سازمان اتحاد فداییان کمونیست
سازمان اتحاد فداییان کمونیست یک سازمان سیاسی با مشی کمونیستی در ایران و اپوزیسیون نظام جمهوری اسلامی ایران است که علیه این حکومت فعالیت می‌کند. این سازمان محصول وحدت تشکیلاتی چندین سازمان فدایی است که در سال‌های پس از انقلاب ۱۳۵۷ از سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران جدا شده بودند.
سازمان اتحاد فداییان کمونیست | |
|---|---|
 | |
| روزنامه | کار کمونیستی راه سرخ پیشتر: به پیش (بولتن مباحثات و اتحاد طیف اقلیت فدایی) جهان کمونیستی ریگای گَل (ارگان کمیتۀ کردستان) پَرَسیلکَه (نشریۀ نوجوانان کمیتۀ کردستان) دان الدوزو (ارگان کمیتۀ آذربایجان) |
| کمیته‌های ایالتی | کمیتۀ کردستان کمیتۀ آذربایجان کمیتۀ کرج |
| مرام سیاسی | کمونیسم مارکسیسم کمونیسم شورایی حق تعیین سرنوشت |
| وابستگی ملی | شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست |
| رنگ رسمی | سرخ طلایی |
| شعار | کار، مسکن، آزادی، جمهوری فدراتیو شورایی |
| وبگاه | |
اهدافویرایش
متن زیر بخشی از اساسنامه سازمان است که در تار نمای خود آورده‌است.
- سازمان اتحاد فداییان کمونیست یک سازمان کمونیستی و بخشی از طبقه کارگر است که در جنبش آن شکل گرفته و هدف خود را گسترش و تکامل مبارزه طبقه به سمت پیروزی نهایی و ساختمان جامعه سوسیالیستی و کمونیستی قرار داده‌است، که در آن وحدت و یگانگی انسان تأمین و تکامل هر فرد، شرط تکامل همگان است.
- سازمان اتحاد فداییان کمونیست در تمام عرصه‌های فعالیت خود از آموزش سوسیالیسم علمی پیروی می‌کند و به لحاظ ماهیت طبقاتی و ایدئولوژی، خود را سازمانی کارگری می‌داند.
تاریخچهویرایش
سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران از سال ۱۳۴۹ با قیام سیاهکل علیه رژیم شاهنشاهی ایران مبارزات مسلحانه خود را آغاز کرد. این سازمان در جریان انقلاب ۱۳۵۷ و مدت‌ها پس از آن، پرهوادارترین جریان سیاسی چپ ایران بود. در خرداد ۱۳۵۹ و در پی اختلاف نظر بر سر ماهیت و پایگاه طبقاتی جمهوری اسلامی، سازمان به دو جناح اقلیت و اکثریت تقسیم شد.
در پی بی‌نتیجه ماندن کنگره اول فداییان که اقلیت آن را برگزار کرد و نیز در پی تشدید سرکوب‌های متعدد از سوی جمهوری اسلامی، اختلاف‌ها و انشعابات درون سازمان تا سال ۱۳۶۴ خود را بروز داد.
بعد از شکل‌گیری هسته اقلیت و سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران (اقلیت)، مسئلۀ وحدت سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران و هسته اقلیت و سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران (اقلیت) در دستور کار این سه جریان قرار گرفت که پس از یک مدت نسبتاً طولانی و انتشار چندین شماره نشریه مشترک «به پیش» این تلاش نیز بی‌ثمر ماند. با شکست این تلاش‌ها که همراه با تحولات شوروی و اروپای شرقی بود و نیز بعد از این که بخشی از رهبران سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران به سازمان اتحاد فداییان خلق ایران پیوستند، برخی از فداییان که خواهان برگزاری کنگره و ادامۀ فعالیت با نام و به شیوه پیشین بودند، ضمن حفظ چهارچوب تشکیلات موجود سازمان چریک‌های فدائی خلق ایران تصمیم به نقد گذشته جنبش کمونیستی و همچنین گذشته سازمان بدون هیچ سد و مانعی گرفتند. از این رو در اواخر دهه شصت برگزاری سمینارهای وسیع در دستور قرار گرفت.
نتایج سمینارها ی مختلف و نشست‌ها و مباحثات متعدد در وجه عام به تشکیل اتحاد چپ کارگری انجامید و در وجه خاص آن نوسازی سازمان از اواخر دهۀ شصت از طریق برگزاری سمینارها و جلسات و انتشار نشریۀ به پیش پیگیری می‌شد. تا سال ۱۳۷۵ مجموعاً ۹ نشست تشکیل گردید. سرانجام در نشست نهم، این جریان تصمیم گرفت تا تحت نام سازمان اتحاد فداییان کمونیست به فعالیت خود تداوم بخشد.
آرم و پرچمویرایش
آرم سازمان داس و چکش بر زمینه ستاره بزرگی است که به وسیله روبانی با رنگ‌های سرخ و طلایی که در دو سمت آن خوشه گندم و لاله و یاس قرار دارند و در داخل روبان سازمان اتحاد فداییان کمونیست نوشته شده‌است. پرچم سازمان پرچمی است سرخ که طول آن دو برابر عرض آن و در قسمت بالای سمت چپ آن آرم سازمان به رنگ طلایی است.
ارگان و نشریه‌های وابستهویرایش
هم‌اکنون ارگان این سازمان، نشریۀ کار کمونیستی است و نشریۀ به پیش نیز دیدگاه‌ها و مباحثات تئوریک آن را منعکس می‌کند. علاوه بر این، «جهان کمونیستی» هر دو هفته یکبار منتشر می‌شود. دو کمیتۀ کردستان و آذربایجان سازمان نیز به ترتیب دو نشریۀ ریگای گه‌ل و دان الدوزو را به زبان‌های کُردی و تُرکی منتشر می‌کنند که بازتاب‌دهنده فعالیت‌های نظری و عملی سازمان در سطح جنبش است.[نیازمند منبع]