سرخاب (محله)
مختصات: ۳۸°۰۵′ شمالی ۴۶°۱۸′ شرقی / ۳۸٫۰۸۳°شمالی ۴۶٫۳۰۰°شرقی
سُرخابْ یکی از محله‌های بزرگ و قدیمی شهر تبریز است. این محله در شمال شهر و در حوزهٔ استحفاظی منطقهٔ ۱ شهرداری تبریز واقع شده‌است. این محله در جوار کوه عون بن علی قرار گرفته‌است.[۱]
نادر میرزا در تاریخ و جغرافیای دارالسلطنهٔ تبریز می‌نویسد:
کوی و بستانی بزرگ است. به نام آن کوه (ی) خوانده‌اند که کوی به سفح آن است. این کوی مرتفع و مشرف بر همه شهر است. هوای این نیک وبه اعتدال است. روزها به تابستان گرمتر بود که خورشید براین کوه خشک تابد. چون پاسی از شب بگذرد سنگها را گرمی برود و هوا نیک شود. خاک این کوی سخت و با ریگ مخلوط است. چون دیوارها نهند سخت‌تر گردد و به زمین آن رطوبت نبود. بساتین این کوه کمتر است. توت بیدانه و بادام و فندق و امرود آن نیکوست. کدخدای آن امروز میرزا جواد خان فرزند حاجی میرزا علی وکیل دیوانخانه و از خاندان بزرگ است که بدین نامه بیاید. بقعه مبارکه سید حمزه در این کوی است که زیارتگاه تمامی مردم شهر است و این بقعه در وسط این کوه‌است.[۲]
بیشتر اهالی این محله، به همراه محله‌های باغمیشه، دوه‌چی و ششگلان، در دوران جنبش مشروطه ایران، مخالف مشروطه بوده و با اهالی محله‌های خیابان و امیرخیز که طرفدار مشروطه بودند، مخالفت کرده و با آن‌ها درگیر جنگ داخلی می‌شدند.[۳]
محتویات
ریشه نام محله سرخابویرایش
تفاسیر زیادی در خصوص وجه تسمه نام این محله وجود دارد و در کتاب‌های تاریخی اشارات زیادی به آن شده‌است. از جمله این نوشته‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نام این محله می‌تواند صفت و موصوف مقلوبی مرکب از دو کلمه «سرخ» و «آب» باشد. چون در زمان‌های بارندگی آب سرازیر شده از کوه عون بن علی که کوهی رسوبی و از خاک رس است، از این محله جریان می‌یافت، بدین نام خوانده شده باشد.
- نام این محله می‌تواند از نام تیرۀ سرخابلو گرفته شده باشد. تیرۀ سرخابلو از تیرۀ کوسه (خاصا)، طایفۀ کوسه‌لر ایل شاهسون بغدادی است.
- نام این محله می‌تواند از نام طایفه سرخاب ایل عبدالملکی گرفته شده باشد.
سرخاب در نظر شعراءویرایش
کمال خجندی در یکی از آثار خود دربارهٔ سرخاب چنین می‌نویسد:
| تبریز مرا راحت جان خواهد بود | پیوسته مرا ورد زبان خواهد بود | |
| تا در نکشم آب چرنداب و کجیل | سرخاب ز چشم من روان خواهد بود |
سید جلال عضد نیز می‌گوید:
| تا بریزاند تب غم را ز دل، سرخاب نوش | بر سر سرخاب رو تا بنگری تبریز را |
آثار تاریخیویرایش
- خانه شربت‌اوغلی در زمینی به وسعت ۱۶۰۰ متر مربع در خیابان ثقةالاسلام، کوی سرخاب و معبری که به درب سرخاب معروف است، بنا شده و یکی از جاذبه‌های دیدنی شهر به شمار می‌رود. این خانه که اکنون محل فعالیت شعبه بنیاد ایران شناسی در آذربایجان شرقی می‌باشد، متعلق به اواخر دوره قاجاریه بوده و در اوایل دوره پهلوی بنایی دو طبقه در ضلع غربی حیاط بیرونی آن احداث شده و به‌طور کلی مشتمل بر دو طبقه مسکونی و زیر زمین در دو بخش بیرونی و اندرونی می‌باشد.
مشاهیرویرایش
پانویسویرایش
- ↑ محله‌های تبریز
- ↑ نادر میرزا: تاریخ وجغرافیای دارالسلطنهٔ تبریز، تصحیح و تحشیه غلامرضا طباطبائی مجد، چاپ اول ۱۳۷۳
- ↑ علی کمالوند. باسکرویل و انقلاب ایران. تهران: لاله زار، ۱۳۳۶. ۳۶، ۳۷، ۵۰.
منابعویرایش
- حسین کربلایی تبریزی، حافظ. روضات‌الجنان. تهران: بنگاه ترجمه نشر کتاب، ۴۹-۱۳۴۴.
- ملا حشری. روضه اطهار.
- تاریخ و جغرافیای دارالسلطنهٔ تبریز.
- مشکور، محمدجواد. تاریخ تبریز. ۱۳۵۲.
- کوی سرخاب.
- امیری، منوچهر. سفرنامه‌های ونیزیان.
- عباسی، محمد. سفرنامه شاردن.
- کارنک، عبدالعلی. تاریخ تبریز مینورسکی.
- کارنک، عبدالعلی. آثار باستانی آذربایجان. چاپ شفق. تبریز: انجمن آثار ملی، ۱۳۵۱.
- جوادی، شفیع. تبریز و پیرامون.
- مجلات
- نخجوانی، حسین. سیاحت‌نامه اولیا چلبی. ۱۳۳۸.
- فرهنگ‌ها
- مفخم. «فرهنگ کوههای ایران». در فرهنگ کوههای ایران.
جستارهای وابستهویرایش
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون تبریز است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |