شاه چهارگوشه جهان

عنوان شاه چهار گوشه جهان، گاهی به شاه چهار گوشه آسمان نیز تعبیر می‌شود و اغلب به سادگی شاه چهار گوشه نیز گفته می‌شود، این عنوان وجهه بزرگی بود که شاهان قدرتمند بین‌النهرین باستان آن را ادعا می‌کردند. اگرچه اصطلاح «چهار گوشه جهان» به مکان‌های خاص جغرافیایی درون و نزدیک بین‌النهرین اشاره دارد، اما این مکان‌ها در زمان استفاده از عنوان برای نشان دادن مکانهای نزدیک لبه‌های واقعی جهان و به همین ترتیب عنوان باید به عنوان چیزی معادل «شاه همه جهان شناخته شده»، ادعای حاکمیت جهانی بر کل جهان و همه چیز در آن تفسیر می‌شد.

سنگ‌نگاره‌ای از نارام‌سین، پادشاه اکد که خود را در آن «شاه چهارگوشه جهان» نامیده‌است.

این عنوان برای اولین بار توسط نارام‌سین در امپراتوری اکدیان در قرن ۲۳ قبل از میلاد استفاده شد و بعداً توسط حاکمان سومری مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن دیگر مورد استفاده قرار نگرفت؛ و بعدها بعنوان یک عنوان توسط تعدادی از حاکمان آشوری احیا شد، به ویژه در دوران امپراتوری آشوری نو برجسته شد. آخرین شاهی که این عنوان را ادعا کرد کوروش بزرگ اولین شاهنشاه هخامنشی بود، که پس از فتح بابل در سال ۵۳۹ پیش از میلاد خود را شاه چهارگوشه جهان خواند.

در میان حاکمان آشوری ممکن است عنوان شاه چهار گوشه از راه‌های عادی به ارث نرسیده باشد. از آنجا که این عنوان برای همه شاهان امپراتوری آشوری نو تصدیق نشده‌است و برای برخی فقط چندین سال از زمان سلطنت آنها تأیید شده‌است، ممکن است توسط هر شاه جداگانه کسب شود، احتمالاً از طریق انجام مبارزات نظامی موفق در هر چهار نقطه قطب‌نما عنوان مشابه پادشاه کائنات šar kiššatim(شاه همه چیز یا شاه جهان)، همچنین با ریشه اکدی و تأیید شده برای برخی از شاهان امپراتوری آشوری نو، ممکن است به هفت لشکرکشی موفق نیاز داشته باشد. تفاوت معنای دقیق این دو عنوان ممکن است در این باشد که «پادشاه جهان» ادعای قلمرو کیهان‌شناسی را می‌کند در حالی که «پادشاه چهار گوشه جهان» ادعای زمینی را مطرح می‌کند.

