدون اجازه وزارت راه ممنوع است.

تبصره 1: وزارت راه باید با حضور نماینده دادسرا و در نقاطی که دادسرا نباشد با حضور نماینده دادگاه بخش، این قبیل مستحدثات یا درختکاری یا زراعت و حفریات را ضمن تنظیم صورت مجلس راساً قلع و آثار تجاوز را محو نماید.[۱]

  • ماده 2 قانون ایمنی راهها و راه آهن مصوب 1379/2/24

ریختن زباله، نخاله، مصالح ساختمانی، روغن ترمز و موارد مشابه آن یا نصب و استقرار تابلو یا هر شیء دیگر در راه‌ها و حریم قانونی آن‌ها در داخل یا خارج از محدوده قانونی شهرها و هرگونه عملیات که باعث اخلال در رفت‌وآمد وسائل نقلیه می‌شود و نیز ایجاد راه دسترسی ممنوع است.[۱]

  • ماده 5 قانون ایمنی راهها و راه آهن مصوب 1379/2/24

ایجاد هرگونه ساختمان و دیوار کشی و تاسیسات به شعاع 100 متر از انتهای حریم راهها بدون کسب مجوز از وزارت راه ممنوع است.[۱]

ساخت و سازهای غیر مجاز در حریم ویرایش

این گونه ساخت و سازها بروز تصادف‌های جاده‌ای را در پی دارد.[۱]

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ «وزارت راه‌و شهرسازی جمهوری اسلامی ایران». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۲ اوت ۲۰۱۷.