صحن بستان ذوق‌بخش و صحبت یاران خوشست

غزلی با مطلع «صحن بستان ذوق‌بخش و صحبت یاران خوشست» غزل شمارهٔ ۴۳ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

صحن بستان ذوق‌بخش
غزلِ شمارهٔ ۴۳
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۷
بحر	رَمَل مُثَمَّن محذوف فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
متن
صحن بستان ذوق‌بخش و صحبت یاران خوشست وقت گل خوش باد کزوی وقت میخواران خوشست از صبا هر دم مشام جان ما خوش میشود آری آری طیب انفاس هواداران خوشست ناگشوده گل نقاب آهنگ رحلت ساز کرد ناله کن بلبل که گلبانگ دل‌افکاران خوشست مرغ خوشخوانرا بشارت باد کاندر راه عشق دوست را با نالهٔ شبهای بیداران خوشست نیست در بازار عالم خوشدلی ور زانکه هست شیوهٔ رندی و خوشباشی عیّاران خوشست از زبان سوسن آزاده‌ام آمد بگوش کاندرین دیر کهن کار سبکباران خوشست حافظا ترک جهان گفتن طریق خوشدلیست تا نپنداری که احوال جهانداران خوشست ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در اجراها

محمودی خوانساری در برنامهٔ شمارهٔ ۱۱۵ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در دستگاهِ ماهور اجرا کرده‌است.

منابع

• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.