ویکی‌پدیا

داوید د خیا

بازیکن فوتبال اسپانیایی
(تغییرمسیر از دیوید د خیا)

داوید د خیا کینتانا (به اسپانیایی: David de Gea Quintana‎، متولد ۷ نوامبر ۱۹۹۰) بازیکن فوتبال اهل اسپانیا است.

داوید دخیا
دخیا با تیم ملی فوتبال اسپانیا در سال ۲۰۱۷
اطلاعات شخصی
نام کامل داوید د خیا کونیاناتا[۱]
زادروز ۷ نوامبر ۱۹۹۰ ‏(۳۳ سال)[۳]
زادگاه مادرید، اسپانیا
قد ۱٫۹۲ متر (۶ فوت ۴ اینچ)[۲]
پست دروازه‌بان
باشگاه‌های جوانان
۲۰۰۳–۲۰۰۸ اتلتیکو مادرید
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۲۰۰۸–۲۰۰۹ اتلتیکو مادرید ب ۳۵ (۰)
۲۰۰۹–۲۰۱۱ اتلتیکو مادرید ۵۷ (۰)
۲۰۱۱–۲۰۲۳ منچستر یونایتد ۴۱۵ (۰)
تیم ملی‡
۲۰۰۴ زیر ۱۵ سال اسپانیا ۱۲ (۰)
۲۰۰۷ زیر ۱۷ سال اسپانیا ۱۵ (۰)
۲۰۰۷–۲۰۰۹ زیر ۱۹ سال اسپانیا ۱۵ (۰)
۲۰۰۹ زیر ۲۰ سال اسپانیا ۱ (۰)
۲۰۰۹–۲۰۱۲ زیر ۲۱ سال اسپانیا ۲۷ (۰)
۲۰۱۲ زیر ۲۳ سال اسپانیا ۵ (۰)
۲۰۱۴–۲۰۲۰ اسپانیا ۴۵ (۰)
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۲۰۲۳.
‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۱۳ اکتبر ۲۰۲۰

او در مادرید به دنیا آمد و در سیزده سالگی به اتلتیکو مادرید پیوست و به دروازه‌بان اول تیم تبدیل شد. او با اتلتیکومادرید، در سال ۲۰۱۰ قهرمان لیگ اروپا و سوپرجام اروپا شد و توجه منچستریونایتد را به خود جلب کرد. در ژوئن ۲۰۱۱، او با قراردادی به ارزش ۱۸٫۹ میلیون پوند رکورد انتقال یک دروازه‌بان در بریتانیا در آن زمان را شکست و به منچستریونایتد پیوست.

از زمان پیوستنش به منچستریونایتد، تا ۱۹ ژانویه ۲۰۱۹ او در از ۳۴۳ بازی برای یونایتد توانسته ۱۲۵ کلین شیت از خود برجای بگذارد. در سال ۲۰۱۳ او به همراه این تیم قهرمان لیگ برتر شد.[۴][۵] او بین سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶، سه سال متوالی برنده جایزه بهترین بازیکن سال سر مت بازبی شد و به اولین بازیکنی تبدیل شد که سه بار متوالی (چهار بار در مجموع) برندهٔ این جایزه می‌شود. همچنین او اولین دروازه‌بانی بود که این جایزه را بُرد.[۶]

دخیا با تیم ملی زیر ۲۱ سال اسپانیا در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۳ قهرمان اروپا شد و در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ نیز شرکت کرد. در سال ۲۰۱۴ او اولین بازی‌اش را برای تیم بزرگسالان انجام داد و در جام جهانی ۲۰۱۴ در فهرست نفرات انتخابی این تیم بود.[۷]

سابقه باشگاهی ویرایش

اتلتیکو مادرید ویرایش

 
د خیا در پیراهن اتلتیکو در سال ۲۰۱۰

د خیا که در شهر اییسکاس به دنیا آمده و بزرگ شده بود،[۸] در سیزده سالگی به آکادمی باشگاه اتلتیکو مادرید پیوست؛ خوان لوئیس مارتین به دروغ به باشگاه گفت که رایو والکانو قصد دارد او را به خدمت بگیرد و چند روز بعد دیگو دیاز گریدو بازی او را دید و سریعاً او را به خدمت باشگاه درآورد.[۸][۹] مدارج پایه‌ای باشگاه را به سرعت طی کرد و در سال ۲۰۰۸ و در ۱۷ سالگی، اولین قرارداد حرفه‌ای خود را با اتلتیکو امضا کرد که تا سال ۲۰۱۱ اعتبار داشت.[۱۰] او دومین فصل فوتبال حرفه‌ای‌اش را در تیم اتلتیکو مادرید بی در دسته سوم لا لیگا گذراند. تیم‌های نومانسیا و کویینز پارک رنجرز برای به خدمت گرفتن د خیا به صورت قرضی ابراز علاقه کردند. خسوس گارسیا پیتارچ که در آن زمان مدیر ورزشی اتلتیکو بود به او توصیه کرد تا به نومانسیا برود، اما د خیا این پیشنهادها را رد کرد و باشگاه تمرین تنها را برای تنبیه وی در نظر گرفت.[۱۱] چند هفته بعد، ابل رسینو سرمربی وقت اتلتیکو، د خیا را در زمین تمرین دید که تنها تمرین می‌کند و از او خواست تا به تمرین تیم اول بیاید و در آن‌جا او به عنوان دروازه‌بان سوم تیم انتخاب شد.[۱۱] در همان تابستان، اتلتیکو پیشنهاد ویگان را برای جذب دائمی د خیا را رد کرد.[۱۲]

زمانی که سرجیو آسنسیو دروازه‌بان اول تیم اصلی اتلتیکو مادرید، برای شرکت در جام جهانی فوتبال زیر ۲۰ سال، به مصر رفت، د خیا به عنوان دروازه‌بان دوم تیم و جانشین روبرتو فراخوانده شد. او اولین بازی رسمی‌اش را برای اتلتیکو مادرید در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۹ و با ۱۸ سال سن انجام داد، زمانی که در بازی مرحله گروهی مقابل پورتو، روبرتو در دقیقه ۲۷ مصدوم شد و د خیا به عنوان جانشین وی، وارد بازی شد. او در دقایق پایانی دو گل دریافت کرد و اتلتیکو آن بازی را ۲–۰ باخت.[۱۳] مصدومیت روبرتو، باعث شد تا د خیا سه روز بعد برای اولین بار در لا لیگا در مقابل تیم ساراگوسا به میدان برود. او در دقیقه ۱۹ یک پنالتی به تیم حریف داد، ولی خودش ضربه مارکو بابیچ را مهار کرد. اتلتیکو در آن بازی ۲ بر ۱ پیروز شد.[۱۳][۱۴] او بازی در ورزشگاه ویسنته کالدرون را «رؤیایی از دوران کودکی» توصیف کرد.[۱۵] در سال ۲۰۱۰ از او به عنوان جانشین احتمالی ادوین فن در سار در منچستر یونایتد نام برده می‌شد؛ فن در سار قرار بود در پایان سال ۲۰۱۱ بازنشسته شود.[۱۶] اما چند روز بعد قراردادش را با اتلتیکو تا سال ۲۰۱۳ تمدید کرد.[۱۷]

