فهرست کشورهای دارنده جنگافزار هستهای
در حال حاضر ۸ کشور مستقل آزمایش موفقیتآمیز جنگافزارهای هستهای خود را بهطور عمومی اعلام کردهاند. از این میان، پنج کشور عضو پیمان منع گسترش جنگافزارهای هستهای و اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل هستند. (چین، فرانسه، روسیه، بریتانیا، آمریکا) سه کشور پاکستان، کره شمالی و هند اما عضو پیماننامه منع گسترش سلاحهای هستهای نبوده و تصور میشود که جنگافزار هستهای دارند.[۱] به نظر میرسد که کشور اسرائیل و ایران نیز جنگافزار هستهای دارند اما این موضوع را بر اساس سیاست ابهامآفرینی تعمدی اعلام نمیکنند.[۲] شواهد و مدارک دقیقی در رابطه با آزمایش جنگافزار هستهای توسط اسرائیل و ایران موجود نیست اما بر پایه برخی گزارشها مانند گزارش انستیتو بینالمللی پژوهشهای صلح استکهلم پیشبینی میشود که اسرائیل حدود ۷۵ تا ۴۰۰ و ایران حدود ۹۰ تا ۵۷۰ کلاهک هستهای داشته باشد.[۳][۴] تا سال ۲۰۱۹ گمان میرود که ۱۳٬۸۶۵ کلاهک هستهای در جهان وجود داشته باشد و در حال حاضر ۳٬۷۵۰ مورد از این تسلیحات در اختیار نیروهای نظامی فعال و در وضعیت عملیاتی هستند.[۵][۶] تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۹۰ درصد از مجموع تسلیحات هستهای فعلی، متعلق به ایالات متحده و روسیه هستند. چندین کشور مانند بلاروس، قزاقستان، اوکراین، و آفریقای جنوبی سابقاً جنگافزار هستهای داشتند. اما آن را از بین بردهاند.
همچنین کشورهای بلژیک، آلمان، ایتالیا، هلند و ترکیه بهعنوان اعضای ناتو مجموعاً ۱۵۰ سلاح هستهای آمریکایی را در اختیار دارند.[۷]
آمار و ارقام ویرایش
جدول وضعیت و تعداد جنگافزارهای هستهای کشورها:
کشور | تسلیحات | تاریخ اولین آزمایش | محل اولین آزمایش
|
پیمان منع جامع آزمایش هستهای | روش شلیک | تعداد آزمایشها[۸] | منبع | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
عملیاتی | مجموع | |||||||
۵ کشور عضو شورای امنیت | ||||||||
ایالات متحده آمریکا | ۱۷۵۰ | ۵٬۸۰۰–۷٬۱۸۵ | ۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۴۵ (آزمایش ترینیتی) | الماگوردو، نیومکزیکو | Signatory[۹] | Nuclear triad[۱۰] | ۱٬۰۳۰ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
روسیه | ۱۵۷۲ | ۱٬۳۷۲–۱٬۴۹۰ | ۲۹ اوت ۱۹۴۹ (آردیاس-۱) | سمی، جمهوری شوروی سوسیالیستی قزاقستان | Ratifier[۹] | Nuclear triad[۱۴] | ۷۱۵ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
بریتانیا | ۱۲۰ | ۲۰۰–۲۱۵ | ۳ اکتبر ۱۹۵۲ (Hurricane) | جزایر مونتبلو، استرالیا | Ratifier[۹] | دریاپایه[۱۵] | ۴۵ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
فرانسه | ۲۸۰ | ۲۹۰ | ۱۳ فوریهٔ ۱۹۶۰ (Gerboise Bleue) | صحرای بزرگ آفریقا، الجزایر فرانسه | Ratifier[۹] | هواپایه و دریاپایه[۱۶] | ۲۱۰ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
چین | نامعلوم | ۳۵۰ | ۱۶ اکتبر ۱۹۶۴ (596) | لوپ نور، سینکیانگ | Signatory[۹] | Nuclear triad[۱۷][۱۸] | ۴۵ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
کشورهای غیر عضو پیمان عدم اشاعه سلاحهای هستهای | ||||||||
هند | نامعلوم | ۱۶۰ | ۱۸ مه ۱۹۷۴ (عملیات بودای خندان) | راجستان | Non-signatory[۹] | Nuclear triad[۱۹][۲۰][۲۱][۲۲] | ۶ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
پاکستان | ۰ | ۱۶۰ | ۲۸ مه ۱۹۹۸ (Chagai-1) | ایالت بلوچستان | Non-signatory[۹] | زمینپایه و هواپایه[۲۳] | ۶ | [۱۲][۱۳] |
