شاه تهماسب دوم
شاه تهماسب دوم، (یا با نگارش کهن‌تر شاه طهماسب دوم) از ۱۱۰۱ تا ۱۱۱۱ خورشیدی (۱۰ سال) دهمین شاهنشاه ایران از دودمان صفوی بود. او پس از اشغال اصفهان بدست افغانها و کشته شدن شاه سلطان حسین برای مدتی بر بخشی از ایران به‌طور ناقص حکومت می‌کرد و در پی شکست از عثمانی و بستن قرارداد صلح، توسط نادر شاه از سلطنت برکنار و کشته شد.
 شاه تهماسب دوم صفوی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| پادشاه سلسله صفوی | |||||
 سکه‌ای از شاه طهماسب دوم | |||||
| دهمین پادشاه صفوی | |||||
| سلطنت | ۱۷۲۲ – ۱۷۳۲ | ||||
| پیشین | سلطان حسین | ||||
| جانشین | عباس سوم | ||||
| پادشاه ایران | |||||
| سلطنت | ۱۷۲۸ – ۱۷۳۲ | ||||
| پیشین | اشرف هوتک | ||||
| جانشین | عباس سوم | ||||
| همسر | شاهپری بیگم | ||||
| فرزند(ها) | شاه عباس سوم شاه حسین دوم عصمت‌نسا بیگم | ||||
| |||||
| دودمان | دودمان صفوی | ||||
| پدر | شاه سلطان حسین | ||||
| زادروز | ۳ دسامبر ۱۷۰۴ اصفهان | ||||
| مرگ | ۱۱ فوریه ۱۷۴۰ سبزوار | ||||
| خاک‌سپاری | مشهد | ||||
| دین و مذهب | اسلام، شیعه دوازده‌امامی | ||||
ایران در دست افغانهاویرایش
با حمله افغانها و تسخیر اصفهان، سران افغان آرامش نداشتند. در استرآباد فتحعلی‌خان قاجار عملاً حکومت مستقلی داشت. او به تهماسب میرزا پسر شاه سلطان حسین صفوی پناه داد؛ و تهماسب میرزا پس از تصرف اصفهان توسط افاغنه خود را شاه نامید. با سقوط صفویه پطر اول به ایران لشکر کشید و قشون روسیه در سپتامبر ۱۷۲۲ میلادی در بند و در ۱۷۲۳ باکو را به اشغال خود دراوردند. شاه تهماسب دوم مجبور شد در پی اتحاد با روسها باشد. طبق قراردادی که در سپتامبر ۱۷۲۳ تنظیم گردید پطر اول به شاه وعده داد که او را در مبارزه با افغانان یاری دهد؛ و شاه تهماسب دوم نیز دربند و باکو را جز قلمرو روسیه شناخت و گیلان را نیز در اختیار آنها گذاشت.[۱]
تسخیر مشهدویرایش
نادر قلی (نادرشاه افشار) نیز کوشش‌های مکرری برای تسخیر مشهد که پایتخت ملک محمود سیستانی داشت که ناکام ماند. او هرچند پیروزیهایی بدست آورده بود و توانسته بود کلات، دستجرد و ابیورد را به تابعیت دراورد اما نفوذ ملک محمود کیانی در سیستان و خراسان زیاد بود و او نتوانست در مبارزه با ملک محمود پیروز گردد. در سال ۱۷۲۶ میلادی شاه تهماسب دوم و فتحعلی‌خان قاجار وارد جنگ با قشون خراسان شدند. منظور آنها از این لشکرکشی سرنگونی ملک محمود و استقرار مجدد صفویه در ایران بود.[۱] نادر نیز با قشون خود در خدمت تهماسب دوم درآمد. برای شاه تهماسب نیز وجود نادر قلی لازم بود زیرا هم ارتش شاه را تقویت می‌کرد و هم شاه تهماسب می‌خواست تا خود را از نفوذ فتحعلی خان قاجار محفوظ بدارد. به هنگام محاصره مشهد فتحعلی خان قاجار به فرمان شاه تهماسب کشته شد. نادر قلی فرمانده کل قوای مسلح شاه شد و بزودی مشهد را گرفت. ملک محمود از مبارزه دست نکشید و به مرو رفت تا قبایل را بر ضد شاه بشوراند اما سرانجام موفقیتی بدست نیاورد و اعدام شد.[۲]
جنگ با اشرف افغانویرایش
پس از تسخیر مشهد اعتبار نادر بسیار بالا رفت و از آن زمان در دستگاه حکومت شخصیتی وفادار و صدیق معرفی شد. لشکرکشی‌های بسیار نادر قوچان، درگز، مرو، استرآباد و مازندران را آرام نمود؛ و این موفقیتها پادشاه افغان را سخت به تشویش انداخت. او سپاهی برای مبارزه تدارک دید اما در ۳۰ سپتامبر ۱۷۲۹ در نبردی در ساحل رود مهماندوست مغلوب نادر شد و به تهران و سپس به اصفهان عقب‌نشینی کرد و در نهایت در ۱۳ نوامبر ۱۷۲۹ در نبرد مورچه‌خور در ۶۰ کیلومتری اصفهان شکست خورد و فرار کرد.[۲]
پادشاهی و برکناریویرایش
دو هفته پس از تصرف اصفهان شاه تهماسب دوم وارد پایتخت نیاکان خود شد. به نام او سکه زدند و خطبه خواندند و نادر هم تاج شاهی را با دست خود بر سر وی نهاد. در سال ۱۷۲۹ میلادی نادر قلی خان با استفاده از نارضایتی عمیق مردم که بر اثر جنگ ناکام شاه تهماسب با عثمانی و قرارداد نامساعد صلح برانگیخته شده بود شاه تهماسب را از سلطنت انداخت و به سبزوار تبعید کرد. او شاه عباس سوم را شاه خواند و خود نایب السلطنه شد.[۲]
در سال ۱۷۴۰ که نادر به هند لشکر کشید، پسر خود رضاقلی میرزا را به جای خود گمارد، در آن هنگام شایع شد که نادر در هند به قتل رسیده‌است پس رضاقلی میرزا از بیم ادعای پادشاهی طهماسب دوم وی و فرزندان خردسالش عباس سوم و سلیمان میرزا را به قتل رساند.
.svg){kind=small}