در اواخر فصل ۱۰–۲۰۰۹ و با منصوب شدن کیکه فلورس به عنوان سرمربی و چندین اشتباه از آسنجو، د خیا به دروازه‌بان اصلی تیم تبدیل شد. او در دو بازی مقابل اتلتیک بیلبائو و والنسیا به عنوان بهترین بازیکن میدان شناخته شد.[۱۸] در ضمن او در ۸ بازی در لیگ اروپا برای اتلتیکو مادرید به میدان رفت، از جمله بازی فینال در مقابل فولهام که در نهایت با پیروزی اتلتیکو مادرید با نتیجه ۲ بر ۱ خاتمه یافت.[۱۹] دیگو فورلان هم‌تیمی‌اش دربارهٔ اولین فصل او در باشگاه گفت: «او در ۱۹ سالگی در بالاترین سطح بود و بازیکنان به او اعتماد داشتند.»[۱۱]

این پسر مانند یک گرگ خون‌سرد است. او آرامش و اعتماد به نفس دارد. فشارهایی که ممکن است دیگران حس کنند بر او تأثیر ندارند.

— آنخل مخیاس مربی دروزاه‌بانان تیم جوانان اتلتیکو در سال ۲۰۱۰.[۲۰]

د خیا فصل ۱۱–۲۰۱۰ را با درخشش در بازی سوپر جام اروپا آغاز کرد. او در ۹۰ دقیقه دروازه تیم را بسته نگه داشت و پنالتی دیگو میلیتو را در لحظات پایانی بازی نیز مهار کرد.[۲۱] در سپتامبر، گزارش شد که الکس فرگوسن سرمربی منچستر یونایتد بازی تیمش مقابل اسکانتروپ یونایتد در جام اتحادیه از دست داده تا برای دیدن بازی وی به اسپانیا سفر کند.[۲۲][۲۳] د خیا ضمن رد شایعات پیرامونش گفت: «چیزی که مهم است این است که من اینجا قرارداد دارم و تا سال ۲۰۱۳ بازیکن آتلتیکومادرید هستم.»[۲۴]

با وجود این که او هم از نظر بدنی و هم از نظر ذهنی در حال رشد است، در راه تبدیل شدن به یکی از بهترین دروازه‌بانان قرار دارد. هر نتیجهٔ دیگری مایهٔ ناامیدی خواهد بود.

— دیگو دیاز گریدو مربی دروازه‌بانان اتلتیکو مادریددر سال ۲۰۱۰.[۲۰]

به دنبال درخشش د خیا در ۷ نوامبر در شهرآورد مادرید، به شباهت‌های د خیا و ایکر کاسیاس اشاره شد،[۲۵] مطلبی که کاسیاس ضمن تأیید آن گفت: «خوش‌شانسیم که در اسپانیا دروازه‌بانان خوبی داریم و به زودی د خیا برای جایگاه من در تیم خواهد جنگید.»[۲۶] و در ادامه فصل نیز دروازه‌بان اول تیمش بود و در تمام بازی‌های لا لیگا به میدان رفت و در نهایت با اتلتیکو مادرید به رتبه هفتم در لیگ دست یافت.

منچستر یونایتد ویرایش

تابستان سال ۲۰۱۱ زمانی که وندر سار از باشگاه منچستر یونایتد جدا شد منچستر یونایتد برای پیدا کردن دروازه‌بانی مناسب که جایگزین وندر سار شود به جستجو پرداخت. با وجود اینکه یونایتد نیم نگاهی به دروازه‌بانانی مانند مانوئل نویر از شالکه ۰۴ و مارتن استکلنبرگ دروازه‌بان ملی پوش آژاکس داشت، اما عمده تمرکز یونایتد بر روی دیوید د خیا بود.[۲۷] بعد از بازی تدارکاتی که منچستر یونایتد در برابر یوونتوس به مناسبت خداحافظی گری نویل انجام داد، الکس فرگوسن اعلام کرد که انتقال د خیا به منچستر تقریباً قطعی شده‌است، مسئله‌ای که توسط مدیر اتلتیکو مادرید و وکیل د خیا تکذیب شد. د خیا اعلام کرد در مورد آینده‌اش بعد از مسابقات زیر ۲۱ اروپا تصمیم می‌گیرد.[۲۸] این مسابقات قهرمانی اسپانیا به پایان رسید و د خیا در ۲۷ ژوئن برای تست پزشکی وارد منچستر شد.[۲۹] روز بعد منچستر یونایتد قراردادی به او پیشنهاد داد و در نهایت د خیا در ۲۹ ژوئن با قراردادی به ارزش ۱۷ میلیون پوند به منچستر یونایتد پیوست.[۳۰]

فصل ۱۲–۲۰۱۱ ویرایش

 
د خیا در پیراهن منچستر یونایتد (مه ۲۰۱۲)

او برای اولین بار در یک بازی دوستانه مقابل تیم شیکاگو فایر در تاریخ ۲۳ ژوئیه ۲۰۱۱ برای منچستر یونایتد به میدان رفت. د خیا برای اولین بار به‌طور رسمی، در بازی جام خیریه انگلستان ۲۰۱۱ مقابل منچستر سیتی برای یونایتد بازی کرد. با وجود این که او در نیمه اول دو گل از جولیان لسکات و ادین ژکو دریافت کرد، اما منچستر یونایتد در نهایت موفق شد ۳ بر ۲ آن بازی را ببرد.[۳۱] او اولین بازی‌اش در لیگ را مقابل وست برومویچ انجام داد. در آن بازی د خیا روی یک شوت آرام از شین لانگ گل دریافت کرد، اما بازی با نتیجه ۲ بر ۱ به سود یونایتد پایان یافت.[۳۲] د خیا در بازی مقابل آرسنال توانست پنالتی رابین فان پرسی را مهار کند. در ادامه نیز چند موقعیت را از آندری آرشاوین گرفت. یونایتد آن بازی را ۸ بر ۲ برد.[۳۳] د خیا اولین بازی‌اش در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل بازل برای یونایتد انجام داد. آن بازی با نتیجه تساوی ۳–۳ به پایان رسید. در اکتبر ۲۰۱۱، یونایتد در مقابل تیم منچستر سیتی متحمل سنگین‌ترین شکست خانگی خود بعد از سال ۱۹۵۵ شد. د خیا در این بازی سنگربان یونایتد بود.[۳۴] در ژانویه ۲۰۱۲، تأیید شد که د خیا مبتلا دچار مشکل دوربینی است و گزارش‌ها حاکی از آن بود که د خیا در تابستان عمل جراحی چشم انجام خواهد داد.[۳۵][۳۶] د خیا در بازی مقابل بلکبرن درون دروازه‌بان و توسط رسانه‌ها مقصر اصلی باخت شناخته شد و از او انتقادات زیادی شد. بعد از آن وی نیمکت‌نشین شد و آندرس لیندگارد به انتخاب اول فرگوسن تبدیل شد. اما در ادامه به مصدومیت لیندگارد، وی دوباره به ترکیب یونایتد بازگشت. در بازی لیگ اروپا مقابل اتلتیک بیلبائو د خیا یکی از بهترین بازی‌هایش برای یونایتد به نمایش گذاشت. د خیا در پایان فصل، با مهار ۷۷٫۹٪ شوت‌ها، از این حیث در بین دروازه‌بانان لیگ برتری به رتبه نخست دست یافت.[۳۷]

