ویکی‌پدیا

فرهنگ بال

فرهنگ بال (به انگلیسی: Ball cuture)، فرهنگ درگ بال (به انگلیسی: Drag ball culture)، جامعه هاوس-بالروم (به انگلیسی: House-Ballroom cummunity) و نام‌های مشابه، یک زیر خرده فرهنگ دگرباشی زیرزمینی است که در ایالات متحده آغاز شد، که در آن افراد برای دریافت جوایز و افتخار "راه می‌روند" (یعنی رقابت می‌کند). شرکت کنندگان در بال، عمدتاً جوان سیاه‌پوست و لاتینوی دگرباش جنسی هستند. شرکت کنندگان می‌توانند در یک یا چند دسته از فعالیت‌های مختلف که برای تقلید دیگر جنسیت و کلاس‌های اجتماعی طراحی شده‌اند انجام دهند. این فعالیت‌ها می‌توانند رقص، وگ، و / یا قدم زدن باشند. این فرهنگ فراتر از صرفاً رویداد غیرمعمول است؛ چرا که اکثر شرکت کنندگان در فرهنگ بال، متعلق به گروه‌های شناخته شده به عنوان "خانه" هستند که ساختار خانواده را تقلید می‌کنند و حمایت مشابهی را ارائه می‌دهند.[۱][۲]

یک شرکت‌کننده در مسابقه در یک بال، موزه ملی هنر آفریقایی، ۲۰۱۶

خانه‌ها ویرایش

خانه‌ها به عنوان جایگزینی برای خانواده‌هاست که عمدتاً همجنسگرایان، تراجنسیتی، جنسیت ناسازگار سیاه‌پوست و لاتینو و یک فضای امن برای آنها هستند.[۳] خانه‌ها توسط به اصطلاح مادران و پدران هدایت می‌شوند که کودکان خانه خود را راهنمایی و حمایت می‌کند.[۴] خانه‌ها در بیش از ۱۵ شهر آمریکا، بیشتر در شمال شرقی وجود دارد. . این شهرها شامل نیویورک، نیوآرک، جرزی سیتی، فیلادلفیا، بالتیمور، واشینگتن دی سی،[۵] اوکلند و منطقه خلیج سانفرانسیسکو است. خانه‌هایی که بسیاری از جایزه‌ها را به دست می‌آورند به عنوان قهرمان به رسمیت شناخته می‌گردند.[۶] خانه‌های معروف شامل خانه آبنوس (که توسط ریچارد و لری ایبنی تأسیس شده‌است)، خانه نینجا (که توسط ویلی نینجا تأسیس شده‌است)، خانه آویانس (که توسط مادر جوآن آویانس تأسیس شده‌است)،[۷] خانه اتراوگانانا (که توسط هکتور اکستراوگنزا، یا هکتور واله و انجی اکستراوگنزا تأسیس شده‌است)، خانه شاهزادگان، خانه اینفینیتی، خانه میزراهی (تأسیس شده توسط آندره، جک، و هایدی میزراهی)، خانه لابیجا (تأسیس توسط کریستال لابیجا)،[۸][۹][۱۰] خانه دوپری (که توسط پاریس دوپری تأسیس شده‌است)، خانه آمازون (که توسط لوییمی مالدونادو تأسیس شده‌است)،[۱۱] خانه مجلر (که توسط دیوید، رالی و جولیان تأسیس شده‌است)[۱۲] خانه بالانسیاگا (که توسط هارولد بالنسیاگا تأسیس شده‌است) و خانه گارنون[۱۳] (تأسیس شده توسط ویتنی و شانون گارنون) هستند. به‌طور معمول، اعضای خانه نام خانوادگی خود را به نام خانه تغییر می‌دهند.[۱۴] از لحاظ تاریخی، در داخل خانه‌ها چهار دسته جنسیت وجود داشت: ملکه‌های بوچ، ملکه‌های زنانه، بوچ و زنان.[۵]

