ویکی‌پدیا

قدرت منطقه‌ای

دولت قدرتمند در یک منطقه جغرافیایی

در روابط بین‌المللی، یک قدرت منطقه‌ای کشوری است که در یک ناحیه جغرافیایی دارای قدرت است.[۱][۲] کشورهایی که از قدرت خود به خوبی استفاده می‌کنند و در ناحیه‌ای از جهان قدرت دارند، دارای برتری منطقه‌ای خواهند بود.

رهبران بیشتر قدرت‌های منطقه در نشست ۲۰۱۵ جی-۲۰ نشست در آنتالیای ترکیه

ویژگی‌ها ویرایش

قدرت‌های منطقه‌ای قطبیت یک ناحیه منطقه‌ای را شکل می‌دهند. معمولاً، قدرت‌های منطقه‌ای دارای توانمندی‌هایی هستند که در منطقه مهم است، اما دارای توانمندی‌هایی در مقیاس جهانی نیستند. در تعریف‌های قدرت منطقه‌ای اندکی تضاد وجود دارد. کنسرسیوم اروپایی برای پژوهش‌های سیاسی یک قدرت منطقه‌ای را به عنوان «یک دولت متعلق به یک ناحیه تعریف شده از نظر جغرافیایی که از نظر اقتصادی و نظامی بر این منطقه حاکم است، قادر به اِعمال نفوذ مسلط در منطقه و نفوذ قابل توجهی در مقیاس جهانی است، مایل به استفاده از منابع قدرت است و توسط همسایگان خود به عنوان رهبر منطقه‌ای به رسمیت شناخته یا حتی پذیرفته شده» تعریف می‌شود.[۱]

مؤسسه مطالعات جهانی و منطقه‌ای بیان می‌کند که یک قدرت منطقه‌ای باید:[۲]

  • بخشی از یک منطقه قابل تعریف را با هویت خود تشکیل دهد.
  • ادعا کند که یک قدرت منطقه‌ای است (تصویر خود در یک قدرت منطقه‌ای)
  • نفوذ قاطعی بر گستره جغرافیایی منطقه و همچنین ساختار ایدئولوژیک خود داشته باشد.
  • دارای توانمندی‌های نسبتاً بالایی در ارتش، اقتصاد، جمعیتشناختی، امور سیاسی و ایدئولوژیکی باشد.
  • به خوبی در منطقه یکپارچه شده باشد.
  • وظایف امنیت منطقه‌ای را تا حد بالایی در دستور کار خود تعریف کند.
  • به عنوان یک قدرت منطقه‌ای نزد قدرت‌های دیگر در منطقه و فراتر از آن و به ویژه نزد دیگر قدرت‌های منطقه ای اعتبار داشته باشد.
  • دارای ارتباط خوبی با مجامع منطقه‌ای و جهانی باشد.

قدرت‌های منطقه‌ای کنونی ویرایش

 

در ادامه، کشورهایی که توسط روابط بین‌المللی و متخصصین علوم سیاسی، تحلیلگران یا دیگر متخصصین به عنوان قدرت منطقه ای تعریف شده‌اند آمده‌اند. این کشورها تا حدی معیارهای داشتن وضعیت قدرت منطقه‌ای که در بالا اشاره شد را دارند. متخصصین دیگر، دارای نظرات متفاوتی در مورد کشورهایی که دقیقاً قدرت منطقه‌ای هستند دارند. کشورها بر اساس ناحیه آن‌ها و به صورت الفبایی مرتب شده‌اند. قدرت‌های اصلی یا عمده منطقه‌ای (که قدرت‌های محوری نیز نامیده می‌شوند) توسط تحلیلگران در نواحی عمده قرار داده شده‌اند. قدرت‌های منطقه‌ای عمده پررنگ، و قدرت‌های منطقه‌ای جزئی به صورت معمولی نوشته شده‌اند. دکتر پوریا انگشت بافت قدرت منطقه ای را در کتاب قدرت های منطقه ای نوظهور، چنین تعریف نموده است: می توان از قدرت های منطقه ای به عنوان دولت کلیدی در منطقه یاد کرد . قدرت های منطقه ای کشور های بسار مهمی در منطقه خود هستند که سقوط شان خشونت هایی ورایی مرزهایشان به بار می اورد . از سوی دیگر , پیشرفت و ثبات اقتصادی دولت های منطقه ای صدای سیاسی و اقتصادی منطقه شان را تقویت خواهد کرد . از قدرت های منطقه ای انتظار می رود که نقش پلیس و صلح ساز منطقه را ایفا کند و همچنین در منطقه خود اقتدار اخلاقی داشته باشد . انها مسولیت حفظ حیات خلوت خود را دارند . به علاوه از قدرت های منطقه ای انتظار می رود که هنجار ها و قواعد پذیرفتنی منطقه را تقویت و حمایت کنند

آفریقا ویرایش

آمریکای شمالی ویرایش

دو کشور ایالات متحده و کانادا در آمریکای شمالی قدرت منطقه‌ای هستند اما کشور ایالات متحده آمریکا به علت دارا بودن قدرت برتر در تمامی زمینه‌ها قدرتمندترین کشور جهان شناخته می‌شود.

آمریکای لاتین ویرایش

آسیا ویرایش

از لحاظ تاریخی، چین قدرت غالب در شرق آسیا بوده‌است. اما چند دهه بعد، امپراتوری ژاپن ابتدا به عنوان یکی از قوای متفقین بازیکن مهمی در جنگ جهانی اول شد. پس از آن، آشفتگی اقتصادی، اخراج ژاپن از لیگ ملت‌ها، و علاقه ژاپن به گسترش سرزمین اصلی که ژاپن را به عنوان یکی از متحدین تبدیل به بازیکن مهمی در جنگ جهانی دوم کرد، چین را به عنوان یکی از قوای متفقین به یک بازیکن کلیدی در جنگ جهانی دوم بدل نمود. در سال‌های اخیر، دوباره موازنه نظامی و اقتصادی در کشورهایی مانند چین و هند ممکن است منجر به تغییرات قابل توجهی در جغرافیای سیاسی آسیا شود. همچنین، ژاپن، چین و کره جنوبی تأثیر بیشتری بر مناطق خارج از آسیا به دست آورده‌اند.

شرق آسیا ویرایش

جنوب آسیا ویرایش

آسیای جنوب شرقی ویرایش

غرب آسیا ویرایش

در منطقه خاورمیانه چهار کشور، ترکیه، اسرائیل و ایران وعربستان و که هر کدام قدرت اقتصادی نظامی و فرهنگی مخصوص به خود را دارند و می‌توانند در کشورهای دیگر منطقه نفوذ سیاسی و فرهنگی بکنند.

اروپا ویرایش

فرانسه، آلمان، ایتالیا و بریتانیا به عنوان چهار ابرقدرت بزرگ اروپا شناخته می‌شوند.[۵۹][۶۰] از لحاظ تاریخی، قدرت‌های غالب در این منطقه امپراتوری‌های استعماری مختلفی در سراسر جهان (مانند امپراتوری بریتانیا، امپراتوری فرانسه یا امپراتوری اسپانیا) به وجود آورده‌اند. اکنون، بیشتر این قاره به دلیل بزرگ شدن اتحادیه اروپا یکپارچه شده‌است.

قدرت‌های منطقه ای بین قاره‌ای ویرایش

کشورهای بین قاره‌ای مانند روسیه قادر به اعمال نفوذ منطقه‌ای در مناطق بزرگی از جهان هستند.

