سیپروهپتادین
سیپروهپتادین (به انگلیسی: CYPROHEPTADINE)
![]() | |
---|---|
![]() | |
سامانهشناسی نام (آیوپاک) | |
4-(5H-dibenzo [a,d]cyclohepten-5-ylidene)-1-methylpiperidine hydrochloride | |
دادههای بالینی | |
نام تجاری | Periactin |
AHFS/دانشنامه دراگز | monograph |
مدلاین پلاس | a682541 |
رده بارداری | B(US) |
تجویز | Oral |
دادههای فارماکوکینتیکی | |
پیوند پروتئینی | 96 to ۹۹٪ |
متابولیسم | Hepatic and renal |
نیمهعمر | 8.6 hours[۱] |
دفع | Fecal and renal |
شناسه | |
شماره سیایاس | 129-03-3 ![]() |
کد ATC | R06AX02 |
پابکم | CID 2913 |
IUPHAR ligand | ۲۷۷ |
بانکدارو | DB00434 |
کماسپایدر | 2810 ![]() |
UNII | 2YHB6175DO ![]() |
KEGG | D07765 ![]() |
ChEBI | CHEBI:۴۰۴۶ ![]() |
ChEMBL | CHEMBL516 ![]() |
دادههای شیمی | |
فرمول | C21H21N |
وزن مولکولی | 287.398 g/mol |
SMILES | eMolecules & PubChem |
| |
![]() |
گروه درمانی: ضد حساسیت، آرام بخش، محرک اشتهاچاقکننده و افزاینده سریع وزن
اشکال دارویی: قرص
موارد مصرفویرایش
سیپروهپتادین اغلب در درمان بی اشتهایی مصرف میشود ولی برای درمان آلرژی ناشی از تب یونجه، کهیر و کهیرغولآسا، کابوس، میگرن و درمان عوارض داروهای ضدافسردگی آرام بخش (مانند سندرم سروتونین، اختلالات جنسی و تعریق زیاد) استفاده میشود.میتوان گفت مصرف ان برای کودکان زیر 2 سال میتواند دردسر زا باشد.
متابولیسم داروویرایش
دارو بهخوبی از دستگاهگوارش جذب میگردد. اثر آن ۶۰–۱۵دقیقه پس از مصرف خوراکی ظاهر میگردد. دفع آن کلیوی و اغلب بهصورت متابولیت طی ۲۴ ساعت صورت میگیرد...
مکانیسم اثرویرایش
این دارو آنتاگونیست گیرندههای s2سروتونینی میباشد. به دلیل خاصیت آنتیهیستامینیآن، اثر ضد آلرژی دارد.
عوارض جانبیویرایش
عوارض شایع این دارو خشکی دهان، سر درد، خوابآلودگی، سفت شدن ترشحات دستگاه تنفس، تاری دید، شلی بدن، افزایش وزن، سرگیجه و یبوست، دل درد و نفخ میباشند.
موارد منع مصرف و احتیاطویرایش
در کودکان زیر ۲ سال نباید مصرف شود. احتمال اختلال تنفسی و سیستم اسکلتی. هشدار : اگر این دارو را برای اشتها مصرف میکنید به هیچوجه به یکباره قطع نکنید و به صورت هرمی کم و سپس قطع کنید .
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷
- سایت دانشکده داروسازی دانشگاه شهید بهشتی
- درسنامهٔ جامع داروهای رسمی ایران، دکتر سعید شهراز و دکتر طاهره غازیانی، ۱۳۸۶