قانون کمینه لیبیگ
یک اصل در کشاورزی
قانون کمینه لیبیگ (به انگلیسی: Liebig's law of the minimum) که اغلب به سادگی قانون لیبیگ (به انگلیسی: Liebig's law) یا قانون کمینه (به انگلیسی: law of the minimum) نامیده می‌شود، اصلی است که در علم کشاورزی توسط کارل اسپرنگل (۱۸۴۰) توسعه یافت و بعد توسط یوستوس فون لیبیگ رایج شد.[۱] این قانون بیان می‌کند که رشد نه توسط کل منابع موجود، بلکه توسط کمیاب‌ترین منبع (عامل محدودکننده) دیکته می‌شود. این قانون همچنین برای جمعیت‌های زیستی و مدل‌های بوم‌سازگان برای عواملی مانند نور خورشید یا مواد مغذی معدنی اعمال شده‌است.[۲]
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ "Liebig's law of the minimum – agricultural sciences since 1840 – HUMINTECH". www.humintech.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-08-26.
- ↑ «Liebig's Law of Minimums». Earthwise Agriculture (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۸-۲۶.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Liebig's law of the minimum». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ خرداد ۱۴۰۱.
 | این یک مقالهٔ خرد کشاورزی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |