قضاوت
قضاوت یا داوری در بافت حقوقی، برابر است با یافتن راست و درست در درگیری میان دو یا چند تن یا بنگاه یا نهاد کشوری که سرانجام به دادنامه[۱] ای از سوی نهاد سرپرست دادرسی و دارای پشتوانه قانونی از سوی حکومت برای پایان دادن به ناسازگاری میان آن‌ها می انجامد.[۲]
به‌طور کل قضاوت، ستاندن حق از شخص خاطی به شخص شاکی توسط نهاد حکومتی قضائی در صورت موثق بودن ادعا اطلاق می‌گردد.
تاریخ قضاوت در ایرانویرایش
در دوره هخامنشی قوه قضاییه یعنی قضاوت و داوری تحت نظر شاه صورت می‌پذیرفت. مغان و رهبران دینی مجری قانون و مسئول صدور احکام بودند. مغان نزد ایرانیان از فرزانگان محسوب می شدند بطوریکه حتی کسی پیش از آموختن تعالیم مغان به سلطنت نمی‌رسید. کل قدرت و اختیارات از جمله امر داوری زیر نفوذ شاهنشاه بود شاه امر قضاوت و گزینش قضاوت را به یکی از علمای سالخورده می‌سپرد. محاکم به دو دسته عالی و محلی تقسیم می‌شدند محاکم عالی از هفت نفر قاضی تشکیل می‌شد.[۳]
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
| مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به قضاوت در ویکیگفتاورد موجود است. |