دوره نخست مجلس شورای ملی
دوره نخست مجلس شورای ملی ایران از (۱۲ میزان ۱۲۸۵/۷ اکتبر ۱۹۰۶) تا به توپ بسته شدنش در (۲ سرطان ۱۲۸۷/۲۳ ژوئن ۱۹۰۸) دایر بود.
مجلس نخست نخستین دوره مجلس شورای ملی | |||
---|---|---|---|
| |||
نهاد قانونگذاری | مجلس شورای ملی | ||
کشور | ایران | ||
تجمعگاه | عمارت بهارستان | ||
مدت دوره | ۱۲ میزان ۱۲۸۵ – ۲ سرطان ۱۲۸۷ | ||
انتخابات | انتخابات مجلس شورای ملی ۱۲۸۵ | ||
عضوها | ۱۵۶ نماینده | ||
رئیس مجلس | مرتضیقلیخان هدایت | ||
زمان اجلاسها | |||
۱ام: ۱۲ میزان ۱۲۸۵ – ۲ سرطان ۱۲۸۷ |
شاهان قاجار | |
---|---|
نام | دورهٔ پادشاهی |
۱۱۷۵–۱۱۶۱ | |
انتخابات
ویرایشطبق نظامنامهٔ انتخابات یکمین مجلس شورای ملی، انتخابات نه به صورت تقسیمبندی کشور به حوزههای انتخابی، بلکه بر اساس جایگاههای اجتماعی و به صورت طبقاتی انجام میشد. ۶ گروه دارای «حق انتخاب شدن» عبارت بودند از: ۱- شاهزادگان و درباریان، ۲- روحانیان و طلبهها، ۳- اشراف و اعیان، ۴- تاجرانی که مکان مشخصی برای کسب داشته باشند، ۵- ملاکینی که زمینهایشان حداقل ۱۰۰۰ تومان ارزش داشته باشد، و ۶- استادکاران دارای مغازه (اصناف).
همچنین همهٔ مردم هم حق رأی دادن نداشتند. گروههای دارای «حق انتخاب کردن» عبارت بودند از: ۱- شاهزادگان و درباریان، ۲- روحانیان و طلبهها، ۳- اعیان و اشراف، ۴- تاجران، ۵- مالکان و فلاحان و ۶- اصناف. زنان، کارگران، شاگردان اصناف و دهقانهای روستایی حق انتخاب کردن نداشتند.[۱]
همچنین انتخابات یکمین مجلس شورای ملی به صورت حزبی نبود و در این زمان هنوز در عرصهٔ سیاست ایران حزبی شکل نگرفته بود.
ترکیب
ویرایش۲۶ درصد نمایندگان آن را بزرگان اصناف، ۲۰ درصد را روحانیان و ۱۵ درصد را تجار تشکیل میدادند. جناحهای سیاسی حاضر در مجلس اول عبارت بودند از مستبدین، معتدلین و آزادیخواهان. مستبدین، کمتعداد بودند و در مذاکرات مجلس مشارکت چندانی نداشتند. نمایندگان این جناح اغلب شاهزاده، زمیندار یا اعیان بودند. آزادیخواهان نماینده طیف روشنفکر بودند و به رهبری سید حسن تقیزاده و یحیی میرزا اسکندری، از اصلاحات گستردهٔ اجتماعی، سیاسی و اقتصادی حمایت میکردند. آنها در مجلس اقلیت بودند، اما شخصیتهای تأثیرگذاری در آن عضویت داشتند که بسیاری از آنان اعضای کمیته انقلابی، مجمع آدمیت و گنج فنون بودند. اکثریت مجلس با معتدلین با رهبری محمدعلی شالفروش و امینالضرب بودند که از سوی سید محمد طباطبایی و سید عبدالله بهبهانی پشتیبانی میشدند.[۲]
کارنامه مجلس اول
ویرایشمصوبات مجلس قانونگذاری در مدت زمان کوتاه فعالیت خود از قرار زیر است.[۳][۴]
- نظامنامه داخلی دارالشورای ایران در ۹۰ ماده (۲۵ مهرماه ۱۲۸۵)
- نظامنامه اساسی مشتمل بر ۵۱ ماده (۲۸ آذرماه ۱۲۸۵)
- متمم قانون اساسی در ۱۰۷ ماده (۱۴ مهرماه ۱۲۸۶)
- قانون انجمنهای ایالتی و ولایتی در ۱۲۲ ماده (خردادماه ۱۲۸۶)
- قانون بلدیه در ۱۰۸ ماده (۱۱ خردادماه ۱۲۸۶)
- قانون مطبوعات در ۵۲ ماده (۱۸ بهمنماه ۱۲۸۶)
- قانون تشکیل ایالات و ولایات و دستورالعمل حکام که به قوانین وزارت داخله معروف است. شامل ۴۳۲ ماده و ۲۶ ماده ضمیمه (۱۷ آذرماه ۱۲۸۶)
- قانون وظایف یا مستمریات شامل ۱۰ ماده (۱ اردیبهشتماه ۱۲۸۷)
- قانون ممیزی علمی و اجرای آن (۱۲۸۶ه.خ)
- قانون انجمنهای تجارتی (۱۲۸۷ه.خ)
- قانون رشوه و مجازات آن
- قانون تعیین مقرری دربار سلطنتی
- قانون عدلیه که ناتمام ماند
- ترتیب بودجه و تعیین مخارج ادارات
- بازپرسی و داوری از غلامرضاخان اینانلو دربارهٔ ماجرای دختران قوچان
- برکناری مسعود میرزا ظلالسلطان از حکمرانی اصفهان
- تأسیس کمیسیون اصلاح بودجه دولت جهت برطرف شدن کسری بودجه دولت
- واریز «تفاوت عمل» (اختلاف بین مالیات وصول شده و مالیات قانونی) به خزانه دولت به جای درآمد حکمران
- برانداختن «تیول» و واریز همه مالیاتها به حساب دولت
- برانداختن تسعیر
پانویس
ویرایش- ↑ محمودی، جلیل و سعیدی، ناصر، شوق یک خیز بلند: نخستین اتحادیههای کارگری در ایران، تهران: قطره، چاپ اول: ۱۳۸۱، ص ۳۷.
- ↑ آبراهامیان، ایران بین دو انقلاب، ۱۱۲.
- ↑ نصری ع. رویارویی با تجدد. صص ۴–۳۴۳، به نقل از روزنامه کاوه ش ۲۶، صص ۴–۳
- ↑ https://mashruteh.org/wiki/images/8/8f/Kav_3_26.pdf
- ↑ کسروی، احمد. «تاریخ مشروطه ایران، گفتار چهارم، چه کشاکشهایی با محمد علی میرزا برخاست؟، کارهای ارجدار دارالشوری».
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- آبراهامیان، یرواند (۱۳۷۷). ایران بین دو انقلاب. ترجمهٔ احمد گلمحمدی؛ محمدابراهیم فتاحی ولیلایی. تهران: نشر نی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۱۲-۳۶۳-۵.
- بهار، محمدتقی (۱۳۵۷)، تاریخ مختصر احزاب سیاسی، تهران: شرکت سهامی کتابهای جیبی