مجدالدین بغدادی
شاعر ایرانی
مجدالدین بغدادی از شاعران و عارفان ایرانی بود که در سال ۵۵۴ هجری متولد و در سال ۶۰۷ به امر علاءالدین محمد خوارزمشاه در رود جیحون غرق شد.به اینطورت مرگ مجدالدین به که ترکان خاتون مادر محمد خوارزمشاه را پنهانی به عقد خود درآورده بود سلطان رنجه شد و گفت شیخ را در جیحون غرق کنند [۱][نیازمند منبع]
وی از مردم خوارزم و از مریدان شیخ نجمالدین کبری و از شاعران و نویسندگان خاص زمان خود است. از آثار وی میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- رساله در سفر (به فارسی)[۲]
- تُحْفَةُ البَرَرةِ فی المسائل العَشرة (ترجمه شده از عربی به فارسی)[۳]
- کتاب الأربعین معروف به اسم سَلْوَةُ المریدین فی فضائل ذِکر رَبِّ العالمین[۴]
رضا قلی خان هدایت در مجمع الفصحاء مجدالدین بغدادی را مربّی و مرشد معنوی عطار نیشابوری معرفی نمودهاست.[۵]
منابع
ویرایشمجموعهای از گفتاوردهای مربوط به مجدالدین بغدادی در ویکیگفتاورد موجود است.
- ↑ «Gmail». accounts.google.com. دریافتشده در ۲۰۲۴-۰۷-۲۴.
- ↑ مجدالدین بغدادی، رساله در سفر، جـ 1، صـ 182 - 190، به کوشش کرامت رعنا حسینی، در مجموعه سخنرانیها و مقالهها دربارهٔ فلسفه و عرفان اسلامی، چاپ مهدی محقق و هرمان لندلت، تهران 1349 ش.
- ↑ مجدالدین بغدادی، تحفة البررة فی المسائل العشرة، ج1، ص 66، ترجمة محمد باقر ساعدی خراسانی، چاپ حسین حیدرخانی مشتاقعلی، طهران 1368 ش.
- ↑ دانشگاه تهران کتابخانه مرکزی و مرکز اسناد، فهرست نسخههای خطی کتابخانه مرکزی ومرکز اسناد دانشگاه تهران، ج16، ص365 - 366، نگارش محمدتقی دانشپژوه، طهران 1357 ش.
- ↑ هدایت، رضاقلی خان، مجمع الفصحاء، به کوشش: سید رضی واحدی و سهراب زارع، امیر کبیر، تهران: 1389، صص 133-132
- فرهنگ فارسی دکتر محمد معین (اعلام)