اقیانوسیه ویرایش

منابع ویرایش

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «www.essex.ac.uk». بایگانی‌شده از اصلی در ۲ فوریه ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲ فوریه ۲۰۰۷.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «www.giga-hamburg.de» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۷ مارس ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ Buzan, Barry (2004). The United States and the Great Powers. Cambridge, United Kingdom: Polity Press. pp. 71. ISBN 0-7456-3375-7.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ www.aims.ca بایگانی‌شده در ۲۱ ژوئیه ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine
  5. ↑ www.iss.co.za بایگانی‌شده در ۱۲ اکتبر ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine
  6. ↑ "Southern Africa is home to the other of sub-Saharan Africa's regional powers: South Africa.
  7. ↑ "West Africa, with its strong French influence, is home to one of Africa's two regional giants, Nigeria, and the region has seen the scene of much political and ethnic unrest."
  8. ↑ "South Africa is not the sole regional power on the continent, though; Nigeria is the other widely acknowledge centre of power in Africa and likewise a sub-regional superpower in West Africa."
  9. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  10. ↑ "Argentina has been the leading military and economic power in the Southern Cone in the Twentieth Century."
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ "Secondary regional powers in Huntington's view include Great Britain, Ukraine, Japan, South Korea, Pakistan, Saudi Arabia and Argentina."
  12. ↑ "The US has created a foundation upon which the regional powers, especially Argentina and Brazil, can developed their own rules for further managing regional relations."
  13. ↑ "The southern cone of South America, including Argentina and Brazil, the two regional powers, has recently become a pluralistic security community."
  14. ↑ "[...] notably by linking the Southern Cone's rival regional powers, Brazil and Argentina."
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Samuel P. Huntington, "Culture, Power, and Democracy," in Globalization, Power, and Democracy, edited by Marc Plattner and Aleksander Smolar (Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2000), p. 6.
  16. ↑ ""The driving force behind the adoption of the MERCOSUR agreement was similar to that of the establishment of the EU: the hope of limiting the possibilities of traditional military hostility between the major regional powers, Brazil and Argentina."
  17. ↑ Arnson, Cynthia; Sotero, Paulo. "Brazil as a Regional Power: Views from the Hemisphere" (PDF). Woodrow Wilson International Center for Scholars. Archived from the original (PDF) on 15 June 2013. Retrieved 16 April 2012.
  18. ↑ De Lima, Maria Regina Soares; Hirst, Monica. "Brazil as an intermediate state and regional power: action, choice and responsibilities" (PDF). Chatham House. Archived from the original (PDF) on 6 November 2012. Retrieved 16 April 2012.
  19. ↑ Wigell, Mikael. "Assertive Brazil, an emerging power and its implications" (PDF). Finnish Institute of International Affairs. Archived from the original (PDF) on 3 June 2013. Retrieved 16 April 2012.
  20. ↑ Flemes, Daniel. "Brazil's strategic options in a multiregional world order" (PDF). German Institute of Global and Area Studies. Archived from the original (PDF) on 14 July 2014. Retrieved 16 April 2012.
  21. ↑ Schenoni, Luis. "Unveiling the South American Balance". Estudos Internacionais. Retrieved 16 April 2015.
  22. ↑ James Scott, Matthias vom Hau and David Hulme. "Beyond the BICs: Strategies of influence". The University of Manchester. Archived from the original on 25 May 2017. Retrieved 11 April 2012.
  23. ↑ "How to compare regional powers: analytical concepts and research topics" (PDF). British International Studies Association. Archived from the original (PDF) on 30 November 2012. Retrieved 11 April 2012.
  24. ↑ Ministry of Foreign Affairs of Japan
  25. ↑ Dadush, Uri. "China's Rise and Latin America: A Global, Long-Term Perspective". Inter-American Dialogue. Archived from the original on 14 May 2013. Retrieved 17 April 2012. Moreover, the rise of regional powers Brazil and Mexico, and their burgeoning middle classes, could be a boon for other Latin American economies.
  26. ↑ «Living With The Giants - TIME». بایگانی‌شده از اصلی در ۲ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  27. ↑ «China: Global/Regional Power». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ اکتبر ۲۰۰۵. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  28. ↑ CNN In-Depth Specials - Visions of China - Asian Superpower: Regional 'godfather' or local bully?
  29. ↑ www.abc.net
  30. ↑ http://www.aseanfocus.com/asiananalysis/article.cfm?articleID=780 بایگانی‌شده در ۳۱ اوت ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine www.aseanfocus.com
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ ۳۱٫۲ ۳۱٫۳ U.S. Policy to Asia for Regional Powers in New Science and Technology: China, Russia, Japan and Korea with Nuclear Potential بایگانی‌شده در ۷ آوریل ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine, allacademic.com
