سوپاتر
سوپاتر افامیایی (زبان یونانی: Σώπατρος ὁ Ἀπαμεύς؛ درگذشته ۳۳۷ پس از میلاد) سوفیست برجسته و فیلسوف نوافلاطونی بود.
سوپاتر شاگرد یامبلیخوس بود و پس از مرگ او (حدود ۳۲۵ پس از میلاد) به قسطنطنیه رفت و در آن‌جا از لطف و دوستی شخصی کنستانتین بزرگ برخوردار شد.
فهرست آثار مختلف او در سودا نوشته است، از جمله در باب پروویدنس و افرادی که خوش‌اقبال یا بداقبال نیستند.[۱] او از سوفسطایی دیگری به همین نام «سوپاتر افامیایی یا اسکندریه» متمایز است. او مظهر بسیاری از نویسندگان و احتمالاً عصاره‌های تاریخی است،[۲] که فوتیوس[۳] به‌همراه تعداد زیادی از نویسندگان دیگر جمع‌آوری کرده است.
مهم‌ترین اثر منسوب به سوپاتر تقسیم‌بندی مسائل است که مجموعه‌ای از ۸۱ دکلماسیون است، و همچنین حاوی دستورالعمل‌هایی درباره نحوه برخورد با آن‌ها است. این متن بهترین بینش را به دانشمندان مدرن در مورد بلاغیون و شاگردان آن‌ها در مدارس میدهد.[۴]
سوزومن «بدعت افرادی را که می‌خواستند دین مسیحیت را بدنام کنند» را این‌گونه نقل می‌کند که کنستانتین پس از کشتن پسرش کریسپوس از سوپاتر درخواست تطهیر کرد و سوپاتر رد کرد.[۵]
سوپاتر یکی از بسیاری از کسانی بود که توسط کنستانتین به قتل رسید و مرگ او پیش از سال ۳۳۷ میلادی اتفاق افتاد. زوسیموس مرگش را به دسیسه‌های ابلابیوس نسبت میدهد.[۶] یوناپیوس می‌افزاید که ابلابیوس کنستانتین را فریب داد تا باور کند که سوپاتر از جادو استفاده می‌کند. ظاهراً جادوی اشاره‌شده برای بازداشتن ناوگان حامل غلات بود، و بدین وسیله از رسیدن بار به قسطنطنیه، پایتخت امپراتوری و اقامتگاه کنستانتین، و مختل کردن عرضه غذا جلوگیری کرد.[۷]
جستارهای وابسته
ویرایشپانویس
ویرایشمنابع
ویرایش- This article incorporates text from the Public Domain Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology by William Smith (1870).سوپاتر