سید جلال‌الدین آشتیانی

سید جلال‌الدین میری آشتیانی (زادهٔ ۱۳۰۴ خورشیدی، آشتیان؛ در گذشتهٔ ۳ فروردین ۱۳۸۴، مشهد)، معروف به سید جلال‌الدین آشتیانی، چهره ماندگار،^[۱] فیلسوف اصالت وجودی بود که دارای آثاری در فلسفه و عرفان اسلامی است و توانست در سال ۱۳۵۳ برنده جایزه بنیاد البرز به عنوان دانشمند برتر شود.

تحصیلاتویرایش

او در حوزه تحصیلات دینی، در درس خارج فقه و اصول میرزا حسن موسوی بجنوردی شرکت جست و سال‌ها در محضر ابوالحسن رفیعی قزوینی و روح‌الله خمینی و سید محمدحسین طباطبایی به تحصیل علوم عقلی و نقلی پرداخت.

کارنامهویرایش

محمّد ملکی در دانشنامهٔ علّامه آشتیانی (۱۳۹۳) فهرستِ توصیفیِ مفصّلی از کارهای آشتیانی به دست داده‌است.^[۲]

تالیفاتویرایش

از آثار او می‌توان: هستی از نظر فلسفه و عرفان، تفسیر سورهٔ فاتحة الکتاب را نام برد.^[۳]

ترجمه‌هاویرایش

ترجمه کتاب انوار جلیهٔ مدرس زنوزی از کارها دیگر او است که از طرف انتشارات امیرکبیر بارها تجدد چاپ شده‌است.

در حوزهٔ عرفان نظری نیز می‌توان تعلیق و تصحیح و مقدمه بر «رسائل قیصری» (با حواشی محمد رضا قمشه‌ای)، تصحیح و تعلیق شرح جندی بر فصوص الحکم ابن عربی را نام برد.^[۴]