فصل ۱۳–۲۰۱۲ ویرایش

د خئا به خاطر شرکت در مسابقات فوتبال المپیک لندن ۲۰۱۲ تور تابستانی منچستر یونایتد را از دست داد. اما بعد از مسابقات به تیم ملحق شد و در اولین بازی لیگ در مقابل اورتون حضور یافت. با وجود واکنش‌های خوب د خیا، یونایتد آن بازی را یک بر صفر واگذار کرد.[۳۸] در بازی بعدی مقابل فولهام، د خیا واکنش‌های خوبی داشت و یونایتد در آن بازی ۳–۲ پیروز شد. البته در گل دوم فولهام او زمانی که می‌خواست توپ را با مشت دور کند، آن را به نمانیا ویدیچ زد و توپ وارد دروازه شد.[۳۹]

یک روز قبل از بازی رفت با تیم منچستر سیتی، الکس استپنی، دروازه‌بان سابق باشگاه منچستر یونایتد اعلام کرد که د خیا نسبت به لیندگارد از آمادگی بیشتری برای دفاع از دروازه یونایتد برخوردار است.[۴۰] در آن بازی د خیا عملکرد خوبی به نمایش گذاشت از جمله دو سیو پشت سر هم از کارلوس توز و داوید سیلوا. یونایتد موفق شد آن بازی را ۳–۲ ببرد.[۴۱]

در ۱۳ فوریه ۲۰۱۳، در بازی یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل رئال مادرید در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، د خیا خوب کار کرد و به تیمش کمک کرد تا رئال را در خانه با تساوی ۱–۱ متوقف کند. فرگوسن بعد از بازی د خیا را تحسین کرد و وبگاه گل نیز وی را بهترین بازیکن میدان انتخاب کرد.[۴۲][۴۳]

در انتهای این فصل، د خیا در تیم منتخب لیگ برتر قرار گرفت.[۴۴]

فصل ۱۴–۲۰۱۳ ویرایش

او اعتماد به نفس فوق‌العاده‌ای به دست آورده که برتری مهمی است. او اجازه نمی‌دهد هیچ چیزی بر روی تأثیر بگذارد. هر وقت اشتباه می‌کند، خودش متوجه آن می‌شود؛ ولی به نمی‌گذارد آن اشتباه غرقش کند. از آن اشتباه استفاده می‌کند تا دوباره تکرارش نکند. این ویژگی فوق‌العاده‌ای است.

— خوان ماتا در سال ۲۰۱۴.[۴۵]

د خیا این فصل را به همراه تیمش، با برد ۲ بر ۰ مقابل ویگان اتلتیک در جام خیریه آغاز کرد.[۴۶] در ۵ اکتبر ۲۰۱۳، د خیا ضربه امانوئله جاکرینی را در بازی مقابل ساندرلند مهار کرد که پیتر اشمایکل دروازه‌بان سابق منچستر یونایتد، آن را یکی از بهترین سیوهای تاریخ لیگ برتر نامید.[۴۷] دیوید مویس ضمن تأیید حرف‌های اشمایکل، مهار د خیا «نقطهٔ چرخش» بازی توصیف کرد و گفت «د خیا مدام در حال پیشرفت است.»[۴۸]

در ۱ دسامبر در تساوی ۲–۲ تیمش مقابل تاتنهام هاتسپر، او صدمین بازی‌اش را برای یونایتد انجام داد.[۴۹] در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۴، د خیا در بازی مقابل ساندرلند در نیمه‌نهایی جام اتحادیه، شوت آرام فیل باردسلی از دستانش رها شد و در وقت‌های اضافه گل خورد؛ بعد از بازی درن فلچر از او دفاع کرد؛[۵۰][۵۱] هرچند در آن بازی چند دقیقهٔ بعد خاویر هرناندز آن گل را جبران کرد و بازی به پنالتی کشید. مهار ضربات استیون فلچر و آدام جانسون توسط د خیا کافی نبود و یونایتد ۲–۱ در ضربات پنالتی باخت.[۵۲] در ۲۰ مارس، یونایتد در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل المپیاکوس در بازی رفت ۲–۰ شکست خورد و در بازی برگشت با هتریک فن پرسی در مجموع با نتیجهٔ ۳–۲ موفق به صعود شد. د خیا در لحظات پایانی نیمهٔ اول دو مهار متوالی داشت که در بُرد یونایتد تأثیر زیادی داشت.[۵۳] د خیا در انتهای فصل به عنوان بهترین بازیکن از نگاه بازیکنان انتخاب شد و جایزه سر مت بازبی را نیز ازآن خود کرد.[۵۴]

فصل ۱۵–۲۰۱۴ ویرایش

هم‌اکنون پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در بازی‌اش ملاحظه می‌کنیم. او هر بازی به بازی باعث بُرد یونایتد می‌شود که دقیقاً همان چیزی است که از یک دروازه‌بان یونایتدی انتظار دارم. او به دروازه‌بان بزرگی تبدیل شده‌است.

— گری نویل در سال ۲۰۱۴.[۵۵]

در ۵ اکتبر ۲۰۱۵، د خیا در اولین پیروزی متوالی تیمش تحت هدایت فان خال در مقابل تیم اورتون و در ورزشگاه الدترافورد تأثیرگذار بود. در طول بازی د خیا سه مهار سرنوشت‌ساز داشت که یکی از آن‌ها مهار پنالتی لیتون بینس بود. در پایان بازی هواداران منچستر وی را به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب کردند.[۵۶] او به اولین دروازه‌بانی تبدیل شد که پنالتی بینز را مهار می‌کند؛ بینز ۱۴ پنالتی قبلی خود را به گل تبدیل کرده بود.[۵۷] بعد از چندین عکس‌العمل مهم مقابل تیم‌های اورتون، چلسی و وست‌بروم، وی به عنوان بهترین بازیکن باشگاه در ماه اکتبر انتخاب شد.[۵۸] در ۱۴ دسامبر، د خیا در بازی مقابل لیورپول به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد[۵۹] و کمک کرد تیمش با نتیجه ۳–۰ در این بازی برنده شود؛[۶۰] او در این بازی ۸ مهار داشت که بهترین عملکرد برای یک دروازه‌بان در آن فصل لیگ جزیره بود.[۶۱] فان خال وی را تحسین کرد و عملکرد او را «باورنکردنی» خواند.[۶۲] در حالی که شایعات زیادی مبنی بر ترک باشگاه توسط وی شنیده می‌شد، وی اعلام کرد که به بازی کردن در یونایتد افتخار می‌کند و گری نویل و پیتر اشمایکل نیز وی را تشویق به تمدید قرارداد با باشگاه کردند.[۶۳][۶۴]

در پایان فصل، او در بین نامزدهای دریافت جایزه بازیکن سال پی‌اف‌ای و بازیکن جوان سال پی‌اف‌ای قرار گرفت و هر دو را به ترتیب به ادن آزار و هری کین واگذار کرد.[۶۵][۶۶][۶۷] در ۲۶ آوریل ۲۰۱۵، د خیا به عنوان دروازه‌بان و تنها بازیکن یونایتد در تیم سال پی‌اف‌ای قرار گرفت.[۶۸] او برای دومین سال متوالی جایزهٔ بهترین بازیکن سال از نگاه طرفداران و جایزهٔ بهترین بازیکن سال از نگاه بازیکنان را ازآن خود کرد.[۶۹][۷۰] مهار او مقابل اورتون، از طرف برنامهٔ مچ آو د دی به عنوان بهترین مهار فصل انتخاب شد؛ این جایزه سال قبل نیز به او رسیده بود.[۷۱]

فصل ۱۶–۲۰۱۵ ویرایش

در ۷ اوت ۲۰۱۵، لوئی فان خال اعلام کرد که د خیا به خاطر قطعی نبودن آینده‌اش در باشگاه، در اولین بازی لیگ برتر مقابل تاتنهام در فهرست نفرات این تیم نخواهد بود.[۷۲] در ۱۳ اوت، فان خال اعلام کرد که د خیا از مربی دروازه‌بانان تیم خواسته که در ترکیب قرار نگیرد.[۷۳] د خیا اعلام کرد که هرگز نگفته که بازی نمی‌کند و بعداً با تیم ذخیره‌ها به تمرین پرداخت.[۷۴] در ۳۱ اوت ۲۰۱۵ و در آخرین روز نقل و انتقالات، پس از ماه‌ها کش و قوس و شایعات فراوان، دو باشگاه رئال مادرید و منچستر یونایتد بر سر انتقال وی با مبلغی بالغ بر ۲۹ میلیون پوند به علاوهٔ انتقال کیلور ناواس از تیم رئال به منچستر، به توافق رسیدند. اما مدارک پس از پایان زمان قانونی نقل و انتقالات در اسپانیا به دست فدراسیون این کشور رسید و این انتقال لغو شد.[۷۵] پس از پایان مهلت نقل و انتقالات، ویسنته دل بوسکه اعلام کرد که اگر د خیا در منچستر یونایتد فیکس بازی نکند، انتخاب او برای بازی‌های یورو سخت خواهد شد.[۷۶]

در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۵، باشگاه منچستر یونایتد اعلام کرد که د خیا قراردادش را ۴ سال و تا سال ۲۰۱۹ با باشگاه تمدید کرده‌است.[۷۷] ۱۲ روز بعد، در دور سوم جام اتحادیه، در بُرد مقابل ایپسیچ تاون، د خیا برای اولین بار در ۹ دقیقهٔ پایانی بازی، بازوبند کاپیتانی منچستر یونایتد را به بازو بست.[۷۸]

در آوریل ۲۰۱۶، د خیا در حالی که ۱۴ کلین‌شیت در لیگ انجام داده بود، تنها نمایندهٔ منچستر یونایتد در تیم منتخب سال بود.[۷۹] در ۲۳ آوریل، در بازی نیمه‌نهایی جام حذفی مقابل اورتون که ۲ بر ۱ به سود یونایتد به پایان رسید، د خیا پنالتی روملو لوکاکو را مهار کرد.[۸۰]

 
د خیا در ترکیب تیم منچستر یونایتد در سپتامبر ۲۰۱۶

در مهٔ ۲۰۱۶، د خیا به اولین بازیکن تاریخ باشگاه منچستر یونایتد تبدیل شد که جایزهٔ بهترین بازیکن فصل باشگاه را برای سه بار متوالی می‌برد.[۸۱] در همان ماه، د خیا برندهٔ جایزهٔ بهترین مهار برنامهٔ تلویزیونی Match of the Day برای سومین سال پیاپی شد.[۸۲] در آخرین بازی مقابل بورنموث، در حالی که د خیا می‌توانست با کلین‌شیت در آن مسابقه برندهٔ جایزه دستکش طلایی لیگ برتر شود، با گل‌به‌خودی کریس اسمالینگ در دقایق تلف‌شدهٔ مسابقه، شانس کسب این جایزه را از دست داد و پیتر چک جایزه را ازآن خود کرد.[۸۳]

فصل ۱۷–۲۰۱۶ ویرایش

زیر نظر مربی جدید یونایتد یعنی ژوزه مورینیو د خیا اولین بازی‌اش را در بازی جام خیریه مقابل لسترسیتی انجام داد که یونایتد در آن بازی ۲ بر ۱ پیروز شد.[۸۴]

در پایان فصل، د خیا برای چهارمین سال پیاپی در تیم منتخب لیگ برتر قرار گرفت و به عنوان بهترین دروازه‌بان لیگ برتر انتخاب شد.[۸۵]

فصل ۱۸–۲۰۱۷ ویرایش

در این فصل، در پنجمین هفته و در رویارویی با اورتون، د خیا با بسته نگاه داشتن دروازه‌اش توانست به رکورد ۱۰۰ کلین‌شیت در باشگاه منچستر یونایتد دست یابد.[۸۶] در ۲ دسامبر ۲۰۱۷، در پیروزی ۳–۱ مقابل آرسنال در ورزشگاه امارات، د خیا با ۱۴ مهار توپ، با بالاترین رکورد در این زمینه در لیگ برتر انگلستان برابری کرد.[۸۷] در پایان فصل، د خیا برای پنجمین سال متوالی به عنوان بهترین دروازه‌بان لیگ برتر انتخاب شد. هم‌چنین موفق شد تا برای اولین بار دستکش طلایی لیگ برتر انگلستان را با ۱۸ کلین شیت به دست بیاورد. هواداران و بازیکنان این تیم نیز وی را به عنوان بهترین بازیکن فصل منچستر یونایتد انتخاب کردند، وی برای چهارمین بار برندهٔ جایزه بهترین بازیکن سال سر مت بازبی شد.

بازی‌های ملی ویرایش

 
دخیا به همراه اسپانیا در جام جهانی ۲۰۱۸

د خیا با تیم ملی زیر ۱۷ ساله‌های اسپانیا در مسابقات قهرمانی اروپا ۲۰۰۷ به قهرمانی رسید[۸۸] و در جام جهانی ۲۰۰۷ دوم شد.[۱۸] در مهٔ ۲۰۱۰، در فهرست اولیه و ۳۰ نفرهٔ مردان دل بوسکه برای شرکت در جام جهانی ۲۰۱۰ قرار گرفت،[۸۹] اما نامش از فهرست نهایی خط خورد.[۱۸] او با تیم ملی زیر ۲۱ ساله‌های اسپانیا در مسابقات قهرمانی اروپا ۲۰۱۲ نیز به قهرمانی رسید.

در ۱۵ مهٔ ۲۰۱۲، د خیا برای دو بازی مقابل تیم‌های صربستان و چین به تیم ملی بزرگسالان فراخوانده شد.[۱۸] او در فهرست اولیهٔ دل بوسکه برای یورو ۲۰۱۲ نیز حضور داشت، اما از فهرست نهایی کنار گذاشته شد. اما برای بازی در تیم المپیک اسپانیا در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ لندن انتخاب شد و در هر سه بازی تیمش در این رقابت‌ها به میدان رفت.[۹۰] د خیا و تیم ملی زیر ۲۱ سال اسپانیا در سال ۲۰۱۳ از مقام قهرمانی‌شان در اروپا دفاع کردند.

در ۱۳ مهٔ ۲۰۱۴، د خیا در فهرست اولیه نفرات انتخابی تیم ملی اسپانیا برای شرکت در جام جهانی ۲۰۱۴ قرار گرفت و در فهرست نهایی نیز انتخاب شد. در ۸ ژوئن، اولین بازی ملی‌اش را در دیدار دوستانه‌ای مقابل ال سالوادور برای آمادگی شرکت در جام جهانی انجام داد که با نتیجهٔ ۲–۰ به سود اسپانیا به پایان رسید: او در هفت دقیقهٔ پایانی جانشین ایکر کاسیاس در درون دروازه شد.[۹۱] او که دروازه‌بان سوم اسپانیا در جام جهانی به حساب می‌آمد، تنها بازیکن از تیم ملی اسپانیا شد که در این رقابت‌ها به میدان نرفت و اسپانیا هم در مرحلهٔ گروهی از دور رقابت‌ها کنار رفت. او اولین بار در ۴ سپتامبر ۲۰۱۴ در دیداری دوستانه مقابل تیم فرانسه در پاریس در ترکیب ثابت اسپانیا قرار گرفت که در آن بازی با یک گل مغلوب فرانسه شدند.[۹۲] او در رقابت‌های انتخابی یورو ۲۰۱۶، مقابل لوکزامبورگ، برای اولین بار در یک بازی رسمی برای اسپانیا به میدان رفت که اسپانیا در آن بازی با نتیجهٔ ۴–۰ پیروز شد.

بسیاری از جمله خود ایکر کاسیاس[۹۳] او را شمارهٔ ۱ آیندهٔ تیم ملی اسپانیا می‌دانند.[۷][۹۴][۹۵] در ۳۱ مهٔ ۲۰۱۶، ویسنته دل بوسکه نام او را در میان ۲۳ بازیکن انتخابی برای جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۶ قرار داد.[۹۶] او در بازی اول در پیروزی ۱ بر ۰ مقابل جمهوری چک موفق شد دروازه‌اش را بسته نگه دارد.[۹۷] در بازی دوم مرحلهٔ گروهی نیز در مقابل ترکیه ۳–۰ پیروز شدند و د خیا گلی را دریافت نکرد. اما در بازی آخر مرحلهٔ گروهی در مقابل تیم ملی کرواسی ۲ بر ۱ مغلوب شدند. در مرحلهٔ حذفی با نتیجهٔ ۲–۰ از ایتالیا شکست خوردند و از دور رقابت‌ها کنار رفتند.

در دور مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸، د خیا به شماره ۱ تیم ملی اسپانیا تبدیل شد و در ۹ بازی از ۱۰ بازی این مرحله در ترکیب اصلی قرار گرفت و موفق شد تا در شش بازی دروازهٔ خود را بسته نگه دارد.[۹۸]

زندگی شخصی ویرایش

در ژانویه ۲۰۱۲، د خیا تأیید کرد که مبتلا به دوربینی است، اما تأثیری بر روی بازی‌اش نداشته‌است.[۹۹][۱۰۰] او در سال ۲۰۱۰، با ادورنه مجری و خوانندهٔ اسپانیایی ازدواج کرده‌است و صاحب یک فرزند می‌باشند[۱۰۱]

آمار ویرایش

باشگاهی ویرایش

تا تاریخ ۱۳ مهٔ ۲۰۱۸

آمار باشگاهی
باشگاه فصل لیگ جام حذفی جام اتحادیه اروپا سایر مجموع
دسته بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل
اتلتیکو مادرید بی ۰۹–۲۰۰۸[۱۰۲] سگوندا دیویژن بی ۳۵ ۰ — — — — ۳۵ ۰
اتلتیکو مادرید ۱۰–۲۰۰۹[۱۰۳] لا لیگا ۱۹ ۰ ۷ ۰ — ۹[a] ۰ — ۳۵ ۰
۱۱–۲۰۱۰[۱۰۴] ۳۸ ۰ ۵ ۰ — ۶[b] ۰ 1[c] ۰ ۵۰ ۰
مجموع ۵۷ ۰ ۱۲ ۰ — ۱۵ ۰ ۱ ۰ ۸۵ ۰
منچستر یونایتد ۱۲–۲۰۱۱[۱۰۵] لیگ برتر ۲۹ ۰ ۱ ۰ ۰ ۰ ۸[d] ۰ ۱[e] ۰ ۳۹ ۰
۱۳–۲۰۱۳[۱۰۵] ۲۸ ۰ ۵ ۰ ۱ ۰ ۷[f] ۰ — ۴۱ ۰
۱۴–۲۰۱۳[۱۰۵] ۳۷ ۰ ۰ ۰ ۴ ۰ ۱۰[f] ۰ ۱[e] ۰ ۵۲ ۰
۱۵–۲۰۱۴[۱۰۵] ۳۷ ۰ ۵ ۰ ۱ ۰ — — ۴۳ ۰
۱۶–۲۰۱۵[۱۰۵] ۳۴ ۰ ۶ ۰ ۱ ۰ ۸[g] ۰ — ۴۹ ۰
۱۷–۲۰۱۶[۱۰۶] ۳۵ ۰ ۱ ۰ ۵ ۰ ۳[h] ۰ ۱[e] ۰ ۴۵ ۰
۱۸–۲۰۱۷[۱۰۷] ۳۷ ۰ ۱ ۰ ۰ ۰ ۶[الف] ۰ ۱ ۰ ۴۵ ۰
مجموع ۲۳۷ ۰ ۱۹ ۰ ۱۲ ۰ ۴۲ ۰ ۴ ۰ ۳۱۴ ۰
کل ۳۲۹ ۰ ۳۱ ۰ ۱۲ ۰ ۵۶ ۰ ۵ ۰ ۴۳۳ ۰
  1. ↑ یک بازی در لیگ قهرمانان اروپا، هشت بازی در لیگ اروپا
  2. ↑ بازی در لیگ اروپا
  3. ↑ بازی در سوپرجام اروپا
  4. ↑ چهار بازی در لیگ قهرمانان اروپا، چهار بازی در لیگ اروپا
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ بازی در جام خیریه انگلستان
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ بازی در لیگ قهرمانان اروپا
  7. ↑ شش بازی در لیگ قهرمانان، دو بازی در لیگ اروپا
  8. ↑ بازی‌ها در لیگ اروپا

