روانشناسی انسان‌گرایانه
انسان‌گرایی مکتبی در روانشناسی است. انسان‌گرایان و هستی‌گرایان هر دو به معنی زندگانی می‌اندیشند. خودآگاهی در مرکز جست‌وجوی انسان‌گرایان برای پیدا کردن معنای زندگی قرار دارد. اصطلاح انسان‌گرایی معنی‌های بسیار و تاریخچه‌ای طولانی دارد. نظریهٔ انسان‌گرایی در دهه‌های ۱۹۶۰-۱۹۵۰ و در پاسخ به روانکاوی و الگوهای رفتارگرایی، به نیروی سوم روانشناسی آمریکا تبدیل شد. روانکاوی انسان را اسیر تعارض‌های ناهشیار می‌داند و رفتارگرایی بر این باور است که انسان به واسطهٔ محیط شکل می‌گیرد. اما انسان‌گرایی، انسان و خودآگاهی را در مرکز توجه می‌داند و باور دارد که اشخاص حق آزادی، خودشکوفایی و رفتار اخلاقی دارند.[۱][۲][۳]
واژه‌های کلیدی در ادبیات روانشناسان انسان‌گرا
ویرایش- اراده‌ی آزاد
- خودآگاهی
- رشد و کمال
- خودشکوفایی
- رفتار اخلاقی
- خلاقیت
- توانمندی‌های بالقوه و بالفعل انسانی[۴]
ماهیت انسان در نظریه های روانشناسی انسان‌گرا
ویرایشبا توجه به اینکه روانشناسان متعددی در حوزه‌ی روانشناسی انسان گرایانه فعالیت کرده‌اند و نظریه‌های متفاوت و متنوعی هم ارائه کرده‌اند، نمی‌توان یک پروفایل یکسان در مورد ماهیت انسان را به همه‌ی آنها نسبت داد.[۵]
روانشناسی انسان‌گرا، الزاماً بر اراده‌ی مطلقاً آزاد اصرار نمی‌کند. اما معتقد است مکاتب گذشته، سهم جبر را بیش از آنچه که باید در نظر گرفته‌اند.
همچنانکه نقش وراثت را انکار نمی‌کند. اما برای تربیت سهم بیشتری قائل می‌شود.[۶]
ویژگی‌ها و صفات فراگیر میان انسان‌ها را هم می‌پذیرد. اما بر این باور است که هر کس می‌تواند تا حد زیادی خود را از دیگران متمایز کند. به شرط آنکه برای رشد و خودشکوفایی تلاش کند.[۷][۸]
در کل، می‌توان روانشناسی انسان گرا را به عنوان مکتبی در نظر گرفت که نسبت به انسان، خوش‌بین است.[۹]
دانشمندان مطرح در روانشناسی انسان‌گرا
ویرایشگوردون آلپورت، آبراهام مزلو، کارل راجرز و ویکتور فرانکل را جزو مطرح‌ترین روانشناسان انسان‌گرا در نظر می‌گیرند؛ اگر چه بسیاری از روانشناسان معاصر و متأخر دیگر را هم می‌توان در این مکتب طبقه‌بندی کرد. [۱۰][۱۱][۱۲]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ دکتر حمزه گنجی. ارزشیابی شخصیت. ساوالان.
- ↑ «Our Treatment Services & Programming». Acadia Healthcare (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۳۱.
- ↑ «oxfordreference».
humanistic psychology n." A Dictionary of Psychology. Edited by Andrew M. Colman. Oxford University Press 2009. Oxford Reference Online. Oxford University Press. 25 May 2010
- ↑ «Association for Humanistic Psychology – AHP – Association for Humanistic Psychology – AHP» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۱-۳۱.
- ↑ Kress, Oliver. "Oliver Kress - A new approach to cognitive development: ontogenesis and the process of initiation" (به انگلیسی).
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help) - ↑ "Reflective Listening and its Tain in the Work of Carl Rogers". Humanistic Psychologist (به انگلیسی). 42 (4): 354–369. ISSN 1547-3333.
- ↑ نظریه های روانشناسی انسان‌گرا (۲۰۲۵-۰۲-۱۱). «مجله سلامت روان».
- ↑ «One moment, please...». ahpweb.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۲-۱۱.
- ↑ humanistic psychology. American Psychological Association Monitor, 33 (8).
- ↑ House, Richard; Kalisch, David; Maidman, Jennifer, eds. (2018). Humanistic Psychology: Current Trends and Future Prospects. Routledge, p. 73 (introduction to Part II, "Socio-Political-Cultural Perspectives"). شابک ۹۷۸−۱−۱۳۸−۶۹۸۹۱−۸.
- ↑ Hoffman, Louis, et al. (2009). Existential psychology East-West. University of the Rockies Press. شابک ۹۷۸−۰−۸۲۰۷−۰۴۱۸−۰
- ↑ Laing, R. D. (1967). The Politics of Experience and The Bird of Paradise. Penguin. شابک ۹۷۸−۰−۱۴−۰۰۲۵۷۲−۹.