قوی گنگ
قوی گُنگ (Cygnus olor) یک گونه از قو، عضوی از غازها و مرغابیان و بومی اروپا، آسیا و شمال دور آفریقا است. همچنین با انتقال انسان‌ها در آمریکای شمالی، استرالزی و جنوب آفریقا نیز یافت می‌شود. گذاشتن نام «گنگ» بر روی آن به خاطر کم‌صدا بودن در مقایسه با دیگر گونه‌های قو است[۲][۳][۴] طول آن ۱۲۵ تا ۱۷۰ سانتی‌متر است. همچنین نوک آن حاشیه‌ای مشکی رنگ دارد.
| قوی گُنگ | |
|---|---|
| |
| قوی گنگ | |
| وضعیت حفاظت | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | غازسانان |
| زیرراسته: | [[غاز
انیان]] |
| تیره: | مرغابیان |
| زیرخانواده: | غازیان |
| سرده: | قوها |
| گونه: | C. olor |
| نام دوبخشی | |
| Cygnus olor گملین، ۱۷۸۹
| |
قوی گنگ پرنده ملی غیررسمی کشور دانمارک است و در سال ۱۹۲۶ در این کشور جانوری حفاظت‌شده نامیده شد.[۵]
توصیف ظاهری ویرایش
طول بدن قوهای گنگ بالغ میان ۱۴۰ تا ۱۶۰ سانتی‌متر است. البته در موارد انگشت‌شمار این طول میان ۱۲۵ تا ۱۷۰ سانتی‌متر نیز می‌رسد. این پرندگان می‌توانند بال‌های خود را به اندازه ۲ تا ۲٫۴ متر باز کنند.[۶] نرها بزرگتر از ماده‌ها هستند و زائده روی بینی‌شان نیز بزرگتر است. در کل قوهای گنگ دومین پرندگان آبزی از لحاظ بزرگی جثه (پس از قوی ترومپت‌زن) هستند، اگرچه قوهای گنگ نر می‌توانند وزنی برابر یا گاه بیشتر از وزن ترومپت‌زن‌ها داشته باشند.
قوی گنگ از جمله سنگین‌وزن‌ترین پرندگان در جهان است. نرها می‌توانند وزنی میان ۱۱ تا ۱۲ کیلوگرم داشته باشند و ماده‌های اندک کوچکتر وزنی برابر ۸٫۵–۹ کیلوگرم دارند.[۷] منقار پرندهٔ نر اندکی بزرگتر از منقار پرندهٔ ماده‌است و هر دو زایده‌ای سیاه‌رنگ و گوشتی در جلوی چشم‌ها و بالای نوک دارند. جوجه‌ها به رنگ قهوه‌ای نقره‌ای هستند با زیر بدن سفید و نوک سیاه. قوهای جوان دارای رنگ خاکستری-قهوه‌ای محو هستند که در پایان سال یکم زندگی به سفیدی خواهد گرایید. نوک آن‌ها با گذشت زمان صورتی‌تر می‌شود تا آنکه به سیاهی گراید.[۷]
.jpg)
_beim_Gr%C3%BCndeln_mit_Jungen_im_Sonnensee,_Binsfeld.JPG)
گستره و جمعیت ویرایش
قوی گنگ به صورت طبیعی در مناطق معتدل که از اروپا و آسیای غربی آغاز می‌شوند و در شرق به سرزمین پریمورسکی در روسیه می‌رسند، زندگی می‌کنند.[۸]
تعداد کل قوهای گنگ بومی در جهان ۵۰۰٬۰۰۰ عدد در پایان فصل زایش (بالغ‌ها به همراه جوجه‌ها) است؛ از این میان ۳۵۰٬۰۰۰ تا در سرزمین‌های شوروی پیشین زندگی می‌کنند. آن‌ها همچنین به مناطقی دیگر از جهان که بومی‌اش نبوده‌اند، معرفی شده‌اند. تعداد این پرندگان در ژاپن نزدیک ۲۰۰ عدد، کمتر از ۲۰۰ تا در زلاندنو، و به صورت تقریبی ۱۲۰ تا در آفریقای جنوبی است.[۲]
نگارخانه ویرایش
-
تصویری از قوی گنگ در وان‌هانکاپونگینسلکا، فنلاند
پانویس ویرایش
- ↑ "Cygnus olor", BirdLife International (به انگلیسی), IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.1, retrieved 6 September 2012
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Hoyo, J. del, et al. , eds. (1992). Handbook of the Birds of the World, vol. 1 (به انگلیسی). Barcelona: Lynx Edicions. p. ۵۷۷–۷۸.
{{cite book}}:|نام=has generic name (help) - ↑ Snow, D. W. (1998). The Birds of the Western Palearctic (به انگلیسی). Oxford: Oxford University Press.
- ↑ Madge, S. and Burn, H. (1987). Wildfowl: An Identification Guide to the Ducks, Geese and Swans of the World (به انگلیسی). A & C Black.
{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ National Animals (به انگلیسی), CBC, retrieved 31 October 2011
- ↑ The Maryland Mute Swan Task Force recommendation (PDF) (به انگلیسی), Maryland Department of Natural Resources, 2001, archived from the original (PDF) on 25 October 2021, retrieved 31 March 2011
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Kear (2005). Ducks, Gees and Swans (به انگلیسی). p. ۲۳۱.
- ↑ Dement'ev, G.P.; Gladkov, N.A. (1967). Birds of the Soviet Union (به انگلیسی). Vol. IV. U.S. Fish & Wildlife Translation.
فهرست منابع ویرایش
- Kear, Janet (2005). Ducks, Gees and Swans (به انگلیسی). Oxford University Press.
پیوند به بیرون ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ قوی گنگ موجود است. |
- قوی گنگ در مجموعه اینترنتی پرندگان