ریچارد ام. بلچفورد

ریچارد ام. بلچفورد (Richard Milford Blatchford) (زادهٔ ۲۳ آوریل ۱۷۹۸- درگذشتهٔ ۴ سپتامبر ۱۸۷۵)، وکیل و شخصیت سیاسی در نیویورک بود. بلچفورد که همکار سیاسی و حقوقی قدیمی هم‌کلاسی کالج خود ویلیام اج. سیوارد بود، بیشتر به‌خاطر خدمتش در مجلس ایالتی نیویورک و سفیر ایالات متحده آمریکا در سریر مقدس مشهور است. وی پدر ساموئل بلچفورد بود که همچنین دستیار قاضی در دیوان عالی ایالات متحده خدمت کرد، نیز بود.

ریچارد میلفورد بلچفورد
بلچفورد در نیویورک، ژوئیه ۱۸۵۹
سفیر ایالات متحده در سریر مقدس
دوره مسئولیت
۹ اوت ۱۸۶۲[۱] – ۷ اکتبر ۱۸۶۳[۱]
رئیس‌جمهورآبراهام لینکلن
پس ازAlexander Randall
پیش ازRufus King
عضو مجمع ایالتی نیویورک از سیزدهمین ناحیهٔ منهتن
دوره مسئولیت
۲ ژانویه ۱۸۵۵ – ۳۱ دسامبر ۱۸۵۵
پس ازWilliam Taylor
پیش ازWilliam A. Guest
اطلاعات شخصی
زاده۲۳ آوریل ۱۷۹۸
استراتفرد، کنتیکت، U.S.
درگذشته۴ سپتامبر ۱۸۷۵ (۷۷ سال)
نیوپورت، رود آیلند، U.S.
آرامگاهقبرستان گرینوود، بروکلین، نیویورک، U.S.
حزب سیاسیویگ (قبل از ۱۸۵۵ میلادی)
جمهوری‌خواه
همسر(ان)
  • Julia Ann Mumford (ا. ۱۸۱۹–۱۸۵۷)
  • Angelica Hamilton (ا. ۱۸۶۰–۱۸۶۸)
  • Katherine Hone
    (ا. ۱۸۷۰)
روابطRichard M. Blatchford
فرزندان۵, شامل Samuel Blatchford
والدینSamuel Blatchford
Alicia Windeatt Blatchford
تحصیلاتکالج یونین (BA)
تخصصدادستان

اوایل زندگی ویرایش

بلچفورد در ۲۳ آوریل سال ۱۷۹۸ در استراتفورد ایالت کنتیکت متولد شد. نهمین فرزند از هفده فرزند کشیش ساموئل بلچفورد و آلیشا (نام تولد: ویندت) بلچفورد بود.[۲]

برادرزادهٔ بلچفورد که نیز ریچارد ام. بلچفورد نام داشت،[۳] افسر مشاور در ارتش ایالات متحده بود.[۴] او به درجهٔ سرلشکری نائل گردید و از جمله کهنه سربازان جنگ اسپانیا-آمریکا و جنگ جهانی اول بود.[۴]

وی در کنتیکت و لانسینگبورگ نیویورک آموزش دید و در سال ۱۸۱۵ از کالج یونین فارغ گردید.[۲][۵] بلچفورد تا اخیر عمر به همکاری خود را با یونین کالج ادامه داد. عضو هیئت متولیان کالج بود[۶] و در سال ۱۸۶۴ دیپلم دکتری افتخاری حقوق را به‌دست‌آورد.[۷] او همچنین به عنوان عضو هیئت بازدیدکنندگان که از مدیریت صندوق امانی کنات (صندوقی که الیفلت نات رئیس کالج به نفع مدرسه از خود برجای ماند) نظارت می‌کرد، خدمت نمود.[۸] علاوه براین، بلچفورد جوایز سخنوری بلچفورد کالج یونین را و وقف کرد، مدال‌های بود که توسط داوران دانشکده در یک رقابت سخنرانی سالانه به رقابت‌کنندگان برتر دانشجویی ارائه می‌شد.[۹]

حرفه ویرایش

بلچفورد همزمان با تحصیل در رشته حقوق در جامیکا واقع کوئینز تدریس می‌نمود و در سال ۱۸۲۰ به انجمن وکلا پذیرفته شد.[۲]

