قاسم بن علی حریری
قاسم بن علی حریری که عموماً حریری خوانده می‌شود (دقیق‌تر «ابن حریری»، همچنین: «حریریِ بصری»)، (زادهٔ ۱۰۵۴ م - ۱۱۲۲ م) (نَسَب: قاسم بن علی بن محمد بن عثمان) ادیب و زبان‌شناس عربیِ برجستهٔ عراقی بود که به‌ویژه برای مقامات الحریری شهرت یافت. پس از بدیع‌الزمان همدانی، حریری را برجسته‌ترین نویسندهٔ مقامه می‌دانند. شمارِ مقامات او پنجاه تاست که نگارش آن‌ها را از ۴۹۵ ه.ق آغاز کرد و در ۵۰۴ ه.ق به پایان رساند.[۱][۲]
| قاسم بن علی حریری | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۰۵۴ م/ ۴۴۶ ق محلهٔ بنی‌حَرام، مشان، بصره |
| درگذشت | ۹ سپتامبر ۱۱۲۲ م/ ۶ رجب ۵۱۶ ق بصره |
| محل زندگی | عراق |
| پیشه | ادیب، شاعر |
| شناخته‌شده برای | مقامات |
منابع ویرایش
- ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ص ۲۳۸. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۶. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ص ۱۲. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)