ما بی‌غمان مست دل از دست داده‌ایم

غزلی با مطلع «ما بی‌غمان مست دل از دست داده‌ایم»، غزل شمارهٔ ۳۶۴ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

ما بی‌غمان
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۷
بحر	مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
متن
ما بیغمان مست دل از دست داده‌ایم همراز عشق و همنفس جام باده‌ایم بر ما بسی کمان ملامت کشیده‌اند تا کار خود ز ابروی جانان گشاده‌ایم ای گل تو دوش داغ صبوحی کشیده‌ٔ ما آن شقایقیم که با داغ زاده‌ایم پیر مغان ز توبهٔ ما گر ملول شد گو باده صاف کن که بعذر ایستاده‌ایم کار از تو میرود مددی ای دلیل راه کانصاف میدهیم و ز راه اوفتاده‌ایم چون لاله می مبین و قدح در میان کار این داغ بین که بر دل خونین نهاده‌ایم گفتی که حافظ این همه رنگ و خیال چیست نقش غلط مبین که همان لوح ساده‌ایم ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در اجراها

محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۵۸ از مجموعهٔ گل‌های تازه این غزل را در آوازِ بیات ترک اجرا کرده‌است. او همچنین در برنامهٔ شمارهٔ ۲۱۶ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در آوازِ افشاری اجرا کرده‌است. او در این برنامه، ما «بی‌غمان» را ما «سرخوشان» خوانده است. محمود خوانساری نیز در برنامهٔ شمارهٔ ۴۸۸ از مجموعهٔ گل‌های رنگارنگ این غزل را در دستگاهِ شور اجرا کرده‌است.

منابع

• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.