ملی ویرایش

تا تاریخ ۱۳ اکتبر ۲۰۲۰[۱۰۸]

تیم ملی سال بازی گل
اسپانیا ۲۰۱۴ ۳ ۰
۲۰۱۵ ۴ ۰
۲۰۱۶ ۱۱ ۰
۲۰۱۷ ۷ ۰
۲۰۱۸ ۱۳ ۰
۲۰۱۹ ۳ ۰
۲۰۲۰ ۴ ۰
مجموع ۴۵ ۰

افتخارات ویرایش

باشگاهی ویرایش

اتلتیکو مادرید
منچستر یونایتد

ملی ویرایش

اسپانیا
  • یوفا زیر ۱۷ سال اروپا (۱): ۲۰۰۷
  • یوفا زیر ۲۱ سال اروپا (۱): ۲۰۱۱

فردی ویرایش

منابع ویرایش

  1. ↑ "Squads for 2017/18 Premier League confirmed". Premier League. 1 September 2017. Retrieved 25 November 2017.
  2. ↑ "David de Gea: Overview". Premier League. Retrieved 25 November 2017.
  3. ↑ "داوید د خیا". Barry Hugman's Footballers. Retrieved 25 November 2017.
  4. ↑ Ogden, Mark (15 December 2014). "Wayne Rooney: Man Utd can win title with 'best in world' David de Gea". The Telegraph. Retrieved 15 December 2014.
  5. ↑ "David de Gea's performance sparks 'best goalkeeper in the world' debate". The Telegraph. 15 December 2014. Retrieved 15 December 2014.
  6. ↑ "Player of the Year Awards 2015 16". Manchester United F.C. 3 May 2016. Retrieved 3 May 2016.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Jenson, Pete (15 October 2014). "David De Gea has finally come of age and looks the future for both Spain and Manchester United". The Independent. Retrieved 15 December 2014.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Hidalgo, Dani (5 October 2009). "Un Illescas orgulloso se volcó con De Gea" [A proud Illescas turned to De Gea]. AS (به اسپانیایی). Retrieved 19 December 2014.
  9. ↑ Casáñez, Juan (9 October 2009). "Mentí al Atlético para que fichara a De Gea" [I lied to bring Atletico De Gea]. AS (به اسپانیایی). Retrieved 16 December 2014.
  10. ↑ "De Gea firma contrato profesional con el Atlético hasta 2011" [De Gea signs professional contract with Atletico until 2011]. AS (به اسپانیایی). 11 March 2008. Retrieved 16 December 2014.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ Mitten, Andy (15 December 2014). "In-form David De Gea embodies Man United's upturn in fortunes". ESPN. Retrieved 15 December 2014.
  12. ↑ "De Gea rechazó una oferta del Wigan" [De Gea rejected an offer from Wigan]. Marca (به اسپانیایی). 1 September 2009. Retrieved 16 December 2014.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Bryan, Paul (5 October 2009). "De Gea stands tall after whirlwind bow". UEFA.com (به انگلیسی). Union of European Football Associations. Retrieved 1 July 2011.
  14. ↑ "De Gea: "Empezar aquí parando un penalti ha sido un sueño"" [De Gea: "Starting here by stopping a penalty has been a dream"]. Marca (به اسپانیایی). 14 October 2009. Retrieved 16 December 2014.
  15. ↑ "De Gea: "Debutar en el Calderón es mi sueño desde pequeño"" [De Gea: "Start at the Calderon is my dream since childhood"]. Marca (به اسپانیایی). 1 October 2009. Retrieved 15 December 2014.
  16. ↑ "La prensa inglesa sitúa a De Gea en el radar del Manchester United" [The British press puts De Gea on the radar of Manchester United]. Marca (به اسپانیایی). 24 January 2010. Retrieved 16 December 2014.
  17. ↑ Molina, Francisco (28 January 2010). "De Gea, hasta 2013 de rojiblanco" [De Gea, Atletico until 2013]. Marca (به اسپانیایی). Retrieved 16 December 2014.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ ۱۸٫۳ "De Gea factfile". Sky Sports. BSkyB. 27 June 2011. Retrieved 27 June 2011.
  19. ↑ "Atletico Madrid 2 – 1 Fulham". BBC Sport (به انگلیسی). British Broadcasting Corporation. 12 May 2010. Retrieved 13 May 2010.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Bryan, Paul (14 May 2014). "Atlético trust in youthful De Gea". UEFA Official Website. Retrieved 17 April 2010.
  21. ↑ "Slick Atlético seal Super Cup success". UEFA.com. Union of European Football Associations. 27 August 2010. Retrieved 28 August 2010.
  22. ↑ "United linked with De Gea after Fergie misses cup clash". ESPN. 23 September 2010. Retrieved 15 December 2014.
  23. ↑ "Ferguson espió a De Gea" [Ferguson spied on De Gea]. Marca (به اسپانیایی). 23 September 2010. Retrieved 15 December 2014.
  24. ↑ "De Gea not thinking about Manchester United move". ESPN. 28 September 2010. Archived from the original on 16 December 2014. Retrieved 15 December 2014.
  25. ↑ Train, Rob (11 November 2010). "Spain is in very good hands". ESPN. Retrieved 15 December 2014.
  26. ↑ Del Estal, Sandra (5 November 2010). "Casillas: "De Gea peleará pronto por mi puesto"" [Casillas: "De Gea will fight soon in my position"]. AS (به اسپانیایی). Retrieved 15 December 2014.
  27. ↑ "Manchester United close to signing keeper - David Gill". BBC Sport (به انگلیسی). British Broadcasting Corporation. 16 May 2011. Retrieved 29 June 2011.
  28. ↑ "De Gea denies Manchester United deal is imminent". BBC Sport (به انگلیسی). British Broadcasting Corporation. 26 May 2011. Retrieved 29 June 2011.
  29. ↑ Herbert, Ian (28 June 2011). "£17.8m keeper De Gea set for United after medical". independent.co.uk (به انگلیسی). London: Independent Print. Retrieved 15 November 2011.
  30. ↑ "Manchester United confirm signing of David de Gea". BBC Sport (به انگلیسی). British Broadcasting Corporation. 29 June 2011. Retrieved 29 June 2011.
  31. ↑ Bevan, Chris (7 August 2011). "Man City 2-3 Man Utd". BBC Sport (به انگلیسی). British Broadcasting Corporation. Retrieved 7 August 2011.
  32. ↑ Chowdhury, Saj (14 August 2011). "West Brom 1-2 Man Utd". BBC Sport (به انگلیسی). British Broadcasting Corporation. Retrieved 14 August 2011.
  33. ↑ "Man Utd 8-2 Arsenal". BBC Sport (به انگلیسی). British Broadcasting Corporation. 28 August 2011. Retrieved 29 August 2011.
