خلنو، از جنوب به شمشک و رودبار قصران، از شمال به درهٔ رودخانهٔ وارنگرود، از شرق به دشت لار (محدوده لواسانات) و از غرب به وسیلهٔ خطالرأس هرزهکوه به درهٔ رودخانه کرج متصل میشود. این قله سرچشمه اصلی رودخانهٔ وارنگرود بوده که سرچشمه و منبع اصلی دریاچهٔ سد کرج است.[۲]
گذر از تیغهٔ ژاندارک برای رسیدن به آن قله بر روی خط الرأس برج - خلنو، آن را به یکی از قلههای سرسخت ایران که رسیدن به آن (به خصوص در فصل زمستان و از روی خط الرأس) احتیاج به تجربه و وسایل فنی دارد، تبدیل کردهاست. قلهٔ خلنو به صورت خطالرأسی با کلیهٔ قلل البرز مرکزی از جمله سرکچالها، وزوابها، پالون گردن و آزادکوه ارتباط دارد. مسیر رایج برای صعود به این قله، از روستای لالون واقع در منطقهٔ اوشان، فشم، میگون است، ولی مسیر زمستانی آن از روی خط الرأس سرکچال - برج میباشد.
↑ ۱٫۰۱٫۱«کوههای ایران». وبگاه قلمرو کوهستانی ایران. بایگانیشده از اصلی در ۶ مه ۲۰۰۹. دریافتشده در تیر ۱۳۸۸. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)
↑«قله خلنو». وبگاه نمای ایران. بایگانیشده از اصلی در ۱۹ فوریه ۲۰۱۵. دریافتشده در تیر ۱۳۸۸. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)