لوئی فیلیپ یا لوئی فیلیپ یکم (به فرانسوی: Louis-Philippe Ier) (زادهٔ ۶ اکتبر ۱۷۷۳ – مرگ ۲۶ اوت ۱۸۵۰)، آخرین پادشاه فرانسه از ۱۸۳۰ تا ۱۸۴۸ بود. در دوران جنگهای انقلابی او خود را با فرماندهی سربازانش به عنوان دوک شارتر به دیگران شناساند اما با اعلام تصمیم جمهوری مبنی بر اعدام لوئی شانزدهم شکست خورد.

لوئی فیلیپ
پرتره اثر فرانتس ژاور وینترهالتر، ۱۸۴۱
پادشاه فرانسه (بیشتر …)
سلطنت۹ اوت ۱۸۳۰–۲۴ فوریه ۱۸۴۸
تاج‌گذاری۹ اوت ۱۸۳۰
پیشینشارل دهم
جانشینلوئی-ناپلئون بناپارت (به عنوان رئیس جمهوری دوم فرانسه)
نخست‌وزیر
فهرست را ببینید
زاده۵ سپتامبر ۱۶۳۸/۱۴ شهریور ۱۰۱۷
پله رویال، پاریس، فرانسه
درگذشته۲۶ اوت ۱۸۵۰ (۷۶ سال)
کلارمونت، ساری، پادشاهی متحده
آرامگاه
کلیسای کوچک چارلز بورومئو، ویبریج (۱۸۵۰–۱۸۷۶)
کلیسای سلطنتی، درو، فرانسه (از ۱۸۷۶)
شهبانوماریا آمالیا دوسیسیل (ا. ۱۸۰۹)
فرزند(ان)فردیناند فیلیپ، دوک اورلئان
لوئیزا، ملکه بلژیک
پرنسس ماری اورلئانز
شاهزاده لوئی، دوک نمور
شاهزاده خانم کلمانتین اورلئان
فرانسوا اورلئان، شاهزاده جونویل
شارل اورلئان، دوک پنتیور
هانری دورلئان، دوک اومال
آنتوان، دوک مونپنسیه
دودمانبوربون-اورلئان
پدرلوئی فیلیپ دوم، دوک اورلئان
مادرلوئیز ماری آدلاید بوربون
امضاءلوئی فیلیپ's signature
پیشینه نظامی
وفاداری پادشاهی فرانسه
 جمهوری اول فرانسه
شاخه نظامی ارتش فرانسه
سال‌های خدمت۱۷۸۵–۱۷۹۴
درجهسپهبد
فرماندهی
جنگ‌ها و عملیات‌ها

او در سال ۱۷۹۳ هنگامی که ارتباطش با توطئه احیای سلطنت فرانسه آشکار شد به سوئیس گریخت. پدرش لوئی فیلیپ دوم مورد اتهام قرار گرفت و اعدام شد و لوئی فیلیپ به مدت ۲۱ سال تا بازگشت بوربون‌ها به سلطنت فرانسه در تبعید باقی ماند. او پس از پسرعمویش شارل دهم به سلطنت رسید و با انقلاب ژوئیه مجبور به کناره‌گیری شد. پادشاهی لوئی فیلیپ به عنوان سلطنت ژوئیه شناخته می‌شود که در تسلط صنعتگران ثروتمند و بانکداران بود. او در سالهای ۱۸۴۸–۱۸۴۰ خصوصاً تحت تأثیر فرانسوا گیزو دولتمرد فرانسوی سیاستهای محافظه کارانه‌ای را دنبال می‌کرد. او همچنین دوستی با بریتانیا را ارتقا داد و از توسعه سیاست‌های استعماری خصوصاً تصرف الجزایر پشتیبانی کرد. محبوبیت او پس از به وخامت گذاشتن شرایط اقتصادی در سال ۱۸۴۷ کاهش یافت و او با وقوع انقلاب در سال ۱۸۴۸ مجبور به کناره‌گیری شد. او باقی عمر خود را در انگلستان در تبعید به سر برد. طرفداران او به عنوان اورلئانیست‌ها شناخته می‌شدند که در تقابل با لجیتیمیست‌ها که از دودمان اصلی سلسله بوربون حمایت می‌کردند، بودند.

منابع

ویرایش