فلسفه فیزیک
فلسفهٔ فیزیک به مطالعهٔ بنیادها، چرائی‌های فلسفی، تاریخ، و شیوه‌های علمی به کار رفته در علم فیزیک می‌پردازد.
فیزیک، علم اثبات هستی است. پس، فلسفه فیزیک، فلسفه‌ای است در جهت شناخت و تقابل آرای هستی‌شناسانه، از دیدگان علم، تجربه و آزمون.
تقلیل‌گراییویرایش
تقلیل‌گرایی و اصالت فروکاهی پدیده‌های پیچیده به مدلهای محدودتر، ساده‌تر، و با درجات آزادی کمتر از جملهٔ اصول اصلی پذیرفته شده در فیزیک و مکانیک کلاسیک است.
در سوی مقابل آن پدیده‌های پیچیده مورد مطالعات امروزین علمی کل‌نگری یا جامع‌نگری را به هنگام مدل‌سازی طلب می‌کند.
فلسفهٔ زمان و مکانویرایش
فلسفهٔ مکانیک کوانتومیویرایش
تولد و ظهور مکانیک کوانتومی در اواخر سده نوزدهم (م) بروز مباحثات، تناقضات، و پرسش‌های فراوانی را در بسیاری از زمینه‌های اساسی و بنیادین فیزیک و مکانیک کلاسیک باعث گردیده‌است:
تعیین‌گراییویرایش
رفتارهای عینیویرایش
رفتارهای عینی و آفاقی پدیده‌ها از جمله شالوده‌های اصلی است که قوانین علمی فیزیک و مکانیک کلاسیک بر آن‌ها بنا شده‌است.
اصل عدم قطعیتویرایش
فلسفهٔ نسبیّتویرایش
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- Henri Poincare, New Methods of Celestial Mechanics, 3 vols. English trans. , 1967. ISBN 1-56396-117-2.
پیوند به بیرونویرایش
- اصل عدم قطعیت
- کل‌نگری و جدایی‌ناپذیری در فیزیک
- روابط بین نظریه‌ای در فیزیک
- فلسفه مکانیک آماری
- فلسفهٔ نسبیّت
 |
این یک مقالهٔ خرد فلسفه است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون فیزیک است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |