قره‌قروم
قَرَه‌قُروم(به معنی کوه بزرگ یا کوه سیاه)(در هندی: کریشناگیری)، نام رشته‌کوهی در شمال‌شرق پاکستان و غرب هیمالیا است و به وسیلهٔ رود سند از هیمالیا جدا می‌شود ولی با این حال اغلب بخشی از هیمالیا خوانده می‌شود. شکل کوه‌های قره‌قروم عمدتاً بسیار تیز و صخره‌ای هستند و حتی کوه‌های برفی آن نیز از برج‌های یخی غیرقابل دسترس شکل گرفته‌است. معروفترین قلهٔ این رشته‌کوه، کی۲ است که دومین قلّهٔ مرتفع زمین می‌باشد و به عنوان سرسخت‌ترین کوه برای صعود شناخته می‌شود[۱]. از دیگر قلل معروف در این کوهستان می‌توان به قلل کی ۱، کی۳، کی۴، کی۵، کی۶، کی۱۲ و قلل گاشربروم شامل گاشربروم ۱، گاشربروم ۲، گاشربروم ۳، گاشربروم ۴، گاشربروم ۵ و میتر پیک اشاره کرد.[۲]
| قراقروم | |
|---|---|
 | |
| مرتفع‌ترین نقطه | |
| قله | کی۲ |
| ارتفاع | ۸٬۶۱۱ متر (۲۸٬۲۵۱ فوت) |
| مختصات | ۳۵°۵۲′۵۷″ شمالی ۷۶°۳۰′۴۸″ شرقی / ۳۵٫۸۸۲۵۰°شمالی ۷۶٫۵۱۳۳۳°شرقی |
| جغرافیا | |
 بلندترین قله‌های قره‌قروم از نگاه ایستگاه فضایی بین‌المللی
| |
| کشورها | پاکستان، جمهوری خلق چین، افغانستان، هند و تاجیکستان |
| مناطق | گلگت-بلتستان، لداخ، سین‌کیانگ و ولایت بدخشان (افغانستان) |
| مختصات رشته‌کوه | ۳۶° شمالی ۷۶° شرقی / ۳۶°شمالی ۷۶°شرقی |
| هم‌مرز با | پامیر، هندوکش و هیمالیا |
نامویرایش
قراقورام (Karakoram - black gravel) به معنای شن سیاه است. تجار آسیای مرکزی در اصل این نام را به گذرگاه قراقورم اطلاق کردند.[6] مسافران اولیه اروپایی، از جمله ویلیام مورکرافت و جورج هیوارد، شروع به استفاده از این اصطلاح برای رشته کوه‌های غرب گردنه کردند، اگرچه از اصطلاح مُزطاق (به معنای «کوه یخی») برای محدوده‌ای که اکنون به نام قراقورم شناخته می‌شود، استفاده کردند.[6] [7] اصطلاحات بعدی تحت تأثیر Survey of India قرار گرفت که نقشه‌بردار آن توماس مونتگومری در دهه 1850 برچسب‌های K1 تا K6 (K برای قراقورام) را به شش کوه مرتفع که از ایستگاه او در کوه هاراموخ در دره کشمیر قابل مشاهده بود، داد.
در جغرافیای سنتی هند، کوه ها به نام های کریشناگیری (کوه های سیاه)، کانهاگیری و کانهری شناخته می شدند.[8]
جستارهای وابستهویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ قره‌قروم موجود است. |
منابعویرایش
- ↑ «کی۲ کجاست؟ همه چیز درباره قله کی۲». موج کوه.
- ↑ «مرگبار ترین قله های جهان (+عکس)». عصر ایران.