رقابت ویرایش

 
شرکت کننده در حال رفتن به سمت قضات در یک بال در سال ۲۰۱۸ در برلین

خانه‌ها در «بال» در برابر یکدیگر «قدم می‌زنند» (رقابت می‌کنند). قضاوت در این رقابت بر روی مهارت‌های رقص (وگ)، لباس، ظاهر، و نگرش است.[۶] شرکت کنندگان لباس را با توجه به رده رقابت هستند انتخاب می‌کنند، و انتظار می‌رود که نمایش «واقعی» و مناسب باشد.[۱۵] بال‌ها تحت تأثیر فشن هیپ هاپ و موسیقی قرار دارند.[۱۴] بزرگترین بال‌ها به مدت حدود ده ساعت طول می‌کشد و چندین رده همزمان رقابت می‌کنند. با تماشاچیان کمتر، تقریباً همه به رقابت می‌روند؛ برخی از جوایز به بلندی ۱۲ فوت (۳٫۷ متر)، و برنده جایزه بزرگ می‌تواند ۱۰۰۰ دلار یا بیشتر کسب کند.[۱۵] وگینگ شامل پنج عنصر: داک‌واک، کت‌واک، دستان، حرکت روی زمین، و چرخش هستند.[۱۶]

منابع ویرایش

  1. ↑ Podhurst, L.; Credle J. (2007-06-10). "HIV/AIDS risk reduction strategies for Gay youth of color in the "house" community. (Meeting Abstracts)". Newark 07107-3000, US: U.S. National Library of Medicine. p. 13. Archived from the original on August 17, 2009. Retrieved 2007-10-20.{{cite web}}: نگهداری CS1: موقعیت (link)
  2. ↑ Stuart., Baker (2011-01-01). Voguing and the house ballroom scene of New York City 1989-92. s.n. ISBN 978-0-9554817-6-5. OCLC 863223074.
  3. ↑ "A GIF Guide to Voguing (+ Short History)" (به انگلیسی). Retrieved 2017-05-02.
  4. ↑ Bailey, Marlon. "Gender/Racial Realness: Theorizing the Gender System in Ballroom Culture". Feminist Studies. 37: 365–386.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Jackson, Jonathon. "The Social World of Voguing". Journal for the Anthropological Study of Human Movement. 12: 26–42.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Susman, Tara. "The Vogue of Life: Fashion Culture, Identity, and the Dance of Survival in the Gay BalIs". DisClosure: A Journal of Social Theory. 9.
  7. ↑ Lewis, Darvin, How Big Is Your Faith: The Gospel of Down Low Fiction, شابک ‎۹۷۸۱۴۳۴۸۳۳۴۷۱, (2008), p. 129, [۱]
  8. ↑ "The Rainbow History Project: Drag in DC". Rainbow History Project. 2000–2007. Archived from the original on June 14, 2014. Retrieved 2007-10-20.
  9. ↑ [۲] Paris Is Burning (1991)
  10. ↑ [۳] How Do I Look, an instruction DVD with limited distribution in New York City and Philadelphia, delves into the houses of the New York City ball culture.
  11. ↑ "Nike's New Ad Stars Vogue Legend Leiomy Maldonado". ELLE (به انگلیسی). 2017-06-26. Retrieved 2017-10-13.
  12. ↑ Hunt, Kenya (2014-11-18). "How voguing came back into vogue". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Retrieved 2017-10-13.
  13. ↑ Londyn, Andrew (2017-12-12). "London Is Burning! How Ballroom Culture Is Flourishing Abroad". Huffington Post (به انگلیسی). Retrieved 2018-06-27.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Trebay, Guy; Credle J. (January 12–18, 2000). "Legends of the Ball: Paris Is Still Burning". The Village Voice. Archived from the original on 3 August 2008. Retrieved 2007-10-20.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Levy, Emanuel (2004–2007). "Paris Is Burning (film review)". Emanuellevy.com. Archived from the original on 27 September 2007. Retrieved 2007-10-20.
  16. ↑ "The 5 Elements of Vogue with Leiomy Maldonado - In Progress | Oxygen". Youtube.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فرهنگ_بال&oldid=38028151»