قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت

قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت نام قطعنامه‌ای است مربوط به پروندهٔ هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران که در تاریخ ۲۴ مارس ۲۰۰۷ (میلادی)، (برابر با ۴ فروردین ۱۳۸۶) با رأی موافق تمامی پانزده عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد، به تصویب رسید.

قطعنامهٔ شمارهٔ ۱۷۴۷
(سازمان ملل متحد)
تاریخ۲۴ مارس {{{year}}}
نوبت جلسه۵٬۶۴۷
کُدS/RES/1747 ([ سند])
موضوععدم گسترش سلاح اتمی
رأی‌گیری
۱۵ موافق
بدون مخالف
بدون ممتنع
نتیجهتصویب شد
اعضای شورای امنیت
اعضای دائم
اعضای غیر دائم

در قطعنامه ۱۷۴۷ که به اتفاق آرا تمامی اعضای دائمی و غیردائمی شورای امنیت به تصویب رسید، از تمامی کشورهای جهان خواسته شده‌است تا فعالیت خود با شرکت‌های ایرانی را که در زمینه انرژی هسته‌ای فعالیت دارند، محدود کنند. همچنین ممنوعیت صادرات و واردات سلاح‌های سنگین به ایران نیز از دیگر موارد صادره در این قطعنامه است.

همچنین شورای امنیت به جمهوری اسلامی ایران ۶۰ روز مهلت داد تا با تبعیت از این قطعنامه و در خواست‌های قطعنامه ۱۷۳۷ که پیش از آن تصویب شده بود، به فعالیت‌های «حساس اتمی» خود، از جمله غنی‌سازی اورانیوم پایان دهد.[۱]

ضمیمه قطعنامه ویرایش

در ضمیمه قطعنامه اسامی نهادها و افراد تحت تحریم به شرح زیر آمده‌است.[۲]

نهادهای مرتبط با برنامه‌های هسته‌ای یا موشکی بالستیک ایران ویرایش

  • سازمان انرژی اتمی ایران
  • شرکت مصباح انرژی
  • کالا الکتریک
  • شرکت پارس تراشه
  • فرایند تکنیک
  • سازمان صنایع دفاع
  • شرکت هفتم تیر
  • گروه صنعتی شهید همت
  • گروه صنعتی شهید باقری
  • گروه صنعتی فجر
  • گروه صنعتی متالورژی و مهمات
  • مرکز تولید و تحقیق سوخت هسته‌ای اصفهان و مرکز فناوری هسته‌ای اصفهان
  • شرکت کاوشیار
  • صنایع شیمیایی پارچین
  • مرکز تحقیقات هسته‌ای کرج
  • شرکت انرژی نوین
  • گروه صنعتی موشک کروز
  • بانک سپه و بانک بین‌المللی سپه
  • گروه صنعتی صنام
  • گروه صنعتی یا مهدی
  • صنایع هوانوردی قدس
  • شرکت خدمات هوایی پارس
  • صنایع هوایی شوآ

افراد مرتبط با برنامه‌های هسته‌ای یا موشکی بالستیک ایران ویرایش

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

پیوند به بیرون ویرایش