کره شمالی | ۰ | ۴۵ | ۹ اکتبر ۲۰۰۶[۲۴] | شهرستان کیلجو، استان هامگیونگ شمالی | Non-signatory[۹] | زمینپایه و دریاپایه[۲۵][۲۶] | ۶ | [۱۱][۱۲][۱۳] |
عدم اعلام وضعیت تسلیحات هستهای | ||||||||
ایران[۱۳] | ۰ | ۹۰[۱۳] | ۱۹۶۰–۱۹۷۹[۲۷] | نامعلوم | Signatory[۹] | Suspected nuclear triad[۲۸][۲۹] | نامعلوم | [۱۲] |
اشتراکگذاری جنگافزارهای هستهای ویرایش
کشور | پایگاه هوایی | تعداد |
---|---|---|
ترکیه | اینجرلیک | ۵۰ |
ایتالیا | اویانو | ۴۰ |
Ghedi Torre | ||
آلمان | بوشل | ۲۰ |
هلند | فولکل | ۲۰ |
بلژیک | کلاین بروگل | ۲۰ |
مجموع | ۱۵۰ |
اختیار فرمان استفاده از جنگافزارهای هستهای ویرایش
تصمیمگیری در مورد شلیک و استفاده از جنگافزارهای هستهای در کشورهای مختلف در اختیار اشخاص یا گروهی کوچک و محدود از مقامات سیاسی کشورها به شرح زیر منحصر شدهاست:
ایالات متحده آمریکا: رئیسجمهور ایالات متحده[۳۱]
روسیه: رئیسجمهور روسیه و طبق گزارشهای تأیید نشده، موافقت و تأیید وزیر دفاع و رئیس ستاد کل نیروهای مسلح نیز برای کنترل چگت (چمدان هستهای روسیه) و شلیک تسلیحات هستهای مورد نیاز و ضروری است.[۳۱]
چین: کمیسیون مرکزی نظامی چین[۳۱]
جستارهای وابسته ویرایش
پانویس ویرایش
- ↑ «10. World nuclear forces | SIPRI». www.sipri.org. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۵.
- ↑ «Nuclear forces — www.sipri.org». web.archive.org. ۲۰۱۵-۰۱-۰۷. بایگانیشده از اصلی در ۷ ژانویه ۲۰۱۵. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۵.
- ↑ «Weapons of mass destruction | SIPRI». www.sipri.org. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۶-۲۰.
- ↑ "Calls for Olmert to resign after nuclear gaffe". the Guardian (به انگلیسی). 2006-12-12. Retrieved 2021-02-05.
- ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. ۲۰۱۹-۰۶-۲۴. بایگانیشده از اصلی (PDF) در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۹. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۲-۰۵.
- ↑ Nuclear Notebook, Bulletin of the Atomic Scientists, thebulletin.org, 2014
- ↑ Kristensen, Hans M.; Korda, Matt (2019-05-04). "United States nuclear forces, 2019". Bulletin of the Atomic Scientists. 75 (3): 122–134. doi:10.1080/00963402.2019.1606503. ISSN 0096-3402.
- ↑ «The Nuclear Testing Tally | Arms Control Association». www.armscontrol.org. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۶-۲۰.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ ۹٫۵ ۹٫۶ ۹٫۷ ۹٫۸ "Status of Signature and Ratification of the Comprehensive Test Ban Treaty". Archived from the original on 25 September 2011. Retrieved 13 January 2012.
- ↑ IISS 2012, pp. 5455
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ ۱۱٫۵ ۱۱٫۶ "FAS World Nuclear Forces". Federation of American Scientists. April 2020. Retrieved 18 June 2020.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ ۱۲٫۴ ۱۲٫۵ ۱۲٫۶ ۱۲٫۷ ۱۲٫۸ "World Nuclear Forces, SIPRI yearbook 2020". Stockholm International Peace Research Institute. Stockholm International Peace Research Institute. January 2020. Retrieved 18 June 2020.
- ↑ ۱۳٫۰۰ ۱۳٫۰۱ ۱۳٫۰۲ ۱۳٫۰۳ ۱۳٫۰۴ ۱۳٫۰۵ ۱۳٫۰۶ ۱۳٫۰۷ ۱۳٫۰۸ ۱۳٫۰۹ "Nuclear Weapons: Who Has What at a Glance". Arms Control Association. July 2019. Retrieved 5 August 2020.
India, Israel, and Pakistan never signed the NPT and possess nuclear arsenals.
- ↑ IISS 2012, p. 192
- ↑ IISS 2012, p. 169
- ↑ IISS 2012, p. 111
- ↑ The Long Shadow: Nuclear Weapons and Security in 21st Century Asia by Muthiah Alagappa (NUS Press, 2009), page 169: "China has developed strategic nuclear forces made up of land-based missiles, submarine-launched missiles, and bombers. Within this triad, China has also developed weapons of different ranges, capabilities, and survivability."
- ↑ IISS 2012, pp. 223–224
- ↑ IISS 2012, p. 243
- ↑ "Now, India has a nuclear triad". The Hindu. 18 October 2016. Archived from the original on 21 December 2016. Retrieved 24 December 2016.
- ↑ Peri, Dinakar (12 June 2014). "India's Nuclear Triad Finally Coming of Age". The Diplomat. Archived from the original on 9 April 2015. Retrieved 10 March 2015.
- ↑ "Nuclear triad weapons ready for deployment: DRDO". 7 July 2014. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 10 March 2015.
- ↑ Pakistan's Nuclear Weapons. Bhumitra Chakma (Routledge 2012), page 61: "Pakistan possesses two types of nuclear delivery vehicles: aircraft and missiles. Initially in the pre-tests era, Islamabad depended solely on aircraft as its chief means of delivering nuclear weapons. In the early 1990s, Pakistan acquired a few dozen ballistic missiles from China, and subsequently, it developed a number of missile systems which became its mainstay of nuclear delivery."
- ↑ "U.S. : Test Points to N. Korea Nuke Blast". The Washington Post. 13 October 2006. Archived from the original on 27 December 2016. Retrieved 3 September 2017.
- ↑ Kristensen, Hans M.; Norris, Robert S. (2 January 2018). "North Korean nuclear capabilities, 2018". Bulletin of the Atomic Scientists (به انگلیسی). 74 (1): 41–51. Bibcode:2018BuAtS..74a..41K. doi:10.1080/00963402.2017.1413062. ISSN 0096-3402.
- ↑ "New North Korean submarine capable of carrying three SLBMs: South Korean MND | NK News – North Korea News" (به انگلیسی). 31 July 2019. Archived from the original on 4 August 2019. Retrieved 5 August 2019.
- ↑ Farr, Warner D (September 1999), The Third Temple's holy of holies: Israel's nuclear weapons, The Counterproliferation Papers, Future Warfare Series 2, USAF Counterproliferation Center, Air War College, Air University, Maxwell Air Force Base, retrieved 2 July 2006.
- ↑ An Atlas of Middle Eastern Affairs By Ewan W. Anderson, Liam D. Anderson, (Routledge 2013), page 233: "In terms of delivery systems, there is strong evidence that Israel now possesses all three elements of the nuclear triad."
- ↑ IISS 2012, p. 328
- ↑ Kristensen, Hans M.; Korda, Matt (4 May 2019). "United States nuclear forces, 2019". Bulletin of the Atomic Scientists (به انگلیسی). 75 (3): 122–134. Bibcode:2019BuAtS..75c.122K. doi:10.1080/00963402.2019.1606503. ISSN 0096-3402.
- ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ ۳۱٫۲ ۳۱٫۳ "Whose Finger Is on the Button? | Union of Concerned Scientists". www.ucsusa.org (به انگلیسی). Retrieved 2021-02-05.
منابع ویرایش
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «List of states with nuclear weapons». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۵.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ فهرست کشورهای دارنده جنگافزار هستهای موجود است. |