  34. ↑ McNulty, Phil (23 October 2011). "Man Utd 1-6 Man City". BBC Sport (به انگلیسی). British Broadcasting Corporation. Retrieved 5 November 2011.
  35. ↑ Taylor، Daniel (۱۹ ژانویه ۲۰۱۲). «Manchester United's error-prone David de Gea may need eye surgery». The Guardian. London: Guardian News and Media.
  36. ↑ Man Utd's De Gea faces eye surgery[پیوند مرده]
  37. ↑ "Garth Crooks's team of the season" (به انگلیسی). BBC Sport. 13 May 2012. Retrieved 14 May 2012.
  38. ↑ McNulty, Phil (20 August 2012). "Everton 1-0 Man Utd". BBC Sport (به انگلیسی). British Broadcasting Corporation. Retrieved 29 August 2012.
  39. ↑ Magowan, Alistair (25 August 2012). "Man Utd 3-2 Fulham". BBC Sport (به انگلیسی). British Broadcasting Corporation. Retrieved 29 August 2012.
  40. ↑ O'Donnell, Dale (7 December 2012). "Alex Stepney joins the keeper debate between Anders Lindegaard & David de Gea". StrettyNews (به انگلیسی). STRETTYNEWS. Retrieved 14 December 2012.[پیوند مرده]
  41. ↑ McCauley, Kevin (9 December 2012). "Manchester City vs. Manchester United: Final score 3-2, Robin van Persie wins match marred by crowd trouble". sbnation (به انگلیسی). SBNATION. Retrieved 14 December 2012.
  42. ↑ Stobart, Greg (13 February 2013). "Real Madrid 1-1 Manchester United: Ronaldo leveller leaves tie perfectly poised" (به انگلیسی). Goal.com. Retrieved 14 March 2013.
  43. ↑ "Real Madrid v Man Utd: Sir Alex Ferguson praises David de Gea" (به انگلیسی). BBC Sport. 13 February 2013. Retrieved 14 February 2013.
  44. ↑ "Premier League Team of the Year" (به انگلیسی). The PFA. 29 April 2013. Archived from the original on 14 September 2013. Retrieved 19 May 2013.
  45. ↑ Lowe, Sid (14 May 2014). "Man Utd's Juan Mata: David de Gea is so calm he is 'almost unconscious'". The Guardian. Retrieved 15 December 2014.
  46. ↑ Rostance, Tom (11 August 2013). "Man Utd 2-0 Wigan". BBC. Retrieved 26 June 2014.
  47. ↑ Oscroft, Tim (5 October 2013). "Schmeichel lauds De Gea save". Manchester United F.C. Official Website. Retrieved 6 October 2013.
  48. ↑ Murray, Ewan (6 October 2013). "David de Gea's saves give Manchester United a platform at Sunderland". The Guardian. Retrieved 15 December 2014.
  49. ↑ Anderson, David (13 November 2013). "Manchester United's David De Gea looking for more as he closes in on his 100th appearance". Daily Mirror. Retrieved 15 December 2014.
  50. ↑ "Darren Fletcher backs David de Gea following semi-final mistake". The Guardian. 23 January 2014. Retrieved 20 December 2014.
  51. ↑ "Manchester United's Darren Fletcher backs goalkeeper David de Gea". Sky Sports. 23 January 2014. Retrieved 20 December 2014.
  52. ↑ De Menezes, Jack (23 January 2014). "The worst penalty shoot-out ever? Penalty-by-penalty analysis of Sunderland's Capital One Cup victory over Manchester United". The Independent. Retrieved 20 December 2014.
  53. ↑ White, Jim (20 March 2014). "Manchester United goalkeeper David De Gea stands tall as his side progress to Champions League quarter-finals". The Telegraph. Retrieved 19 December 2014.
  54. ↑ Richards, Chris (8 May 2014). "David de Gea named Manchester United Player of the Year AND Players' Player of the Year". Daily Mirror. Retrieved 9 May 2014.
  55. ↑ Neville, Gary (16 December 2014). "Manchester United's David de Gea 'has now become a great goalkeeper', says Gary Neville". Sky Sports. Retrieved 16 December 2014.
  56. ↑ Grant, Ryan (5 October 2014). "David De Gea named Man of the Match". Manchester United F.C. Official Website. Retrieved 15 December 2014.
  57. ↑ "Manchester United vs Everton: Leighton Baines misses first penalty of his Premier League career". The Independent. 5 October 2014. Retrieved 20 December 2014.
  58. ↑ Froggatt, M; Tuck, J (31 October 2014). "De Gea is October Player of the Month". Manchester United F.C. Official Website. Retrieved 1 December 2014.
  59. ↑ Wallace, Sam (14 December 2014). "David De Gea outstanding as clinical United make Liverpool suffer". The Independent. Retrieved 15 December 2014.
  60. ↑ "Which is the only game De Gea's made more Premier League saves in?". FourFourTwo. 14 December 2014. Retrieved 20 December 2014.
  61. ↑ Syed, Matthew (15 December 2014). "David de Gea's wizardry stops opponents and admirers in tracks". The Times. Retrieved 15 December 2014. {{cite news}}: Unknown parameter |subscription= ignored (|url-access= suggested) (help)
  62. ↑ "David de Gea is an unbelievable goalkeeper, says Louis van Gaal". Sky Sports. 5 March 2015. Retrieved 13 April 2015.
  63. ↑ "David De Gea deal would send a signal - Man Utd legend Peter Schmeichel". ESPN. 24 February 2015. Retrieved 13 April 2015.
  64. ↑ Orr, James (13 April 2015). "David De Gea says he is 'proud to be a red' as Gary Neville warns Manchester United must keep the goalkeeper at all costs". The Independent. Retrieved 13 April 2015.
  65. ↑ Luckhurst, Samuel (16 April 2015). "Manchester United goalkeeper De Gea nominated for PFA Player of the Year award". Manchester Evening News. Retrieved 16 April 2015.
  66. ↑ "PFA awards: Kane, Hazard, De Gea, Coutinho on both shortlists". BBC. 16 April 2015. Retrieved 16 April 2015.
  67. ↑ "Chelsea's Eden Hazard named PFA Player of the Year". BBC Sport. BBC Sport. BBC Sport. 26 April 2015. Retrieved 27 April 2015.
  68. ↑ "PFA Team of the Year: Chelsea have six players selected". BBC Sport (British Broadcasting Corporation). 26 April 2015. Retrieved 26 April 2015.
  69. ↑ Froggatt, Mark (19 May 2015). "De Gea is Sir Matt Busby Player of the Year". ManUtd.com. Manchester United. Retrieved 20 May 2015.
