سنگچال
سنگچال 
تلفظ راهنما·اطلاعات، روستایی است از توابع بخش لاریجان شهرستان آمل در استان مازندران ایران.
 ییلاق سنگچال از نمای پیچ تپه فنی کلا آمل | |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | مازندران |
| شهرستان | آمل |
| بخش | لاریجان |
| دهستان | چلاو |
| مردم | |
| جمعیت | ۲۰۱ نفر (سرشماری ۹۵) |
| کد آماری | ۰۱۶۱۱۳ |
سنگچال دهکده ییلاقی کوهستانی در ۴۷ کیلومتری جنوب شرقی آمل در دامنه البرز ، روستایی است از توابع شهرستان آمل که در استان مازندران. سنگچال در دهستان چلاو قرار داشته و به دلیل زیبایی‌های بی مانندش از دیدنی‌های دهستان چلاو شهرستان آمل به‌شمار می‌آید.روستای فیلبند بابل ، یکی دیگر از مناطق دیدنی بابل و بندپی نیز نزدیک این روستا واقع شده است.
سنگچال ییلاقی بزرگ و پرجمعیت است که چشمه‌های خنک و گوارا، تپه‌های سرسبز و دیدنی و جنگل‌های انبوه آن را به بهشتی بی مانند تبدیل کرده و جایگاه ویژه ای را در دل طبیعت دوستان و گردشگران باز کرده‌است.
محله‌های سنگچال آمل شامل:
۱- پیته سره: که در زبان محلی به خانه قدیمی میگویند که البته باید بگویم که برخلاف اسمش در آن خانه‌های نوساز و ویلایی ساخته شده‌است. ۲-جور سره: که این هم در زبان محلی به خانه بالا دست روستا میگویند. ۳-مست قلا: که این هم به معنی جای زندگی انسان‌های سر مست و شاد است. ۴- شل کنار: که این هم به خاطر خاک شل منطقه به آن شل کنار میگویند. ۵- فنی کلا: که به تپه روبروی روستا که از آنجا کل روستا را می‌بینید میگویند ۶- آقا سر: به خاطر وجود بقعه امامزاده محمد به این منطقه آقا سر میگویند.
آب شرب روستا از دو چشمه تأمین می‌شود به نام‌های چشمه هیتکا و گت چشمه سر که آب‌های گوارا و خنک آن در منطقه معروف است. سنگچال بعد از روستاهای گت کلا و فیلبند بابل (که در نوک کوه واقع است) بلندترین ییلاق‌های منطقه می‌باشند. کلا هوای این کوه‌ها مرطوب ولی از شرجی بودن و گرمای طاقت فرسای شمال و کنار دریا خبری نیست. سنگچال آمل از آبادی‌های بزرگ و پرجمعیتی است که تقریباً در همه فصول سال پذیرای مهمانان خویش است حتی در زمستان‌های پر برف و سرد و زیبایش. د.[۲] ف
جمعیت سنگچال آمل ویرایش
ابراساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۱۸۷ نفر (۵۱ خانوار) به‌صورت ساکن دائم بوده‌است و از آنجاییکه اکثر اهالی آن به صورت خوش‌نشین و در ایام تابستان و روزهای تعطیل به عنوان ویلای تابستانی مورد استفاده قرار می‌دهند و بر اساس اطلاعات جمع‌آوری شده از ساکنین جمعیت این دهکده بر اساس جمعیت طایفه در حدود ۳۵۰۰۰ هزار نفر اعلام شده‌است.[۳]
گویش سنگچال آمل ویرایش
گویش محلی سنگچال، از نظر حوزه زبانی، متعلق به زبان مازندرانی از شاخه شمال غربی زبان‌های ایرانی نو و زیرگروه گویش‌های کرانه دریای خزر است. یکی از مشخصه‌های اصلی ساخت‌آوایی آن نبود صامت /ž/ و وجود مصوّتِ /Ə/ به جای /e/است، که مانند یک واجگونه بعد از همزه و در واژه‌های عربی به کار می‌رود. در این گویش، گذشته نقلی و بعید متعدی و لازم با فعل کمکی «دار-/داشت-» ساخته می‌شود؛ مثلاً: بخردارمه ba-xƏrd-dār-mƏ (خورده‌ام)، و بخرداشتمه ba-xƏrd-dāšt-Ə-mƏ (خورده بودم).[۴]
تصاویر سنگچال آمل ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ «کمیته تخصصی نام نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران:». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۲.
- ↑ قریب، بدرالزمان: گذشته نقلی و بعید متعدی در سغدی و شباهت آن‌ها با برخی از گویش‌های ایرانی نو. مترجم: فریدی، میترا. در: ویژه‌نامه «نامه فرهنگستان» اردیبهشت ۱۳۸۳ - شماره ۲. ص۵۷.
- ↑ «درگاه ملی آمار ایران». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ آوریل ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۳ ژوئیه ۲۰۱۰.
- ↑ قریب، بدرالزمان: گذشته نقلی و بعید متعدی در سغدی و شباهت آن‌ها با برخی از گویش‌های ایرانی نو. مترجم: فریدی، میترا. در: ویژه‌نامه «نامه فرهنگستان» اردیبهشت ۱۳۸۳ - شماره ۲. ص۵۷.
پیوند به بیرون ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ سنگچال موجود است. |