قانون استقلال هند ۱۹۴۷
قانون استقلال هند ۱۹۴۷ یک مصوبهٔ قانونی در پارلمان بریتانیا است که هند بریتانیا را به دو قلمرو مستقل جدید هند و پاکستان تقسیم کرد. این قانون در ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۷ موافقت سلطنتی را دریافت کرد و بنابراین هند و پاکستان که شامل پاکستان غربی ( پاکستان امروزی) و پاکستان شرقی (بنگلادش امروزی) می‌شوند، در ۱۴ اوت به وجود آمدند.[۱]
| مصوبه پارلمان | |
 | |
| عنوان بلند | قانونی برای ایجاد مقرراتی در مورد تشکیل دو ایالت تحت سلطه در هند، جایگزینی سایر مقررات برای برخی از مقررات قانون دولت هند، ۱۹۳۵، که در خارج از آن قلمروها اعمال می‌شود، و برای پیش‌بینی سایر موارد مرتبط با آن. |
|---|---|
| یادکرد | 1947 c. 30 (10 & 11 Geo. 6) |
| وسعت سرزمینی | |
| تاریخ‌ها | |
| توشیح ملوکانه | ۱۸ ژوئیه ۱۹۴۷ |
| لازم‌الاجرا از | ۱۵ اوت ۱۹۴۷ |
| نسخ | ۲۶ ژانویه ۱۹۵۰ (هند) 23 مارس ۱۹۵۶ (پاکستان و پاکستان شرقی) |
| سایر قوانین | |
| نسخ‌شده توسط | قانون اساسی هند قانون اساسی پاکستان |
وضعیت: نامعلوم | |
| متن اساسنامه به‌شکل مصوب | |
| متن اسلاح‌شدهٔ اساسنامه | |
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Hoshiar Singh, Pankaj Singh; Singh Hoshiar (2011). Indian Administration. Pearson Education India. p. 10. ISBN 978-81-317-6119-9. Retrieved 2 January 2013.