فلسفه فیزیک
فلسفهٔ فیزیک به مطالعهٔ بنیادها، چرائی‌های فلسفی، تاریخ، و شیوه‌های علمی به کار رفته در علم فیزیک می‌پردازد.
فیزیک، علم اثبات هستی است. پس، فلسفه فیزیک، فلسفه‌ای است در جهت شناخت و تقابل آرای هستی‌شناسانه، از دیدگان علم، تجربه و آزمون.
یکی پارادوکسهای جالب در مورد فضا_زمان: با توجه به مسافتهای کهکشانیه بسیار دور(سال نوری)اگر ساکنین منظومه های دیگر این امکان را بیابند که زمین ما را ببیند چون نوری که به آنها میرسد بازتابی از از زمان حیات دایناسور هاست(یا دوران های زمین شناسی دیگری پیش از حیات انسان) قادر به دیدن ما نخواهند بود/پس از دید آنان هم اکنون آن زمان وجود دارد!
تقلیل‌گراییویرایش
تقلیل‌گرایی و اصالت فروکاهی پدیده‌های پیچیده به مدلهای محدودتر، ساده‌تر، و با درجات آزادی کمتر از جملهٔ اصول اصلی پذیرفته شده در فیزیک و مکانیک کلاسیک است.
در سوی مقابل آن پدیده‌های پیچیده مورد مطالعات امروزین علمی کل‌نگری یا جامع‌نگری را به هنگام مدل‌سازی طلب می‌کند.
فلسفهٔ زمان و مکانویرایش
فلسفهٔ مکانیک کوانتومیویرایش
تولد و ظهور مکانیک کوانتومی در اواخر سده نوزدهم (م) بروز مباحثات، تناقضات، و پرسش‌های فراوانی را در بسیاری از زمینه‌های اساسی و بنیادین فیزیک و مکانیک کلاسیک باعث گردیده‌است:
تعیین‌گراییویرایش
رفتارهای عینیویرایش
رفتارهای عینی و آفاقی پدیده‌ها از جمله شالوده‌های اصلی است که قوانین علمی فیزیک و مکانیک کلاسیک بر آنها بنا شده‌است.
اصل عدم قطعیتویرایش
فلسفهٔ نسبیّتویرایش
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- Henri Poincare, New Methods of Celestial Mechanics, 3 vols. English trans. , 1967. ISBN 1-56396-117-2.