علی عمرانی
سید علی عمرانی (زادهٔ ۱۴ تیر ۱۳۳۹[۱]) بازیگر تئاتر و تلویزیون سینما و گویندهٔ رادیوی اهل ایران است. پدر وی سید ولی‌الله عُمرانی پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون و نوازنده سازهای نی و سنتور بود. او بیش از ۳۰ سال در عرصه رادیو فعالیت داشته و از باتجربه‌ترین‌های عرصه نمایش و حتی تلویزیون است.[۲] علی عمرانی در ۳۰ شهریور ۱۳۹۲ از رادیو استعفاء داد.[۳] وی برادر محمد و رضا عمرانی است.
| سید علی عمرانی | |
|---|---|
 | |
| زمینه فعالیت | بازیگر تئاتر، رادیو، تلویزیون و سینماخواننده، گوینده و کارگردان، تلویزیون |
| تولد | ۱۴ تیر ۱۳۳۹ بهشهر، ایران |
| والدین | سید ولی‌الله عمرانی |
| محل زندگی | تهران |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | بازیگری، خواننده ،سینما، تلویزیون و تئاتر وگوینده و کارگردان، تلویزیون |
| مدرک تحصیلی | دکتری حرفه‌ای کارگردانی از دانشگاه هنرهای زیبای تهران |
| برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
| در این مقاله از نشانیهای وب عریان برای یادکرد استفاده شده است. |
فعالیت حرفه‌ایویرایش
سینماویرایش
عمرانی به عنوان بازیگر در فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی به کجا چنین شتابان، جراحت، چهره به چهره، آخر بازی، ماه و خورشید و … ایفای نقش کرده‌است. از نقش‌آفرینی‌های مهم عمرانی در سینما می‌توان به بازی در نقش «برقی» در فیلم «آرایش غلیظ» به کارگردانی حمید نعمت‌الله که در سال ۱۳۹۲ ساخته و پاییز ۱۳۹۳ اکران شد، اشاره کرد. عمرانی همچنین به عنوان منشی صحنه در فیلم مجنون (۱۳۶۹) و دستیار صحنه و لباس در فیلم ابراهیم خلیل‌الله (۱۳۸۴) همکاری کرده‌است.[۴]
تئاترویرایش
او در سال ۱۳۸۳ در نمایش شب هزار و یکم به کارگردانی بهرام بیضایی بازی کرده‌است.[۵] در بعضی اجراها جز نقش خودش به جای حمید فرخ‌نژاد که بیمار شده بود نقش ضحاک را نیز بازی کرده‌است.
فیلم‌شناسیویرایش
تلویزیونویرایش
نمایش‌هاویرایش
| نام نمایش | سال تولید(به ترتیب) | کارگردان |
|---|---|---|
| راویان اخبار | ۱۳۶۵ | «داریوش مؤدبیان»، «مرضیه برومند»، «حمید لبخنده»، «رضا بابک» و «هوشنگ توکلی |
| این شرح بی‌نهایت | ۱۳۶۷ | حمید حمزه-شهریار بدیعی-اسماعیل خلج |
| ظلم شاهان | ۱۳۶۸ | مجتبی یاسینی |
| فراموشخانه | ۱۳۷۰ | عبدالرضا نواب صفوی |
| شنیدنی‌های تاریخ | ۱۳۷۰ | علی عمرانی |
| بازپرس وارد می‌شود | ۱۳۷۱ | رضا بابک |
| قضیه رابرت اپنهایمر | ۱۳۷۶ | محمود عزیزی |
| در حریم هشتم | ۱۳۷۶ | |
| پل | ۱۳۷۶ | |
| آوای بی صدا | ۱۳۷۷ | سیدمجتبی یاسینی |
| صبح روز تعطیل | ۱۳۷۸ | علی عمرانی |
| همهٔ پسران من | ۱۳۷۸ | محمد رحمانیان |
| قطار ارواح | ۱۳۸۱ | قاسم شاکری |
| شب هزار و یکم | ۱۳۸۲ | بهرام بیضائی |
| مجلس شبیه در ذکر مصایب استاد نوید ماکان و همسرش مهندس رخشید فرزین | ۱۳۸۴ | بهرام بیضایی |
| هامون بازها | ۱۳۸۸ | محمد رحمانیان |
| عشقه | ۱۳۸۸ | محمد رحمانیان-حبیب رضایی |
| اسب‌ها | ۱۳۸۸ | محمد رحمانیان |
| روز حسین | ۱۳۸۸ | محمد رحمانیان |
| نگراسف | ۱۳۸۹ | محمد رحمانیان- ساسان امیرپور |
| ترانه‌های قدیمی | ۱۳۹۲ | محمد رحمانیان |
| ترانه‌های محلی | ۱۳۹۳ | محمد رحمانیان |
| خاطرات هنرپیشه ی نقش دوم | ۱۳۹۳ | محمد رحمانیان |
| سینماهای من | ۱۳۹۴ | محمد رحمانیان |
| قانون | حمید نعمت اله | |
| سینماهای من | ۱۳۹۴ | محمد رحمانیان |
| هامون بازها | ۱۳۹۴ | محمد رحمانیان |
| روز واقعه | ۱۳۹۵ | محمد رحمانیان |
| آینه‌های روبرو | ۱۳۹۶ | محمد رحمانیان |
سینماویرایش
- اسرافیل (۱۳۹۵)
- سینما نیمکت (۱۳۹۴)
- آرایش غلیظ (۱۳۹۲)
- ما همه گناهکاریم (۱۳۸۹)
- چهره به چهره (۱۳۸۷)
- آخر بازی (۱۳۷۹)
- ماه و خورشید (۱۳۷۴)
منابعویرایش
- ↑ http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=934&articleID=887040
- ↑ http://www.persianv.com/honar/008610.php
- ↑ http://www.isna.ir/fa/news/92063019101/علی-عمرانی-از-رادیو-استعفا-داد
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۹.
- ↑ بیضایی، بهرام. شب هزار و یکم. تهران: روشنگران. چاپ چهارم ۱۳۸۸. صفحهٔ ۱۰۹.
- ↑ ماهنامهٔ سینمایی فیلم، سال شانزدهم، شمارهٔ ۲۲۱، صفحهٔ ۳۰، تیر ۷۷
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ علی عمرانی موجود است. |
| مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به علی عمرانی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |