لزبین فمینیسم
لزبین فمینیسم (به انگلیسی: Lesbian feminism) یک جنبش فرهنگی و دیدگاهی انتقادی است که بیشترین نفوذ را در دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد میلادی (در درجه اول در آمریکای شمالی و اروپای غربی) داشته‌است. این جنبش زنان را تشویق می‌کند که انرژی خود را به‌طور مستقیم به جای مردان، معطوف به دیگر زنان کنند و اغلب همجنسگرایی زنانه را به عنوان نتیجه منطقی فمینیسم تبلیغ می‌کند.[۱] برخی متفکران و فعالان این جنبش به شرح زیر هستند: شارلوت بانچ، ریتا مای براون، آدرین ریچ، آدری لرد، مریلین فرای، مری دالی، شیلا جفریز، باربارا اسمیت، پت پارکر، مارگارت اسوان هانتر، چریل کلارک، گلوریا آنزالدوا، چری موراگا و مونیک ویتیک (هرچند نفر آخر بیشتر با ظهور نظریه فراهنجار مرتبط است).
لزبین فمینیسم در اوایل دهه ۱۹۷۰ از نارضایتی حاصل از موج دوم فمینیسم و جنبش رهایی‌بخش همجنسگرایان به وجود آمد.[۲][۳]
آنطور که لزبین فمینیست شیلا جفریز می‌گوید: «لزبین فمینیسم به عنوان نتیجه دو تحول پدید آمد: زنان همجنس‌گرا درون جنبش رهایی‌بخش زنان شروع به ساختن یک سیاست جدید و انحصارا مرتبط با لزبین فمینیسم کردند و از طرفی، زنان همجنس‌گرا جبهه‌ی رهایی‌بخش همجنسگرایان، آن جنبش را رها کردند تا به خواهرانشان در جنبش رهایی‌بخش زنان بپیوندند».[۴]
به گفتهٔ جودی ربیک که یک روزنامه‌نگار پیشرو کانادایی و فعال سیاسی برای فمینیسم است، همجنسگرایان زن همواره در قلب جنبش زنان بوده‌اند در حالی که مسائل خود آن‌ها در همان جنبش نامرئی بوده‌است.[۵]
لزبین فمینیسمِ رنگ، به عنوان پاسخی به تفکر لزبین فمینیسم شکل گرفت که موفق به شناخت مسائل طبقه و نژاد به عنوان منابع ظلم و ستم به همراه دگرجنسگرایی نشد.
منابع ویرایش
- ↑ Rich, A (1980). "Compulsory Heterosexuality and Lesbian Existence". Signs. 5: 631–660. doi:10.1086/493756.
- ↑ Faderman, Lillian: "Surpassing the Love of Men," p. 17. Quill/William Morrow, 1981.
- ↑ Lesbianism and Feminism. Accessed May 28th 2007.
- ↑ Jeffreys, Sheila: "Unpacking Queer Politics," p. 19.
- ↑ «Research on International Activism». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ مه ۲۰۰۵. دریافت‌شده در ۹ فوریه ۲۰۱۷.