فهرست فینالهای لیگ قهرمانان اروپا
لیگ قهرمانان اروپا مسابقاتی است که به صورت سالانه و فصلی توسط یوفا از سال ۱۹۵۵ تاکنون برگزار میشود.[۱] تمامی لیگهای کشورهایی که عضو یوفا هستند میتوانند باشگاههای برتر خود را به این مسابقات بفرستند (غیر از لیختناشتاین که لیگ داخلی ندارد).[۲] پیش از فصل ۹۳–۱۹۹۲ این مسابقات با نام جام باشگاههای اروپا شناخته میشد.[۱] در ابتدا تنها قهرمانان لیگهای باشگاهی و مدافع عنوان قهرمانی این مسابقات میتوانستند به آن راه پیدا کنند، اما این قانون در سال ۱۹۹۷ تغییر کرد و نایبقهرمانان لیگهای معتبر نیز میتوانستند در این رقابتها شرکت کنند.[۳] در دورهٔ لیگ قهرمانان اروپا، مدافع عنوان قهرمانی بهصورت خودکار به این مسابقات صعود نمیکرد، تا این که در سال ۲۰۰۵ با تغییر قانون، لیورپول توانست بهعنوان مدافع عنوان قهرمانی به لیگ سال بعد راه پیدا کند.[۴]
سال بنیانگذاری | ۱۹۵۵ |
---|---|
منطقه | اروپا (یوفا) |
شمار تیمهای حاضر | ۳۲ (مرحلهٔ گروهی) ۲ (فینالیستها) |
قهرمان کنونی | رئال مادرید (۱۵مین بار) |
موفقترین باشگاه | رئال مادرید (۱۵ عنوان) |
لیگ قهرمانان اروپا ۲۴–۲۰۲۳ |
تیمهایی که برندهٔ لیگ قهرمانان اروپا در ۳ بار متوالی، یا ۵ بار نامتوالی شوند، یک نشانِ چندبرنده دریافت میکنند.[۵] شش تیم تاکنون مفتخر به دریافت این نشان شدهاند عبارتند از رئال مادرید، آژاکس، بایرن مونیخ، آ.ث. میلان، لیورپول، و بارسلونا.[۶] تا سال ۲۰۰۹، باشگاههایی که این نشان را بهدست میآوردند، اجازه داشتند تا جام لیگ قهرمانان اروپا را در اختیار خود نگه دارند و یک جام جدید تهیه میشد؛[۷] اما از سال ۲۰۰۹، باشگاه برندهٔ جام یک کپی دقیق از جام را دریافت میکند و جام اصلی در نزد یوفا باقی میماند.[۸]
در مجموع، ۲۲ باشگاه برندهٔ جام باشگاههای اروپا/لیگ قهرمانان اروپا شدهاند. رئال مادرید با رکورد ۱۵ قهرمانی، بیشترین تعداد قهرمانی را دارد که شامل نخستین دورهٔ این بازیها نیز میشود. این باشگاه همچنین رکورددار بیشترین قهرمانی متوالی (۵ سال) از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ نیز هست. یوونتوس بیشترین تعداد نایبقهرمانی را دارد و در ۷ فینال شکست خوردهاست. اتلتیکو مادرید تنها تیمی است که بدون کسب عنوان قهرمانی، به سه فینال رسیدهاست، در حالی که استاد رنس و والنسیا نیز دو بار نایبقهرمان شدهاند ولی هیچگاه به مقام قهرمانی دست نیافتند. اسپانیا با ۲۰ قهرمانی از دو باشگاه، بیشترین قهرمانی را داشتهاست.[۹] انگلستان از ۵ باشگاه ۱۴ قهرمان داشته و ایتالیا نیز ۱۲ قهرمانی با سه باشگاه داشتهاست. تیمهای انگلیسی پس از فاجعه ورزشگاه هیسل در سال ۱۹۸۵، بهمدت ۵ سال از حضور در این رقابتها منع شدند.[۱۰]
قهرمانان
ویرایشبرنده در وقت اضافه | |
* | برنده در پنالتی |
& | برنده در بازی تکراری |
فینالها
ویرایشعملکردها
ویرایشبر پایهٔ تیم
ویرایشبر پایهٔ کشور
ویرایشتیمهایی از ۱۳ کشور مختلف توانستهاند به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یابند که از این بین، نمایندگان ۱۰ کشور مختلف توانستهاند عنوان قهرمانی این رقابتها را به دست آورند. قهرمان این رقابتها از فصل ۹۶–۱۹۹۵، بهجز فصل ۰۴–۲۰۰۳ که تیم پورتو قهرمان شد، همواره از چهار کشور اسپانیا (۱۱)، انگلیس (۶)، ایتالیا (۴) و آلمان (۴) بودهاست. همچنین نایبقهرمانها نیز همگی از این چهار لیگ بودهاند، به استثنای فصل ۰۴–۲۰۰۳ و ۲۰–۲۰۱۹ که به ترتیب موناکو و پاریسنژرمن نایبقهرمان شدند.
