خاندان گو

خاندان گو (کره‌ای: 고씨 왕족) دودمانی بود که امپراتوری باستانی گوگوریو را بنیانگذاشت و بر آن حکومت کرد. امپراتور دونگمیونگ بنیانگذار این خاندان بود، که خود از یک پادشاهی باستانی کره‌ای دیگر به نام بویوی شرقی جدا شد تا پادشاهی خود را راه اندازی کند.‌

خاندان گو
کشور	گوگوریو
تاریخ بنیان‌گذاری	۳۷ پیش از میلاد
بنیانگذار	امپراتور دونگمیونگ
آخرین حاکم	گوگوریو: پادشاه بوجانگ (۶۴۲–۶۶۸) بودوک: آنسونگ (۶۷۴–۶۸۳)
عنوان‌ها	پادشاهان گوگوریو (۳۷ پ.م – ۱۹ پ.م، ۵۳ میلادی – ۶۶۸ میلادی) پادشاهان بودوک (۶۷۴–۶۸۴)
عزل	گوگوریو: ۶۶۸: الحاق توسط تانگ بودوک: ۶۸۳:الحاق توسط شیلا

بنیانگذاری

خاندان گو از یک نیای مشترک ، که جومونگ، نخستین امپراتو گوگوریو نیز بود، بنیانگذاری شد. جومونگ پسر هه موسو و بانو یوها بود. بانو یوها دختر هابک ، خدای رودخانه آمنوک یا به تعبیری دیگر، خدای خورشید هابک (کره‌ای: 해밝). جومونگ به عنوان یکی از نوادگان هه موسو، با هدف اتحاد مجدد تمام قلمرو باستانی گوجوسون در یک امپراتوری کامل و یک ملت کامل قیام کرد. با در نظر گرفتن این هدف، او از بویوی شرقی به راه افتاد و شروع به ساختن پایه‌های پادشاهی خود کرد. پس از سه سال، او پیش‌تر چندین پادشاهی مجاور را فتح کرده بود و آماده بود تا به مرحله نهایی ساختن پادشاهی خود برود. او این مرحله را با دست گرفتن با جولبون و تحت کنترل گرفتن آن به پایان رساند. درسال ۳۷ پیش از میلاد، جومونگ سرانجام پادشاهی خود را بنیانگذاشت و آن را «گوگوریو» نامید. او همچنین نام خانوادگی خود را از «هه» به «گو» که به معنی «بالا» است تغییر داد. گوگوریو در دوران ۱۹ سال سلطنت گو جومونگ پیشرفت کرد و به رشد خود ادامه داد. همسر اول او و پسرشان، یوری، که سپس امپراتور پادشاه یوریمیونگ شد، از دانگ بویو گریختند و در آخرین سال سلطنت جومونگ به گوگوریو آمدند. جومونگ یوری را جانشین و ولیعهد خود معرفی کرد و پنج ماه بعد از دنیا رفت.

دگرگونی نام‌خانوادگی

پادشاه یوریمیونگ درسال ۱۹ قبل از میلاد به سلطنت رسید و تا زمان مرگش درسال ۱۸ میلادی سلطنت کرد. در زمان پادشاهی یوریمیونگ تا پادشاه موبون، پادشاهان گوگوریو از نام‌خانوادگی «هه» استفاده می کردند. درسال ۵۳ میلادی، زمانی که شاهزاده جوان «گو گونگ» به عنوان پادشاه ته‌جو تاج و تخت را به دست گرفت، او نخستین پادشاه با نام خانوادگی گو درمیان سه نسل از پادشاه پیشین خود بود.

طبق گفته «سامگوک ساگی»، خانواده سلطنتی گوگوریو ادعا می‌کردند که از خدای اسطوره‌ای گائو یانگ، که نوه امپراتور زرد از اساطیر چین بود، می‌آیند، و بنابراین نام خانوادگی «گو» (کره‌ای: 고; هانجا: 高) را به خود اختصاص دادند؛ با این حال، این افسانه در تفاسیر کیم بوسیک بی اعتبار شد. گردآورنده حماسی سامگوک ساکی، که به این نتیجه رسید که بکجه و گوگوریو هر دو از بویو سرچشمه گرفته اند.

اوج قدرت

اوج قدرت گوگوریو در زمان پادشاهی گوانگ‌گه‌تو بزرگ بود که سواره نظام و واحدهای دریایی گوگوریو را برای آرام کردن جنوب و شمال ایجاد و تقویت کرد. گوانگ‌گه‌تو بزرگ به بویو، بیریو-گوک، هویان، مالگال و قبایل آینو حمله کرد و آن‌ها را فتح کرد. زندگی او در اوج قدرت گوگوریو به سرانجام رسید، اما شکوهمندانه در سن ۳۹ سالگی درگذشت.

ادامه قدرت

پادشاه مونجامیونگ پس از تسلیم کامل دولت باستانی بویو درسال ۴۹۴ میلادی به گسترش قلمروهای گوگوریو ادامه داد. پس از سلطنت پادشاه مونجامیونگ، پسرش پادشاه آنجانگ حمله به پادشاهی های جنوبی و تضعیف قدرت آنها ادامه داد و قدرت امپراتوری را بر شبه‌جزیره کره و منچوری بیشتر کرد. پس از پادشاه آنجانگ، پسرش آن‌وون پادشاه شد شد.

فروپاشی گوگوریو

بیست و هفتمین امپراتور گوگوریو، پادشاه یونگ‌نیو، علیرغم پیروزی‌های بزرگی که گوگوریو بر امپراتوری سویی‌ به دست آورده بود، تسلیم امپراتوری تانگ شد. پادشاه یونگ‌نیو توسط یون گه‌سومون که تا سال ۶۶۶ میلادی «ته مانگنیجی (대막리지/نخست وزیر بزرگ)» گوگوریو بود، ترور شد. پادشاه بوجانگ، برادرزاده پادشاه یونگ‌نیو، درسال ۶۴۲ میلادی به سلطنت رسید و تا سال ۶۶۸ میلادی تا زمانی که گوگوریو توسط ارتش‌های متحد تانگ و شیلا نابود شد حکومت کرد.

با سقوط گوگوریو، بقایای بازمانده تلاش کردند تا گوگوریو را تحت فرماندهی نظامی گوم موجام و آنسونگ، پسر نامشروع پادشاه بوجانگ، به عنوان پادشاه خود برپا کنند. با این حال درسال ۶۷۰ میلادی، نزاع بین گوم موجام و آنسونگ منجر به ترور گوم موجام و تسلیم آنسونگ به شیلا شد. پادشاه بوجانگ نیز پس از برملا شدن تلاش برای شوراندن مردم بر علیه تانگ به جنوب چین تبعید شد و اندکی بعد درگذشت؛ اطلاعات دیگری از خاندان گو پس از این وقایع در دسترس نیست، بخشی از مردم گوگوریوی سابق به چین برده شدند و برخی دیگر به شیلا رفتند و بخشی دیگر نیز بالهه را تأسیس نمودند؛ در ۹۱۸ میلادی، پادشاه ته‌جو که به قصد احیای گوگوریو خاندان های حاکم بر شیلا را حذف و شبه جزیره کره را متحد کرده قیام کرده بود بعلت نبود خاندان گو، نام کشور را گوریو گذاشت که ریشه نام کره امروزی است.