شعرهای دریایی:گزیدهٔ شعرهای ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۴ یا دریایی‌ها مجموعه شعری است از یدالله رؤیایی. این کتاب که دومین مجموعهٔ شعر یدالله رؤیایی بود،[۱] در سال ۱۳۴۴ توسط انتشارات مروارید و در ۱۰۸ صفحه در تهران به چاپ رسید.[۲]

رؤیایی نخستین شاعری بود که به‌طور آگاهانه و پی‌گیر از فرم در شعر سخن گفت و با پشتکار فراوان توانست دومین مجموعهٔ شعرش را تا حد زیادی به زیبایی‌شناسی مورد نظرش برساند و اثری ارائه دهد که به‌کلی با کتاب نخستینش متفاوت باشد.[۳]

دریایی‌ها اگرچه مخالفت و موافقت فراوانی در پی داشت، ولی این صف‌بندی‌ها تغییری در این واقعیت نمی‌داد که دریایی‌ها نوشته‌هایی آگاهانه‌است.[۴] رؤیایی بعدها تحت تأثیر مکتب غیرمتعهد شعر موج نو مکتب ضدتعهد شعر حجم را بنیان نهاد که در واقع «موج نو به‌سامان‌رسیده» در آن سال‌ها بود.[۵]

نمونه شعر ویرایش

دریایی ۳

سکوت، دسته‌گلی بود
میان حنجرهٔ من

ترانهٔ ساحل،
نسیم بوسهٔ من بود و پلک باز تو بود.

بر آب‌ها پرندهٔ باد،
میان لانهٔ صدها صدا پریشان بود،
بر آب‌ها،
پرنده، بی‌طاقت بود.

صدای تندر خیس،
و نور، نورِ ترِ آذرخش،
در آب آینه‌ای ساخت
که قاب روشنی از شعله‌های دریا داشت.

نسیم بوسه و

پلک تو و
پرندهٔ باد،

شدند آتش و دود
میان حنجرهٔ من،
سکوت دسته‌گلی بود.[۶]

پی‌نوشت ویرایش

جستارهای وابسته ویرایش

پیوند به بیرون ویرایش

منابع ویرایش

  • جواهری گیلانی، محمدتقی (۱۳۷۷). تاریخ تحلیلی شعر نو. ج. ۴ جلد (ویراست دوم). تهران: نشر مرکز. شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۷۴-۱.