بلچفورد همراه با ویلیام اچ. سیوارد همکلاسی‌اش در یونین کالج و سایر شرکاء، در منهتن و آبرن وکالت نمودند و به‌عنوان یکی از بنیان‌گذاران شرکت حقوقی که اکنون به‌نام شرکت حقوقی کراوث، سواین و مور معروف است، یک وکیل خیلی ماهر در بخش شرکت و بانکداری شد.[۲][۵] در سال ۱۸۲۶ مشاور حقوقی و نمایندهٔ ایالات متحده برای بانک انگلند گماشته شد و در همین سمت برای بانک دوم ایالات متحده خدمت کرد.[۲] بعد از انقضای منشور بانک ایالات متحده در سال ۱۸۳۶، بلچفورد مسئولیت پایان بخشیدن به معاملات معلق و حل و فصل تمامی تعهدات بین دو نهاد بود.[۲]

بلچفورد همچنین یک سرمایه‌گذار و تاجر موفق بود و دارایی‌های وی شامل ملیکت‌های غیرمنقول واقع نیویورک سیتی و به همین‌گونه سرمایه‌گذاری بالای توسعه زمین تا نواحی خارج از فلوریدا بود.[۱۰] همچنین صاحب سهام در چندین شرکت بود و تا سال ۱۸۴۵ بیش از ۲۰۰٬۰۰۰ دلار (معادل ۵٬۴۲۰٬۰۰۰ دلار در سال ۲۰۲۰) دارایی خالص داشت.[۱۰] دوست دائمی دنیل وبستر و یکی از مجریان وصیت وبستر بود.[۱۱]

بلچفورد در هیئت مدیره چندین خط آهن نیویورک از جمله خط آهن ساراتوگا و وایت‌هال که بعداً برای تشکیل خط آهن مرکزی نیویورک با هم ادغام شدند، خدمت نمود.[۱۲] پس از ادغام این شرکت‌ها، بلچفورد معاون رئیس و مدیر شرکت تلفیقی شد.[۱۳] علاوه براین مدیر یک‌تعداد شرکت‌های دیگر از جمله شرکت بیمه آتش‌سوزی آمریکای شمالی بود.[۱۴]

بلچفورد که از فعالین حزب ویگ بود در سیاست به سیوارد وابسته بود و در سال ۱۸۵۵ به مجلس ایالتی نیویورک انتخاب شد.[۲] یک دوره (در اجلاس هفتاد و هشتم) خدمت کرد و در غیاب رئیس دویت کلینتون لیتلجان، رئیس موقت برگزیده شد.[۲][۱۵] بلچفورد متولی کالج پزشکی بیمارستان بیلیوا نیز بود.[۱۶]

خدمات عمومی ویرایش

بلاچفورد در سال ۱۸۵۹ در کمیسیون نظارت بر ایجاد و ساخت پارک مرکزی نیویورک تعیین شد و تا اجرای منشور شهری جدید که حکومت محلی را در سال ۱۸۷۰ مجدداً سازماندهی کرد، در این پست خدمت کرد؛ از سال ۱۸۶۰ تا سال ۱۸۶۳ رئیس کمیسیون بود.[۲][۱۷] در سال ۱۸۷۲ به کمیسیون پارک‌های شهر تعیین گردید و تا استعفااش در سال ۱۸۷۳ به دلیل فقدان سلامتی، در این سمت خدمت کرد.[۲][۱۷]

بلچفورد در هنگام تأسیس حزب جمهوری‌خواه در اواسط دههٔ ۱۸۵۰ یک جمهوری‌خواه شد.[۲] به دلیل اینکه در جریان جنگ داخلی آمریکا کنگره در اجلاس نبود، بلچفورد، جان آدامز دیکس و جورج آپدایک از طرف رئیس‌جمهور آبراهام لینکلن، عضو کمیته دفاعی اتحادیه معرفی شدند که مسئول مصرف بودجه فدرال طبق اختیارات ریاست‌جمهوری به‌منظور تربیت و تجهیز اولیهٔ نیروهای جمع شده در ارتش اتحادیه، بودند.[۲][۱۱]

در ماه اوت سال ۱۸۶۲ در جریان حکومت لینکلن، براچفورد به‌عنوان نماینده خاص ایالات متحده در مقر پاپ در روم جانشین الکساندر رندل شد.[۱][۲] تا ماه اکتبر سال ۱۸۶۳ در این سمت خدمت کرد و روفس کینگ به‌جای او تعیین شد.[۱][۲]

بلچفورد وکالت خود را ادامه داد تا اینکه در اوایل دههٔ ۱۸۷۰ به سبب بیماری بازنشسته شد.[۲]

زندگی شخصی ویرایش

بلچفورد در سال ۱۸۱۹ با جولیا آن مامفورد (۱۷۹۸–۱۸۵۷) ساکن اسکنکتدی نیویورک و نیویورک سیتی ازدواج نمود.[۲][۵] قبل از فوت خانم‌اش در سال ۱۸۵۷ بلچفورد پدر پنج فرزند بود:[۱۸]