کشور | قهرمان | نایبقهرمان |
---|---|---|
اسپانیا | ۲۰ | ۱۱ |
انگلستان | ۱۴ | ۱۱ |
ایتالیا | ۱۲ | ۱۶ |
آلمان | ۸ | ۱۱ |
هلند | ۶ | ۲ |
پرتغال | ۴ | ۵ |
فرانسه | ۱ | ۶ |
اسکاتلند | ۱ | ۱ |
رومانی | ۱ | ۱ |
یوگسلاوی | ۱ | ۱ |
یونان | ۰ | ۱ |
بلژیک | ۰ | ۱ |
سوئد | ۰ | ۱ |
محلهای برگزاری
ویرایشمکان | میزبانی(ها) | سال(ها) |
---|---|---|
ورزشگاه ومبلی (قدیم)، لندن | ۶ | ۱۹۶۳، ۱۹۶۸، ۱۹۷۱، ۱۹۷۸، ۱۹۹۲ |
ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، مادرید | ۴ | ۱۹۵۷، ۱۹۶۹، ۱۹۸۰، ۲۰۱۰ |
ورزشگاه کینگ بودوئن، بروکسل | ۴ | ۱۹۵۸، ۱۹۶۶، ۱۹۷۴، ۱۹۸۵ |
ورزشگاه ارنست هاپل، وین | ۴ | ۱۹۶۴، ۱۹۸۷، ۱۹۹۰، ۱۹۹۵ |
ورزشگاه سن سیرو، میلان | ۴ | ۱۹۶۵، ۱۹۷۰، ۲۰۰۱، ۲۰۱۶ |
ورزشگاه المپیک رم، رم | ۴ | ۱۹۷۷، ۱۹۸۴، ۱۹۹۶، ۲۰۰۹ |
ورزشگاه پارک ده پرنس، پاریس | ۳ | ۱۹۵۶، ۱۹۷۵، ۱۹۸۱ |
ورزشگاه همپدن پارک، گلاسکو | ۳ | ۱۹۶۰، ۱۹۷۶، ۲۰۰۲ |
ورزشگاه المپیک مونیخ، مونیخ | ۳ | ۱۹۷۹، ۱۹۹۳، ۱۹۹۷ |
ورزشگاه المپیک آتن، آتن | ۳ | ۱۹۸۳، ۱۹۹۴، ۲۰۰۷ |
ورزشگاه استاد دو فرانس، سن دنی | ۳ | ۲۰۰۰، ۲۰۰۶، ۲۰۲۲ |
ورزشگاه ومبلی (جدید)، لندن | ۳ | ۲۰۱۱، ۲۰۱۳، ۲۰۲۴ |
ورزشگاه مرسدس بنز آرنا، اشتوتگارت | ۲ | ۱۹۵۹، ۱۹۸۸ |
ورزشگاه دکویپ، روتردام | ۲ | ۱۹۷۲، ۱۹۸۲ |
ورزشگاه نیوکمپ، بارسلونا | ۲ | ۱۹۸۹، ۱۹۹۹ |
ورزشگاه استادیو دا لوز، لیسبون | ۲ | ۲۰۱۴، ۲۰۲۰ |
ورزشگاه المپیک آتاترک، استانبول | ۲ | ۲۰۰۵، ۲۰۲۳ |
ورزشگاه آلیانتس آرنا، مونیخ | ۲ | ۲۰۱۲، ۲۰۲۵ |
ورزشگاه وانکدورف، برن | ۱ | ۱۹۶۱ |
ورزشگاه المپیک آمستردام، آمستردام | ۱ | ۱۹۶۲ |
ورزشگاه ملی لیسبون، لیسبون | ۱ | ۱۹۶۷ |
ورزشگاه ستاره سرخ، بلگراد | ۱ | ۱۹۷۳ |
ورزشگاه رامون سانچز پیسخوان، سویل | ۱ | ۱۹۸۶ |
ورزشگاه سن نیکولا، باری | ۱ | ۱۹۹۱ |
ورزشگاه یوهان کرایف آرنا، آمستردام | ۱ | ۱۹۹۸ |
ورزشگاه الدترافورد، منچستر | ۱ | ۲۰۰۳ |
ورزشگاه فلتینس آرنا، گلزنکیرشن | ۱ | ۲۰۰۴ |
ورزشگاه لوژنیکی، مسکو | ۱ | ۲۰۰۸ |
ورزشگاه المپیک برلین، برلین | ۱ | ۲۰۱۵ |
ورزشگاه میلنیوم، کاردیف | ۱ | ۲۰۱۷ |
ورزشگاه المپیسکی، کییف | ۱ | ۲۰۱۸ |
ورزشگاه متروپولیتانو، مادرید | ۱ | ۲۰۱۹ |
ورزشگاه دراگو، پورتو | ۱ | ۲۰۲۱ |
جستارهای وابسته
