خودایمنی
خودایمنی دسته‌ای از اختلالات دستگاه ایمنی است که در آن برخی از سلول‌ها و مولکول‌های درون بدن، بیگانه تلقی شده و به اشتباه مورد حملهٔ دستگاه ایمنی بدن قرار می‌گیرند. به این ترتیب علیه سلول‌های خودی پاسخ ایمنی ایجاد می‌شود و دستگاه ایمنی به مبارزه با آن‌ها می‌پردازد.
| خودایمنی | |
|---|---|
 | |
| قسمت‌هایی از بدن که توسط نمونه بیمارهای خودایمنی تحت تاثیر قرار گرفته اند. | |
| تخصص | ایمنی‌شناسی |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام | 279.4 |
| اُمیم | ۱۰۹۱۰۰ |
| دادگان بیماری‌ها | 28805 |
| سمپ | D001327 |
تعریف بیماری خودایمنی در کودکان چیست؟ به مجموعه‌ای از بیماری‌هایی گفته می‌شود که در برابر بافت‌های خودی، آنتی بادی تولید می‌کنند، این عمل باعث تخریب و اختلال در عملکرد بافت مذکور می‌شود.
علل بروز این اختلال در دستگاه ایمنی بدن هنوز مشخص نیست، با این حال، این واکنش ممکن است در اثر تولید نابه‌جا و نامتناسب پادتن‌هایی باشد که علیه پروتئین‌های سلول‌های بدن به وجود می‌آیند(اتوآنتی‌بادی).
از جمله بیماری‌های خودایمنی می‌توان اسکلروز چندگانه (تخریب پوشش میلینی اطراف سلول‌های عصبی مغز و نخاع)، کولیت اولسروز، بیماری کرون، دیابت نوع یک (تخریب جزایر لانگرهانس)، گریوز، میاستنی گراویس، کهیر خود ایمنی، تیروئید هاشیموتو، انواع کم کاری و پر کاری تیروئید، ویتیلایگو ، آرتریت روماتوئید و روماتیسم قلبی را نام برد.
انواعویرایش
بیماری‌های اتوایمیون براساس نوع سلول‌های درگیر (مانند T-Cell و B cell) یا سیستم ایمنی سلولی یا هومورال متفاوتند.
منابعویرایش
- زیست‌شناسی و آزمایشگاه ۲، نظری (رشته علوم تجربی)، چاپ هفتم ۱۳۸۶
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |