قطب‌الدین ایبک
قطب‌الدین آیبک (درگذشته ۱۲۱۰ (میلادی)) از غلامانِ ترک تبارِ پادشاهِ دودمان غوریان (در افغانستان کنونی) علاءالدین محمد، بود که در لاهور فرمانروایی داشت. او در سال ۱۲۰۶ میلادی به دهلی لشکر کشید و آنجا را فتح کرد و بدین ترتیب، نخستین دولت مسلمان شمال هند و (سلطنت دهلی) پایه‌گذاری شد. منار قطب و مسجد قوت‌الاسلام به دست وی ساخته شد. او و جانشینانش به ویژه ایلتتمش حکومتی را به مرکزیت دهلی بنیاد گذاشتند که سیصد سال به درازا کشید و بخشهای گسترده‌ای از هند مرکزی را به زیر چتر خود گرفت.
| قطب‌الدین ایبک | |
|---|---|
| قطب‌الدین ایبک | |
| سلطنت | ۱۲۱۰ |
| زاده | ۱۱۵۰ |
| زادگاه | ترکستان |
| درگذشته | ۱۲۱۰ |
| مکان مرگ | سلطنت دهلی |
| قبل از | ایلتتمش |
| سلسله | سلطنت مملوک (دهلی) |
| عقاید مذهبی | اسلام |
نگارخانهویرایش
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Qutb-ud-din Aibak». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۴.
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |