حسین بن ضحاک
حسین بن ضَحّاک شهرت‌یافتهٔ فراگیر به لقبِ خَلیع، کنیه‌گرفته به ابوعلی (۷۷۲–۸۶۴م) شاعر عراقی در دورهٔ اول عباسی بود. لقب خلیع، از برای شهرت او در آنچه مسلمانان «فسق و مجون» می‌دانند، برگرفته شده. در شاعری، او را هم‌رده با ابونواس می‌دانند. حسین خلیع را همانند والبه بن حباب نیز می‌دانند.[۱][۲][۳][۴]
| حسین بن ضحّاک | |
|---|---|
| زادهٔ | ۷۷۲م / ۱۵۵ق بصره |
| درگذشت | ۸۶۴م / ۲۵۰ق بصره |
| پیشه | شاعر |
| سبک | دورهٔ اول عباسی |
زتدگیویرایش
«حسین بن ضحاک بن یاسر» در بصره به سال ۱۵۵ق/ ۷۷۲م زاده شد. همان‌جا پرورش یافت و سپس به بغداد منتقل شد؛ در اواخر روزگار هارون‌الرشید. ندیم دو فرزند او، صالح و امین شد. زمانی که امین خلیفه شد، پیوندش با او قوی بود.[۱]
منابعویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۲. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۹۷.
- ↑ حموی، یاقوت (۱۹۹۳). معجم الأدباء. ج. ۱۰. بیروت: دارالغرب الإسلامی. صص. ۵–۲۳.
- ↑ ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ج. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۲۷۵.
- ↑ حنبلی، ابن عماد (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۲. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۱۲۳. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)