ویرایشیادداشتها
ویرایش۱. ^ اولین بازی که دو روز زودتر برگزار شده بود با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسیده بود.[۱۲]
۲. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. لیورپول در پنالتی ۴–۲ برنده شد.[۱۳]
۳. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۰–۰ به پایان رسید. استوا بخارست در پنالتی ۲–۰ برنده شد.[۱۴]
۴. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۰–۰ به پایان رسید. پیاسوی در پنالتی ۶–۵ برنده شد.[۱۵]
۵. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۰–۰ به پایان رسید. ستاره سرخ بلگراد در پنالتی ۵–۳ برنده شد.[۱۶]
۶. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. یوونتوس در پنالتی ۴–۲ برنده شد.[۱۷]
۷. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. بایرن مونیخ در پنالتی ۵–۴ برنده شد.[۱۸]
۸. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۰–۰ به پایان رسید. میلان در پنالتی ۳–۲ برنده شد.[۱۹]
۹. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۳–۳ به پایان رسید. لیورپول در پنالتی ۳–۲ برنده شد.[۲۰]
۱۰. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. منچستر یونایتد در پنالتی ۶–۵ برنده شد.[۲۱]
۱۱. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. چلسی در پنالتی ۴–۳ برنده شد.[۲۲]
۱۲. ^ بازی در ۹۰ دقیقه و وقتهای اضافه با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. رئال مادرید در پنالتی ۵–۳ برنده شد.[۲۳]
۱۳. ^ به دلیل دنیاگیری کووید-۱۹ در اروپا بازی نهایی پشت دربهای بسته برگزار شد.
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Football's top club competition". UEFA.com. Union of European Football Associations. Archived from the original on 5 December 2015. Retrieved 7 November 2014.
- ↑ "Competition format". UEFA.com. Union of European Football Associations. 18 June 2010. Archived from the original on 12 January 2012. Retrieved 8 July 2010.
- ↑ "1997/98: Seventh heaven for Madrid". UEFA.com. Union of European Football Associations. 30 April 2010. Archived from the original on 26 October 2012. Retrieved 8 July 2010.