  32. ↑ «Japan and the Myanmar Stalemate: Regional Power and Resolution of a Regional Problem». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ ژوئن ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  33. ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ ۳۳٫۲ ۳۳٫۳ «www.csbaonline.org». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  34. ↑ http://www.springerlink.com/content/nrnnj1f163kaxye3/[پیوند مرده]
  35. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ آوریل ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  36. ↑ «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۹ ژانویه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  37. ↑ http://www.brookings.edu/~/media/Files/events/2009/0416_korea/20090416_korea.pdf
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ The United States and the great powers: world politics in the twenty-first century
  39. ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ ۳۹٫۲ Buzan, Barry; Wæver, Ole (2003). Regions and powers: the structure of international security. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 55. ISBN 0-521-89111-6.
  40. ↑ Perkovich, George. "Is India a Major Power?" (PDF). The Washington Quarterly (27.1 Winter 2003-04). Archived from the original (PDF) on 27 February 2008. Retrieved 2007-12-13.
  41. ↑ «Encarta - Great Powers». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ نوامبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  42. ↑ Dilip Mohite (Spring 1993). "Swords and Ploughshares- India: The Fourth Great Power?". Arms Control, Disarmament, and International Security (ACDIS). Archived from the original on 1 September 2006. Retrieved 2007-12-13. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  43. ↑ Nuclear Strategy in the Modern Era: Regional Powers and International Conflict
  44. ↑ https://web.archive.org/web/20020624231948/http://www.iss.co.za/Pubs/Monographs/No13/Solomon.html
  45. ↑ https://books.google.com.sa/books?id=XvtS5hKg9jYC&pg=PR8&redir_esc=y
  46. ↑ [G20][۱]
  47. ↑ «2022 United Arab Emirates Military Strength». www.globalfirepower.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۷.
  48. ↑ "Regional power". Wikipedia (به انگلیسی). 2022-11-17.
  49. ↑ Whitlock, Craig; Jones, Nate. "UAE relied on expertise of retired U.S. troops to beef up its military". Washington Post (به انگلیسی). Retrieved 2022-11-17.
  50. ↑ «APM Terminals Bahrain to become region's first fully solar energy-powered seaport - APM Terminals». www.apmterminals.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۱۲.
  51. ↑ «Bahrain - Countries & Regions». IEA (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۱۲.
  52. ↑ «Regional Powers in a Transforming Middle East». www.iemed.org (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۷-۱۲.
  53. ↑ میرزائی, سید حسین; مدنی, سید مصطفی (2017-10-23). "بررسی ساختار قدرت در منطقة غرب‌آسیا، با تأکید بر پنج کشور قدرت اطراف (بحرین، قطر، امارات متحده عربی، کویت و عمان)". فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین‌المللی. 9 (32): 31–66. ISSN 2008-7616.
  54. ↑ ""Iran is a strong regional power, in a far better shape than Pakistan because f its economic capabilities, rich mineral and energy resources, and internal stability, added to its far greater geostrategic importance."
  55. ↑ www.lrb.co.uk
  56. ↑ «www.acronym.org.uk». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  57. ↑ findarticles.com
  58. ↑ «yaleglobal.yale.edu». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اوت ۲۰۰۴. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
  59. ↑ Major European powers
  60. ↑ Major European nations
  61. ↑ globalpolicy.org
  62. ↑ tspace.library.utoronto.ca
  63. ↑ Gabriele Abbondanza, Italy as a Regional Power: the African Context from National Unification to the Present Day (Rome: Aracne, 2016)
  64. ↑ "Operation Alba may be considered one of the most important instances in which Italy has acted as a regional power, taking the lead in executing a technically and politically coherent and determined strategy."
  65. ↑ "Italy plays a prominent role in European and global military, cultural and diplomatic affairs.
  66. ↑ .
  67. ↑ [۲] بایگانی‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۲۲ توسط Wayback Machine France, Germany, Britain – Responses of Traditional Regional Powers to Rising Regions and Rivals
  68. ↑ http://www.carnegie.ru/en/pubs/media/69778.htm بایگانی‌شده در ۵ آوریل ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine www.carnegie.ru
  69. ↑ "Turkey and Russia on the Rise". Stratfor. 2009-03-17. Archived from the original on 23 August 2011. Retrieved 2011-08-21.
  70. ↑ "Can Turkey Be a Source of Stability in the Middle East?". heptagonpost.com. 2010-12-18. Archived from the original on 13 June 2011. Retrieved 2011-05-16.
  71. ↑ The Economist: "Turkish foreign policy: Ottoman dreamer", 5 November 2011.
  72. ↑ The Economist: "Turkey in the Balkans: The good old days?", 5 November 2011.
  73. ↑ "Erdoğan's Moment" بایگانی‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine, cover story in the Time magazine issue of November 21–28, 2011.
  74. ↑ «www.routledge.com». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ آوریل ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱ اکتبر ۲۰۲۱.
  75. ↑ «www.foreignminister.gov.au». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ ژوئن ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=قدرت_منطقه‌ای&oldid=38890147»