سهام‌الدین غفاری
امیر سهام‌الدین ذکاءالدوله غفاری (۱۲۶۵ تهران - ۱۳۳۰ تهران) دولتمرد و دیپلمات دوران قاجار و پهلوی بود.
امیر سهام‌الدین ذکاءالدوله غفاری | |
|---|---|
| وزیر پست و تلگراف ایران | |
| دوره مسئولیت ۲۸ بهمن ۱۳۲۴ – ۱۳۲۵ | |
| پادشاه | محمدرضا شاه پهلوی |
| نخست‌وزیر | احمد قوام‌السلطنه |
| پس از | محمود نریمان |
| پیش از | دکتر منوچر اقبال |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۲۶۵ تهران |
| درگذشته | ۱۳۳۰ تهران |
از خاندان غفاری کاشان و پسر امیر نظام‌الدین مهندس‌الممالک از رجال دانشمند دوره قاجار و دانش‌آموختگان پلی‌تکنیک پاریس بود که به در دوران مظفرالدین شاه و احمد شاه قاجار به وزارت رسید.
امیر سهام‌الدین در رشته‌های علوم سیاسی و اقتصاد در آلمان درس خواند و پس از استبداد صغیر به ایران بازگشت و در وزارت فوائد عامه مدیر شد و لقب ذکاءالدوله گرفت. ریاست اداره تعلیمات عمومی، ریاست بازرسی، ریاست اداره انطباعات و عضویت شورای عالی معارف سمت‌های بعدی‌اش بود تا اینکه حاکم مازندران شد.[۱]
ذکاءالدوله پس از حکومت مازندران، در سال ۱۲۹۷ خورشیدی وزیر مختار ایران در سوییس و نماینده ایران در جامعه ملل شد. پس از بازگشت به ایران رئیس مدرسه صنعتی آلمانی شد که دهها سال بعد به دانشگاه علم و صنعت تبدیل شد و با تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳، به تدریس در دانشگاه پرداخت.[۱]
غفاری به دلیل سخنان انتقادی در دانشگاه زندانی شد. پس از شهریور ۱۳۲۰ که از زندان آزاد شد از سرپاس مختاری و شماری از مسئولان شهربانی شکایت کرد و آن‌ها را به محاکمه کشاند. مدتی به ریاست اداره کل انتشارات و تبلیغات منصوب شد [۱] تا اینکه در ۲۸ بهمن ۱۳۲۴ در کابینه قوام‌السلطنه به عنوان وزیر پست و تلگراف به مجلس معرفی شد.
مدت وزارت عفاری چند ماه بیشتر به طول نینجامید و جای خود را به دکتر منوچر اقبال داد و به ریاست شرکت بیمه ایران رسید. در سال ۱۳۳۰ در زمان نخست‌وزیری دکتر مصدق حکم استانداری فارس برایش صادر شد اما پیش از آنکه راهی شیراز شود، درگذشت.