درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱
درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۱
زیگموند فروید که نام کامل او زیگیسمونت شلومو فروید (زاده: ۶ مه ۱۸۵۶ - درگذشته:۲۳ سپتامبر ۱۹۳۹) عصب‌شناس اتریشی و پایه‌گذار رشته روانکاوی است.به نظر او بسیاری از رفتارهای انسان تحت تأثیر انگیزه‌های ضمیر ناخودآگاه است. افکار و خاطرات بخصوص ضمیر ناخودآگاه، بویژه از نوع جنسی و پرخاشگرانه، ریشهٔ اختلالات روانی هستند، و اینگونه اختلالات روانی می‌توانند با تبدیل اندیشه‌ها و خاطرات ناخودآگاه به آگاهی از طریق معالجات روانکاوانه، درمان شوند.
متاسفانه نظریات فروید در میان عامه به شدت مورد سوء تعبیر و حتی تحریف قرار گرفته‌اند. برای مثال عموما به اشتباه تصور می‌شود وی طرفدار بی بند و باری جنسی بوده‌است. از نظر فروید آسیبهای روانی انسان، در ۵ سال نخست زندگی ریشه دارند؛ خصوصا نحوه ارضای تمایلات جنسی کودک؛ و حوادث بزرگسالی نقش چندانی در شکلگیری شخصیت ندارند. به علاوه افراط در ارضا به اندازه محرومیت مضر است.
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲
درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۲
گوردن ویلارد آلپورت، (۱۱ نوامیر ۱۸۹۸- ۹ اکتبر ۱۹۶۷)، روان شناس آمریکایی و یکی از اولین نظریه پردازان شخصیت بود. او طراح نظریهٔ صفات (trait theory) بود. گُردِن آلپورت در ۱۱ نوامبر ۱۸۹۷ در مانتیزوما، ایندیانا به دنیا آمد. آنها چهار برادر بودند و آلپورت کوچکترین آنها بود. پدرش، جان ادواردز آلپورت، پزشک و مادرش، نِلی ادیت وایز آلپورت، معلم بود، و هر دوی آنها تاثیری قوی و مثبت بر وی داشتند. آلپورت در ایندیانا به دنیا آمد، ولی در کلیولند، اوهایو بزرگ شد و همانجا به مدا رس دولتی رفت. برادر بزرگترش، فلوید، دانشجوی هاروارد بود (و بعدها او نیز به یک روان شناس معروف تبدیل شد)، و به اصرار وی، آلپورت در ۱۹۱۵به هاروارد رفت. او به زحمت توانست امتحان ورودی را پاس کند و در ترم اول دانشگاه نیز نمراتش همیشه یا C بود یا D. اما با تلاش بسیار، سال اول را با نمرات A قبول شد. در ۱۹۱۹ آلپورت از هاروارد با مدرک لیسانس اقتصاد و فلسفه فارغ التحصیل شد. بعد از فارغ التحصیلی، ظاهرا چون نمی‌دانست می‌خواهد چه کار کند و چون هنوز به دنبال هویت شخصی خود بود، به ترکیه رفت و در استامبول، در رابرت کالج به تدریس انگلیسی و جامعه‌شناسی پرداخت. بعد از یک سال، از هاروارد بورسیهٔ گرفت تا در رشتهٔ روانشناسی تحصیل کند. او دو سال بعد، در ۱۹۲۲، و در ۲۴ سالگی در همین رشته دکترا گرفت.
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳
درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۳
آلبرت بندورا در ۴ دسامبر ۱۹۲۵ در منطقهٔ زیبا ولی کوهستانی و سرد شمال آلبرتا، کانادا به دنیا آمد. مثل بسیاری از کودکانی که در روستاهای کوچک به دنیا می‌آیند، بندورا، از ابتدائی تا دبیرستان به یک مدرسه رفت. اما به خاطر کمبود معلم و منابع مختلف، از بندورا و دیگر دانش آموزان خواسته می‌شد که «به خودشان درس دهند». بعد از دیپلم و در تابستان، بندورا در عملیات ساخت بزرگراه آلاسکن به عنوان کارگر مشغول به کار شد. این بزرگراه، در طول جنگ جهانی، برای وصل کردن آمریکا به ایالت آلاسکا ساخته شد.
در استنفورد، کاریری را شروع کرد که بعداً به یک کاریر بسیار متمایز تبدیل شد. او افتخارات زیادی کسب کرده‌است که از جملهٔ آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: بورس تحصیلی گوگن‌هایم (۱۹۷۲)، جایزهٔ DSA از بخش ۱۲ انجمن روانشناسی آمریکا (۱۹۷۲)، جایزهٔ DSAA از انجمن روانشناسی کالیفرنیا (۱۹۷۳)، جایزهٔ جیمز مک کین کتل (۱۹۷۷)، جایزهٔ جیمز مک کین کتل فلوآوارد از انجمن روانشناسی آمریکا (۲۰۰۳-۲۰۰۴)، جایزهٔ GMALA در روانشناسی از بنیاد روانشناسی آمریکا (۲۰۰۶)، و جایزهٔ گرامایر در روانشناسی (۲۰۰۸). بندورا در حال حاضر (ژوئیهٔ ۲۰۱۰) در چندین انجمن علمی عضو است و عضو هیئت تحریریهٔ ۱۷ مجلهٔ علمی است.
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴
درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۴ آبراهام هَرولد مَزلو (۱ آوریل ۱۹۰۸ - ۸ ژوئن ۱۹۷۰) روانشناس انسان‌گرای آمریکایی می‌باشد. او امروزه برای نظریه «سلسله مراتب نیازهای انسانی»اش (هرم مزلو) شناخته شده‌است.مزلو همچنین به عنوان پدر روانشناسی انسان گرا شناخته می‌شود. او در سال ۱۹۵۴ کتاب «انگیزه و شخصیت» را درباره نظریه سلسله مراتب نیازها منتشر کرد. آبراهام مزلو در ۱ آوریل ۱۹۰۸ در بروکلین، نیویورک در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد.
نظریه سلسله مراتب نیازهای انسانی مزلو (Hierarchy of Human Needs) معمولاً به شکل یک هرم متشکل از ۵ یا ۷ طبقه ترسیم می‌شود. این سلسله مراتب از نیازهای ابتدایی در طبقه پایینی شروع شده و هرچه بالاتر می‌رود نیازهای پیچیده‌تر انسانی را معرفی می‌کند که به ترتیب عبارت‌اند از: نیازهای فیزیولوژیک، نیازهای امنیتی، نیازهای عاطفی، نیازهای اجتماعی-احترامی و نیازهای خودشکوفایی. طبق نظریه مزلو، هر «نیاز» هرچقدر پایین‌تر قرار داشته باشد، قوی‌تر است و بدون ارضای نیازهای هر طبقه نمی‌توان به طبقه بالاتر دست یافت.
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵
درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۵
ایوان پیتروویچ پاولوف (به روسی: Иван Петрович Павлов) (زاده: ۱۴ سپتامبر ۱۸۴۹ در ریازان، روسیه - درگذشته ۲۷ فوریه ۱۹۳۶) عصب‌شناس، فیزیولوژیست، روانشناس و پزشک روس است. پاولف در سال ۱۹۰۴ برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد. شهرت وی بیشتر از کارهای او در زمینه بازتاب شرطی ناشی می‌شود. پیش از ایوان پاولوف فیزیولوژیست روس، وظیفهٔ اصلی سیستمِ عصبی را بطور کلی ایجادِ هماهنگی بینِ بخش‌های مختلفِ بدنِ موجود زنده می‌دانستند. چارلز شرینگتون این عمل را «عمل وحدت بخشندهٔ سیستمِ عصبی مرکزی» می‌نامید. اما پاولوف بر نیاز به بررسی قسمتی دیگری از فیزیولوژی دستگاه عصبی که بسیار با اهمیت بود تاکید می‌کرد. از نظر پاولوف، سیستم عصبی اساساً به ایجادِ ارتباط، نه فقط بین قسمت‌های منفردِ بدنِ موجودِ زنده که تابحال سر و کار ما عمدتاً با آنها بوده، بلکه به ایجادِ ارتباط بینِ موجود زنده و پیرامونش می‌پردازد.
