سئوچئو

سئوچئون (هانگول:서천 با زادنام یاگرو هانگول:약로) (سلطنت اکتبر ۲۷۰ - ۲۹۲ میلادی)، سیزدهمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراتوری کره، بود. او دومین پسر امپراتور جونگچئون بود، سئوچئون در سال ۲۵۵ میلادی به عنوان ولیعهد معرفی گردید. او در سال ۲۷۰ میلادی پس از فوت پدرش به سلطنت رسید. دراولین ماه سال ۲۷۱ میلادی، او "یوسو"، دختر "دائه ساجا" از منطقه "سئو-بو" را به عنوان ملکه خود انتخاب کرد.

سئوچئون
فرمانروا ۱۳ گوگوریو
سلطنت	اکتبر ۲۷۰ - ۲۹۲ میلادی (۲۲ سال)
تاج‌گذاری	اکتبر ۲۷۰ میلادی
پیشین	جونگچئون
جانشین	بنگسانگ
ولیعهد گوگوریو
ولیعهدی	اکتبر ۲۵۵ - ۲۷۰ میلادی
تاج‌گذاری	اکتبر ۲۵۵ میلادی
پیشین	یئونبول
جانشین	سانگبو
زاده	یاگرو نامشخص
درگذشته	۲۹۲ میلادی
آرامگاه	سئوچئون وون
شهبانو	بانو وو
فرزند(ان)	سانگبو دالگو
نام سلطنت سئویانگ وانگ نام پسامرگ سئوچئون وانگ
دودمان	گوگوریو
پدر	جونگچئون
مادر	ملکه یون
پیشه	پادشاه

در سال ۲۸۰ میلادی، قوم سوشن، حمله کردند و پادشاه سئوچئون برادر کوچکتر خود، "گو دال-گا"، را برای مقابله با آنها فرستاد. گو دال-گا، سرزمین دالو-سئونگ را تصرف کرد و فرمانروای آن را کشت، او حدود ۶۰۰ خانوار سوشن را به جنوب بویو منتقل کرد. پادشاه سئوچئون، به گو دال-گا عنوان پرنس صلح(آنگوک-گون) را اعطا کرد و به او کنترل ارتش و قبایل سوشن و یانگ مائک را سپرد.

در سال ۲۸۶ میلادی، برادرهای کوچکتر سئوچئون، "گو ایل-یو" و "گو سو-بال" طغیان کردند، اما شورشیان شکست خوردند و کشته شدند.

پادشاه سئوچئون، در سال ۲۹۲ میلادی، بعد از ۲۳ سال حکومت مرد. او در سئوچئون وو، دفن گردید. از اینرو نام معبد سئوچئون را دریافت نمود.

بعد از او پسرش بنگسانگ به پادشاهی رسید.

پانویس

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «King Seocheon of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ اسفند ۱۳۸۷.