  70. ↑ Froggatt, Mark (19 May 2015). "David De Gea wins Players' Player of the Year prize". ManUtd.com. Manchester United. Retrieved 20 May 2015.
  71. ↑ "What was your Premier League save of the season?". BBC Sport (British Broadcasting Corporation). 17 May 2015. Archived from the original on 16 May 2015. Retrieved 20 May 2015.
  72. ↑ "Man Utd: David De Gea not the same as last season - Van Gaal". BBC Sport. British Broadcasting Corporation. 7 August 2015. Retrieved 8 August 2015.
  73. ↑ Jolly, Richard (13 August 2015). "Louis van Gaal says David De Gea agreed to be left out against Spurs". ESPN FC. Retrieved 14 August 2015.
  74. ↑ Roan, Dan (14 August 2015). "Man Utd: David De Gea is surprised at being left out". BBC Sport. Retrieved 14 August 2015.
  75. ↑ "David De Gea: Man Utd deny blame for failed Real Madrid deal". BBC Sport. 1 September 2015.
  76. ↑ "Vicente del Bosque warns David de Gea over Euro 2016 spot". Sky Sports. 2 September 2015. Retrieved 11 September 2015.
  77. ↑ "De Gea signs new United contract". Manchester United. 11 September 2015.
  78. ↑ Jolly, Richard (24 September 2015). "David De Gea 'proud' to captain Man United after Real Madrid transfer saga". ESPN FC. Retrieved 13 January 2016.
  79. ↑ "PFA awards: Leicester and Spurs dominate Premier League team". BBC Sport. 21 April 2016. Retrieved 21 April 2016.
  80. ↑ Wilson, Paul (23 April 2016). "Anthony Martial takes Manchester United past Everton to final at the last". The Observer. Retrieved 23 April 2016.
  81. ↑ "David de Gea wins Manchester United Player of the Year for record third time". Sky Sports. Sky Sports. 3 May 2016. Retrieved 18 May 2016.
  82. ↑ "BBC MOTD Save of the Season". BBC. Retrieved 18 May 2016.
  83. ↑ "Petr Cech wins Premier League Golden Glove award". Sky Sports. Sky Sports. 18 May 2016. Retrieved 18 May 2016.
  84. ↑ "Jose Mourinho began his reign as Manchester United manager with a trophy". 7 August 2016.
  85. ↑ "Chelsea, Tottenham dominate PFA Premier League Team of the Year". FourFourTwo. 20 April 2017.
  86. ↑ Higgins, Adam (17 September 2017). "David De Gea's Century of Clean Sheets". Manchester United F.C. Retrieved 18 September 2017.
  87. ↑ Vertelney, Seth (2 December 2017). "De Gea equals record for most saves in a Premier League game". Goal.com. Retrieved 2 December 2017.
  88. ↑ Bandini, Paolo (25 May 2011). "The 'New van der Sar' fulfils his destiny". guardian.co.uk. London: Guardian News and Media. Retrieved 25 May 2011.
  89. ↑ "Valdés, De Gea, Azpilicueta, Javi Martínez y Pedro entran en la preselección de 30" [Valdés, De Gea, Azpilicueta, Javi Martinez and Pedro are short listed 30]. Marca (به اسپانیایی). 10 May 2010. Retrieved 16 December 2014.
  90. ↑ "Euro 2012 trio Mata, Alba & Martinez in Spain Olympic squad". BBC Sport. British Broadcasting Corporation. 5 July 2012. Retrieved 8 July 2012.
  91. ↑ "El Salvador 0-2 Spain". BBC Sport. 3 June 2014. Retrieved 14 June 2014.
  92. ↑ "France beat Spain 1-0 in Paris courtesy of a Loic Remy goal". Sky Sports News. 4 September 2014. Retrieved 12 October 2014.
  93. ↑ "Casillas tips De Gea for greatness". FourFourTwo. 2 June 2011. Retrieved 15 December 2014.
  94. ↑ "David De Gea should replace Iker Casillas as Spain's No. 1". ESPN. 10 October 2014. Retrieved 15 December 2014.
  95. ↑ Balague, Guillem (13 October 2014). "David De Gea has toppled Iker Casillas as No. 1". Sky Sports. Retrieved 15 December 2014.
  96. ↑ "Euro 2016: Arsenal's Hector Bellerin in Spain squad after injury forces out Dani Carvajal". BBC Sport. 31 May 2016. Retrieved 1 June 2016.
  97. ↑ "Gerard Pique heads late winner as holders Spain edge past Czech Republic". BT Sport. 13 June 2016. Retrieved 13 June 2016.
  98. ↑ "David de Gea profile in UEFA". UEFA.com. Retrieved 13 December 2017. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |1= (help)
  99. ↑ Taylor, Daniel (19 January 2012). "Manchester United's error-prone David de Gea may need eye surgery". The Guardian. London: Guardian News and Media.
  100. ↑ "United keeper De Gea facing eye surgery". ESPN. 20 January 2012. Archived from the original on 16 December 2014. Retrieved 15 December 2014.
  101. ↑ Rice, Simon (16 March 2015). "David De Gea girlfriend Edurne Garcia appears to have come round to Manchester after all". The Independent. Retrieved 12 April 2015.
  102. ↑ "De Gea: David De Gea Quintana: 2008–09". BDFutbol. Retrieved 27 March 2014.
  103. ↑ "De Gea: David De Gea Quintana: 2009–10". BDFutbol. Retrieved 27 March 2014.
  104. ↑ "De Gea: David De Gea Quintana: 2010–11". BDFutbol. Retrieved 27 March 2014.
  105. ↑ ۱۰۵٫۰ ۱۰۵٫۱ ۱۰۵٫۲ ۱۰۵٫۳ ۱۰۵٫۴ "De Gea". StretfordEnd.co.uk. Retrieved 26 November 2013.
  106. ↑ "Games played by David de Gea in 2016/2017". Soccerbase. Centurycomm. Archived from the original on 28 May 2017. Retrieved 19 September 2016.
  107. ↑ "Games played by David De Gea in 2017/2018". Soccerbase. Centurycomm. Retrieved 22 January 2018.
  108. ↑ de Gea.html "داوید د خیا". National Football Teams. Benjamin Strack-Zimmerman. Retrieved 23 June 2014. {{cite web}}: Check |url= value (help)
  109. ↑ "David de Gea: Overview". Premier League. Retrieved 16 April 2018.
  110. ↑ "Thiago leads all-star squad dominated by Spain". UEFA. Retrieved 21 June 2013.

پیوند به بیرون ویرایش


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «persian-alpha» وجود دارد، اما برچسب <references group="persian-alpha"/> متناظر پیدا نشد. ().

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=داوید_د_خیا&oldid=39302860»