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶
درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۶
ژان ویلیام فریتز پیاژه (Jean William Fritz Piaget) روانشناس، زیست‌شناس، منطق‌دان، و شناخت‌شناس سویسی‌ست که به خاطر کارهایش در روانشناسی رشد و شناخت‌شناسی شهرت یافته‌است. از کارهای اولیهٔ خود در زمینهٔ زیست‌شناسی، پیاژه به این باور رسید، که اعمال زیست‌شناسانه عبارتند از گام‌هایی که در مسیر سازش‌یابی با محیط فیزیکی اطراف، و به منظور کمک به سازمان‌یافتگی آن برداشته می‌شود. از کارهای اولیهٔ خود در زمینهٔ زیست‌شناسی، پیاژه به این باور رسید، که اعمال زیست‌شناسانه عبارتند از گام‌هایی که در مسیر سازش‌یابی با محیط فیزیکی اطراف، و به منظور کمک به سازمان‌یافتگی آن برداشته می‌شود.
پیاژه جایگاه ویژه‌ای برای آموزش کودکان قایل بود. او در سال ۱۹۳۴ در کسوت رئیس دفتر بین‌المللی آموزش سازمان ملل متحد اعلام کرد: «تنها آموزش است که می‌تواند جوامع ما را در مقابل فروپاشی تدریجی یا خشونت‌بار حفظ کند».
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷
درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۷
ویلهلم رایش (به آلمانی: Wilhelm Reich) (۱۸۹۷ - ۱۹۵۷) روانپزشک و روان‌کاو اتریشی بود. با آن‌که او در بیشتر دوره زندگی خود روان‌کاو شناخته‌شده و برجسته‌ای بود اما بیشتر شهرت او به سال‌های آخر عمرش و درگیری او با دولت آمریکا مربوط می‌شود. او معتقد به روابط جنسی آزاد در میان نوجوانان و از مدافعان فروش آزادانه داروهای جلوگیری از آبستنی بود.
رایش در آلمان می‌زیست و در سال ۱۹۳۴ پس از روی‌کار آمدن هیتلر ناچار به مهاجرت به اسکاندیناوی و بعد در سال ۱۹۳۹ به آمریکا شد. دولت نازی او را یهودی کمونیست می‌خواند. در آمریکا با انتشار مقالاتی به ترویج نظر خود در باره وجود نوعی انرژی کیهانی که او آن را «اورگون» می‌نامید، پرداخت. اداره داروها و مواد غذایی دولت آمریکا علیه او شکایت کرد. بسیاری از آثار او به عنوان دخالت در امور پزشکی به دستور دادگاه سوزانده شد. دادگاه حکم بازداشت او را صادر کرد و در سال ۱۹۵۷ در زندان درگذشت.
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸
درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۸
برحاس فردریک اسکینر(به انگلیسی: Burrhus Frederic Skinner) (زادهٔ ۲۰ مارس۱۹۰۴- مرگ ۱۸ اوت۱۹۹۰) روانشناس، نویسنده، مخترع، پشتیبان اصلاحات اجتماعی و چامه‌سرای آمریکایی بود.(بی. اف حروف اول برحاس فردریک است، ولی اسکینر به ندرت این اسامی را به کار می‌برد. دوستان نزدیکش او را «فرد» صدا می‌کردند). او از ۱۹۵۸ تا زمان بازنشستگی‌اش در سال ۱۹۷۴ استاد روانشناسی دانشگاه هاروارد بود. او که مدتها با دانشگاه هاروارد همکاری داشت از پیشگامان رفتارگرائی است. او ابداع کننده چند روش مهم برای مطالعه آزمایشی رفتار بود. به علاوه او پایه‌ریز فلسفهٔ علمی تازه‌ای به نام رفتارگرایی بنیادین بود و اعتقاد داشت روانشناسی باید با تجدید نظر در جنبه‌های غیر علمی خود، به علمی به استواری فیزیک و شیمی تبدیل شود. وی همچنین بنیادگذار تحلیل تجربی رفتار بود. او را یکی از اثرگذارترین روان‌شناسان تاریخ و حتی بزرگترین روانشناس سدهٔ بیستم می‌دانند. او نویسنده‌ای پرکار بود که ۲۱ کتاب و ۱۸۰ مقاله نگاشت.مضمون اصلی کارهای اسکینر این است که رفتار از راه پیامدهایش شکل می‌گیرد. ما آن کاری را می‌کنیم که برای ما حاصلی داشته باشد و از انجام آنچه حاصلی ندارد سرباز می‌زنیم.
