دیویَسنا به معنی پرستنده دیو اصطلاحی است که در مزدیسنا (آیین زرتشتی) به پرستندگان دیو یا همان خدایان باستانی آریایی (هندوایرانی) که به آیین زرتشت نگرویده بودند گفته می‌شود.[۱] در اوستا غالباً صفت تورانیان است.[۲]

در کتاب های بهمن‌نامه و بانوگشسب‌نامه اشاره شده که تورانیان کتابی دینی به نام دیوَستا داشته اند و دین انان دیویَسنا بوده است [۳]

به گفته طبری در تاریخ طبری :

شنیده ام که دیو ها کتابی بر ایین خویش داشته اند و ان کتاب دیبُستا بوده.[۴]

احتمالا دیوَستا دگرگونه یا منفی شده نام اوستا است

جستارهای وابسته

ویرایش

پانویس

ویرایش
  1. http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-dd64546a34d344daa37d8e3a21084162-fa.html
  2. شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۶۶۵.
  3. بهمن نامه.
  4. تاریخ طبری نوشته محمد بن جریر طبری.

منابع

ویرایش
  • شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.

جستارهای وابسته

ویرایش