زبان سرخه‌ای
زبان سرخه‌ای (انگلیسی: Sorkhei language) از زبان‌های هم‌خانواده زبان‌های ایرانی شمال غربی است، که در شهر سرخه استان سمنان به آن سخن می‌گویند. وبگاه گلاتولوگ گویش سرخه‌ای-افتری را به همراه لاسگردی و سنگسری تحت عنوان خانواده کومشی(komesenian) دسته‌بندی کرده است[۲]. گرنوت ویندفور گویش‌های افتری و سرخه ای-لاسگردی و گویش شهمیرزادی را با زبان مازندرانی مرتبط می‌داند[۳]. برخی از پژوهشگران نیز زبان مردمان مناطق سنگسر و افتر را همچون شهمیرزاد و پرور و اطراف آن از جنس زبان مازندرانی می‌دانند[۴].
| زبان سرخه‌ای | |
|---|---|
| منطقه | ایران |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | sqo |
| گلاتولوگ | sork1239[۱] |
منابع
ویرایش- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Sorkhei". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ Sorkhei-Aftari, glottolog. , “Family: Komisenian” ,
- ↑ Aftarī is closely related to Sorḵaʾī-Lāsgerdī; together with Sangesarī and Šahmīrzādī these dialects form a distinct semicircle around Semnān and are related to Ṭabarī/Māzandarānī, Gernot Ludwig Windfuhr. , “Aftari” Encyclopædia Iranica, online edition
- ↑ جعفری دهقی، محمود؛ خلیلی پور، نازنین؛ جعفری دهقی، شیما (۱۳۹۳). زبان‌ها و گویش‌های ایرانی (گذشته و حال). تهران: مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۲۶۱. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۳۲۶-۶۳-۴.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sorkhei language». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۲۰.