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹
درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۹
ویلهلم وونت (به انگلیسی: Wilhelm Maximilian Wundt) (۱۶ اوت، ۱۸۳۲ - ۳۱ اوت، ۱۹۲۰) پزشک، روانشناس، فیزیولوژیست و استاد دانشگاه آلمانی به عنوان یکی از پایه گذاران علم روانشناسی تجربی شناخته می‌شود. وونت پیشوای مکتب ساختمانگرایی است. او درجه پزشکی خود را در هایدلبرگ گرفت ولی به مطالعه و تحقیق در فیزیولوژی پرداخت و همین امر او را به سمت روانشناسی کشانید. در ۱۸۷۵ به لایپزیک در آلمان رفت و چهل و شش سال دیگر را در همانجا سپری نمود. در سال ۱۸۷۹ وندت اقدام به تاسیس یک آزمایشگاه در دانشگاه شهر لایپزیک نمود که تمرکز اصلی آن بروی مطالعات روانشناسی قرار داشت و اولین آزمایشگاه از نوع خود به حساب می‌آمد. او در این آزمایشگاه به بررسی ماهیت اعتقادات مذهبی، شناسایی اختلالات مغزی و رفتارهای ناهنجار پرداخته، و بدین سان موفق شد روانشناسی را به عنوان رشته‌ای مجزا از رشته‌های دیگر تثبیت کند. او همچنین اولین ژورنال علمی در زمینه روانشناسی را در سال ۱۸۸۱ میلادی بنا نهاد.
وونت در حدود ۵۴۰۰۰ صفحه نوشته از خود به یادگار گذاشت. عموماً به وی لقب «پدر روانشناسی آزمایشگاهی» داده‌اند.
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱۰
درگاه:روانشناسی/زندگی‌نامهٔ برگزیده/۱۰
کارل گوستاو یونگ (به آلمانی: Carl Gustav Jung) (۱۸۷۵ - ۱۹۶۱) روانپزشک و متفکر سوئیسی که به خاطر فعالیت‌هایش در روانشناسی و ارائهٔ نظریاتش تحت عنوان روانشناسی تحلیلی معروف است. یونگ را در کنار زیگموند فروید از پایه‌گذاران دانشِ نوین روانکاوی قلمداد می‌کنند به تعبیر فریدا فوردهام پژوهشگر آثار یونگ: «هرچه فروید ناگفته گذاشته یونگ تکمیل کرده‌است». او اولین کسی بود که در قرن بیستم، کیمیاگری را از لحاظ روانشناسی قابل دسترسی ساخت و نشان داد که چگونه رازهای کیمیاگری شبیه صورت‌های مثالی رویا هستند.
یونگ زندگی حقیقی را گسترش آگاهی می‌داند نه جریان زندگی در خود. او می‌گوید که شخصیتی وحدت یافته به احساس و دریافت زندگی می‌رسد و انسان صرفاً پدیده‌ای با حنبه‌های گوناگون نیست. او «شدن» را همراه با رنج می‌داند. از نظر یونگ فرصت مناسب برای توسعه شخصیت انسان کافی نیست. او رشد بشر را از منابع درونی می‌داند و کسب را که درونا فقیر است دارای رشد شخصیتی ناشی از بیرون وجودش می‌داند.
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱۱
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱۲
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱۳
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱۴
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱۵
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱۶
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱۷
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱۸
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۱۹
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲۰
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲۱
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲۲
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲۳
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲۴
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲۵
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲۶
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲۷
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲۸
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۲۹
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳۰
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳۱
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳۲
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳۳
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳۴
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳۵
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳۶
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳۷
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳۸
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۳۹
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴۰
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴۱
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴۲
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴۳
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴۴
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴۵
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴۶
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴۷
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴۸
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۴۹
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵۰
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵۱
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵۲
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵۳
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵۴
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵۵
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵۶
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵۷
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵۸
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۵۹
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶۰
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶۱
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶۲
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶۳
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶۴
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶۵
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶۶
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶۷
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶۸
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۶۹
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷۰
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷۱
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷۲
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷۳
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷۴
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷۵
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷۶
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷۷
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷۸
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۷۹
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸۰
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸۱
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸۲
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸۳
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸۴
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸۵
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸۶
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸۷
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸۸
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۸۹
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹۰
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹۱
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹۲
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹۳
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹۴
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹۵
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹۶
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹۷
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹۸
زندگی‌نامهٔ برگزیده ۹۹