عبدالوند، طایفه‌ای از ایل بختیاری است،[۱] که بر پایه نمودار سازمانی ایل بختیاری، از شاخه چهارلنگ و از باب ممی‌وند می‌باشد، که از ۱۰ تیره (زیرمجموعه) تشکیل می‌شود.[۲]

دینارانی
مناطق با جمعیت چشمگیر
کشور ایران استان های: خوزستان،چهارمحال و بختیاری،اصفهان،لرستان،سرزمین بختیاری
زبان‌ها
گویش بختیاری
دین
شیعه

پراکندگی ویرایش

محل سکونت سردسیری طایفه عبدالوند، در شرق استان لرستان شهرستان الیگودرز، منطقه ززوماهرو، پاچه لک، شول آباد، ازنا، گله وند، ده اسپید، کهنه سرخ، عزیزآباد، کمندون، حاجی آباد، دهنو، عالی محمودی، چشمه سلطان، دولت آباد، دره تخت، دورود قرار دارد.

املاک گرمسیری این طایفه در استان خوزستان؛ در شهرهای دزفول، اندیمشک، شوشتر، بخش‌های کوچکی از ایذه، باغملک و اهواز، همچنین در روستاهای اطراف این شهرها مستقر می‌باشند.[۳]

تقسیمات ویرایش

عبدالوند از ۱۰ تیره تشکیل می‌شود: دهقانی؛ حسینوند، بِروِن (بِیروِند)، ماهرویی، زرین چقایی، دُوِرش (درویش)، ده قاضی، چکانی و تونی.[۴]

منابع ویرایش

  1. «صلح ۲ طایفه بختیاری پس از ۵۶ سال در دزفول». خبرگزاری فارس. ۱۹/۸/۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  2. باقری، قباد. بختیاری در گذر زمان، اهواز، ۱۳۷۹. (فصل پنجم: ساختار اجتماعی ایل بختیاری)
  3. لایارد، هنری (۱۳۷۱). سیری در قلمرو بختیاری. انتشارات فرهنگسرا.
  4. حسين ابراهيمي ناغاني (۲۲ اسفند ۱۳۸۸). «اسامی طوایف و شعب ایل بختیاری». موسسه انسان شناسی و فرهنگ. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ اكتبر ۲۰۱۳. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  • گارثویت، جن راف. تاریخ سیاسی اجتماعی بختیاری، ترجمه مهراب امیری، تهران، انتشارات سهند، ۱۳۷۳
  • مکبن روز، الیزابت. با من به سرزمین بختیاری بیایید، ترجمه مهراب امیری، تهران، نشر سهند، ۱۳۷۳
  • علیقلی‌خان سردار اسعد و عبدالحسین لسان السلطنه سپهر. تاریخ بختیاری، تهران، اساطیر، ۱۳۷۶