  • ساموئل بلچفورد (۱۸۲۰–۱۸۹۳) که از سال ۱۸۸۲ تا سال ۱۸۹۳ به‌عنوان قاضی دادگاه عالی ایالات متحده خدمت کرد.[۲][۵][۱۸]
  • مری میلفورد بلچفورد (۱۸۲۳–۱۸۵۲) خانم بور واکمن گریسولد (۱۸۲۴–۱۸۸۶).‏[۱۸]
  • جولیا آلیشا بلچفورد (۱۸۳۰–۱۸۳۱) که در جوانی فوت کرد.[۱۸]
  • جولیا ماریا بلچفورد (۱۸۳۴–۱۹۲۲) که با معمار ادوارد تاکرمن پاتر (۱۸۳۱–۱۹۰۴) یکی از پسران اسقف آلونزو پاتر، ازدواج نمود.[۱۸]
  • سوفیا اتلیندا بلچفورد (۱۸۳۶–۱۹۰۸).‏[۱۸]

بلچفورد در سال ۱۸۶۰ با آنجلیکا همیلتون (۱۸۱۹–۱۸۶۸) ازدواج نمود. آنجلیکا دختر جیمز الکساندر همیلتون و نوهٔ الیزابت اسکایلر همیلتون و الکساندر همیلتون نخستین وزیر خزانه‌داری، بود.[۲] آنجلیکا همیلتون در سال ۱۸۶۸ فوت نمود و در ۱۸ ژانویه سال ۱۸۷۰ بلچفورد با کترین هون دختر فلیپ‌هون شهردار پیشین نیویورک سیتی ازدواج نمود.[۲]

بلچفورد در یک حادثهٔ در سال ۱۸۷۱ مورد سرقت قرار گرفت که به سرخط خبرها تبدیل شد و پس از مرگ‌اش دوباره در اخبار پوشش داده شد.[۱۹][۲۰] طبق گزارش‌های منتشر شده، در یک میوه فروشی ایستاد و بسته‌ای را به زمین گذاشت تا به‌منظور تکمیل خرید دست به جیبش برده و پول خود را بگیرد.[۱۹] در این هنگام یک دزد به شانه او زد؛ زمانی‌که بلچفورد دور خورد، دزد یا همکار دزد بسته را برداشت و بدون توجه گریز نمود.[۱۹] در این بسته به مبلغ ۵۰٬۰۰۰ دلار اوراق بهادار قابل داد و ستد (معادل ۹۹۰٬۰۰۰ دلار در سال ۲۰۲۰) وجود داشت.[۱۹] دزد یا دزدان هیچگاه دستگیر نشدند و اوراق بهادار هرگز دوباره به‌دست نیامد.[۲۰]

بلچفورد در ۴ سپتامبر سال ۱۸۷۵ در خانهٔ تابستانیش در نیوپورت رود آیلند فوت نمود و در قبرستان گرین‌وود در بروکلین بخش ۱۰۰ و دستهٔ ۵۶۴۳ دفن گردید.[۲۱]

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ United States Department of State 1935, p. 330.
  2. ۲٫۰۰ ۲٫۰۱ ۲٫۰۲ ۲٫۰۳ ۲٫۰۴ ۲٫۰۵ ۲٫۰۶ ۲٫۰۷ ۲٫۰۸ ۲٫۰۹ ۲٫۱۰ ۲٫۱۱ ۲٫۱۲ ۲٫۱۳ ۲٫۱۴ ۲٫۱۵ ۲٫۱۶ ۲٫۱۷ ۲٫۱۸ Hannan 2008, pp. 124–125.
  3. Blatchford 1912, pp. 67–68.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Davis 1998, pp. 41–42.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ Denny 2017, p. 1.
  6. University of the State of New York 1872, pp. 26–27.
  7. Raymond 1907, p. 189.
  8. Union University 1895, p. ix.
  9. Union University 1915, p. 133.
  10. ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Denny 2017, p. 2.
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ McAdam 1897, p. 262.
  12. New York State Board of Railroad Commissioners 1860, pp. 280–281.
  13. New York State Board of Railroad Commissioners 1867, p. 327.
  14. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Insurance وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  15. New York State Assembly 1855, p. 496.
  16. Castle 1884, p. 24.
  17. ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Denny 2017, p. 3.
  18. ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ ۱۸٫۳ ۱۸٫۴ ۱۸٫۵ Blatchford 1912, pp. 68–69.
  19. ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ ۱۹٫۳ The Public Ledger 1871, p. 2.
  20. ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ The Newport Daily News 1875, p. 2.
  21. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Green-Wood وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

کتابشناسی ویرایش

پیوند به بیرون ویرایش