منابع

• Bachvarova, Mary R. (2012). "From "Kingship in Heaven" to King Lists: Syro-Anatolian Courts and the History of the World". Journal of Ancient Near Eastern Religions. 12 (1): 97–118. doi:10.1163/156921212X629482.
• Bevan, Edwyn Robert (1902). "Antiochus III and His Title 'Great-King'". The Journal of Hellenic Studies. 22: 241–244. doi:10.2307/623929. JSTOR 623929.
• Brinkman, J. A. (1968). Political history of Post-Kassite Babylonia (1158-722 b. C.) (A). Gregorian Biblical BookShop.
• Crawford, Harriet (2013). The Sumerian World. Routledge. ISBN 978-0-415-56967-5.
• Da Riva, Rocío (2013). The Inscriptions of Nabopolassar, Amel-Marduk and Neriglissar. Walter de Gruyter. ISBN 978-1-61451-587-6.
• De Mieroop, Marc Van (2004). A History of the Ancient Near East ca. 3000 - 323 BC. Blackwell Publishing. ISBN 978-1-4051-4911-2.
• Frye, Richard Nelson (1983). "The political history of Iran under the Sasanians". The Cambridge History of Iran. 3 (1): 116–180. doi:10.1017/CHOL9780521200929.006. ISBN 978-1-139-05494-2.
• Gerstenberger, Erhard S. (2001). ""World Dominion" in Yahweh Kingship Psalms: Down To the Roots of Globalizing Concepts and Strategies". Horizons in Biblical Theology. 23 (1): 192–210. doi:10.1163/187122001X00107.
• Hallo, William W. (1966). "The Coronation of Ur-Nammu". Journal of Cuneiform Studies. 20 (3/4): 133–141. doi:10.2307/1359648. JSTOR 1359648.
• Hallo, William W. (1980). "Royal Titles from the Mesopotamian Periphery". Anatolian Studies. 30: 189–195. doi:10.2307/3642789. JSTOR 3642789.
• Handy, Lowell K. (1994). Among the host of Heaven: the Syro-Palestinian pantheon as bureaucracy. Eisenbrauns. ISBN 978-0-931464-84-3.
• Hill, Jane A.; Jones, Philip; Morales, Antonio J. (2013). Experiencing Power, Generating Authority: Cosmos, Politics, and the Ideology of Kingship in Ancient Egypt and Mesopotamia. University of Pennsylvania Press. ISBN 978-1-934536-64-3.
• Karlsson, Mattias (2013). Early Neo-Assyrian State Ideology Relations of Power in the Inscriptions and Iconography of Ashurnasirpal II (883–859) and Shalmaneser III (858–824). Instutionen för lingvistik och filologi, Uppsala Universitet. ISBN 978-91-506-2363-5.
• Karlsson, Mattias (2016). Relations of Power in Early Neo-Assyrian State Ideology. Walter de Gruyter GmbH & Co KG. ISBN 978-1-61451-968-3.
• Karlsson, Mattias (2017). Assyrian Royal Titulary in Babylonia (Manuscript). Uppsala University=. S2CID 6128352.
• Levin, Yigal (2002). "Nimrod the Mighty, King of Kish, King of Sumer and Akkad". Vetus Testamentum. 52 (3): 350–366. doi:10.1163/156853302760197494.
• Liverani, Mario (2013). The Ancient Near East: History, Society and Economy. Routledge. ISBN 978-0-415-67906-0.
• Maeda, Tohru (1981). ""King of Kish" in Pre-Sargonic Sumer". Orient. 17: 1–17. doi:10.5356/orient1960.17.1.
• McIntosh, Jane R. (2017). Mesopotamia and the Rise of Civilization: History, Documents, and Key Questions. ABC-CLIO. ISBN 978-1-4408-3546-9.
• Miller, James Maxwell (1986). A History of Ancient Israel and Judah. Westminster John Knox Press. ISBN 978-0-664-22358-8.
• Peat, Jerome (1989). "Cyrus "King of Lands," Cambyses "King of Babylon": The Disputed Co-Regency". Journal of Cuneiform Studies. 41 (2): 199–216. doi:10.2307/1359915. JSTOR 1359915.
• Raaflaub, Kurt A.; Talbert, Richard J. A. (2010). Geography and Ethnography: Perceptions of the World in Pre-Modern Societies. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-4051-9146-3.
• Radner, Karen (2010). "The stele of Sargon II of Assyria at Kition: A focus for an emerging Cypriot identity?" (PDF). Interkulturalität in der Alten Welt: Vorderasien, Hellas, Ägypten und die vielfältigen Ebenen des Kontakts. Harrassowitz Verlag. ISBN 978-3-447-06171-1.
• Roaf, Michael; Zgoll, Annette (2001). "Assyrian Astroglyphs: Lord Aberdeen's Black Stone and the Prisms of Esarhaddon". Zeitschrift für Assyriologie und Vorderasiatische Archäologie. 91 (2): 264–295. doi:10.1515/zava.2001.91.2.264. S2CID 161673588.
• Russell, John Malcolm (1987). "Bulls for the Palace and Order in the Empire: The Sculptural Program of Sennacherib's Court VI at Nineveh". The Art Bulletin. 69 (4): 520–539. doi:10.1080/00043079.1987.10788457.
• Selz, Gebhard J. (2016) [1st pub. 2005]. Sumerer und Akkader. Geschichte, Gesellschaft, Kultur [Sumerians and Akkadians. History, society, culture] (به آلمانی) (3rd ed.). Munich: C.H. Beck. ISBN 978-3-406-50874-5.
• Stevens, Kahtryn (2014). "The Antiochus Cylinder, Babylonian Scholarship and Seleucid Imperial Ideology" (PDF). The Journal of Hellenic Studies. 134: 66–88. doi:10.1017/S0075426914000068. JSTOR 43286072.
• Waltke, Bruce K. (2007). A commentary on Micah. Wm. B. Eerdmans Publishing. ISBN 978-0-8028-4933-5.
• Yamada, Shigeo (2014). "Inscriptions of Tiglath-pileser III: Chronographic-Literary Styles and the King's Portrait". Orient. 49: 31–50. doi:10.5356/orient.49.31.

وبگاه

• "British Museum - The Cyrus Cylinder". www.britishmuseum.org (به انگلیسی). Archived from the original on 19 January 2019. Retrieved 19 January 2019.
• "Livius - Cyrus Cylinder Translation". www.livius.org (به انگلیسی). Archived from the original on 19 January 2019. Retrieved 19 January 2019.
• Farrokh, Kaveh. "A New Translation of the Cyrus Cylinder by the British Museum". kavehfarrokh.org (به انگلیسی). Archived from the original on 19 January 2019. Retrieved 19 January 2019.
• "Epiphany - The Four Quarters of the World". www.binujohn.name (به انگلیسی). Archived from the original on 17 May 2017. Retrieved 17 May 2017.
• Yanli, Chen; Yuhong, Wu (2017). "The Names of the Leaders and Diplomats of Marḫaši and Related Men in the Ur III Dynasty". cdli.ucla.edu (به انگلیسی). Archived from the original on 20 January 2019. Retrieved 20 January 2019.