- ↑ "Liverpool get in Champions League". BBC Sport. British Broadcasting Corporation. 10 June 2005. Archived from the original on 12 April 2012. Retrieved 8 July 2010.
- ↑ "UEFA Champions League Museum" (PDF). UEFA.com. Union of European Football Associations. p. 10. Archived (PDF) from the original on 6 November 2015. Retrieved 22 June 2015.
- ↑ Vieli, André, ed. (October 2005). "A brand-new trophy" (PDF). UEFA Direct. Union of European Football Associations (42): 8. Archived (PDF) from the original on 17 March 2016. Retrieved 7 July 2010.
- ↑ "Regulations of the UEFA Champions League 2007/08" (PDF). UEFA.com. Union of European Football Associations. Archived from the original (PDF) on 12 March 2007. Retrieved 7 July 2010.
- ↑ "Regulations of the UEFA Champions' League 2009/10" (PDF). UEFA.com. Union of European Football Associations. Archived (PDF) from the original on 5 July 2016. Retrieved 20 October 2012.
- ↑ Haslam, Andrew (27 May 2009). "Spain savour European pre-eminence". UEFA.com. Union of European Football Associations. Archived from the original on 4 June 2011. Retrieved 7 July 2010.
- ↑ "1985: English teams banned after Heysel". BBC News. British Broadcasting Corporation. 31 May 1985. Archived from the original on 8 June 2017. Retrieved 8 August 2006.
- ↑ "UEFA Champions League – Statistics Handbook 2012/13" (PDF). UEFA. p. 141. Archived (PDF) from the original on 25 February 2019. Retrieved 22 September 2013.
- ↑ "1973/74: Muller ends Bayern wait". UEFA.com. Union of European Football Associations. 15 May 1974. Archived from the original on 24 July 2017. Retrieved 28 February 2012.
- ↑ "1983/84: Kennedy spot on for Liverpool". UEFA.com. Union of European Football Associations. 30 May 1984. Archived from the original on 13 July 2017. Retrieved 28 February 2012.
- ↑ "1985/86: Steaua stun Barcelona". UEFA.com. Union of European Football Associations. 7 May 1986. Archived from the original on 11 July 2017. Retrieved 28 February 2012.
- ↑ "1987/88: PSV prosper from Oranje boom". UEFA.com. Union of European Football Associations. 25 May 1988. Archived from the original on 21 February 2018. Retrieved 28 February 2012.
- ↑ "1990/91: Crvena Zvezda spot on". UEFA.com. Union of European Football Associations. 29 May 1991. Archived from the original on 13 March 2012. Retrieved 28 February 2012.
- ↑ "1995/96: Juve hold their nerve". UEFA.com. Union of European Football Associations. 22 May 1996. Archived from the original on 15 February 2012. Retrieved 28 February 2012.
- ↑ "2000/01: Kahn saves day for Bayern". UEFA.com. Union of European Football Associations. 23 May 2001. Archived from the original on 27 March 2016. Retrieved 28 February 2012.
- ↑ "2002/03: Shevchenko spot on for Milan". UEFA.com. Union of European Football Associations. 28 May 2003. Archived from the original on 18 February 2012. Retrieved 28 February 2012.
- ↑ "2004/05: Liverpool belief defies Milan". UEFA.com. Union of European Football Associations. 25 May 2005. Archived from the original on 18 February 2012. Retrieved 28 February 2012.
- ↑ "2007/08: Fate favours triumphant United". UEFA.com. Union of European Football Associations. 21 May 2008. Archived from the original on 18 February 2012. Retrieved 28 February 2012.
- ↑ "Shoot-out win ends Chelsea's long wait for glory". UEFA.com. Union of European Football Associations. 19 May 2012. Archived from the original on 22 May 2012. Retrieved 19 May 2012.
- ↑ "Spot-on Real Madrid defeat Atlético in final again". UEFA.com. Union of European Football Associations. 28 May 2016. Archived from the original on 10 January 2018. Retrieved 29 May 2016.