محمدصادق سعیدی
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
محمدصادق سعیدی کاشمری (زاده ۱۳۱۲ – درگذشته ۱۳۷۵ خورشیدی) از علما، محققان، مفسران و لغت شناسان معاصر خراسان، اهل ایران بود.
سعیدی محمدصادق | |
---|---|
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۲۹ اسفند ۱۳۱۲ |
درگذشته | ۱۹ اردیبهشت ۱۳۷۵ |
محل اقامت | فرشه، کاشمر، نجف، مشهد |
مذهب | شیعه |
تحصیلات | کاشمر-نجف |
پیشه | تدریس تفسیر و دروس حوزوی |
مرتبه | |
استادان | |
تأثیرگذاران |
زندگینامه علمی و هجری
ویرایشکودکی در زادگاه
ویرایشوی در روستای فرشه از توابع کاشمر زاده شد. پدر وی شیخ غلامحسین سعیدی از واعظان و علمای تراز اول کاشمر و مادرش نیز حاجیه زینتالله باصری از وعاظ مجالس زنانه بود.[۱]
از کودکی تا سن سیزده سالگی، خواندن و نوشتن، خواندن قرآن، حفظ ادعیه مأثور، فراگیری نصاب الصبیان و قدری از علم صرف و نحو را در زادگاه و نزد پدر فراگرفت. سپس جهت ادامه تحصیل نزد برادر بزرگش به کاشمر هجرت نمود.[نیازمند منبع]
هجرت به کاشمر
ویرایشاز سال ۱۳۳۵ طی مدت ده سال اقامت در کاشمر به فراگیری ادبیات، سطوح کامل فقه و اصول پرداخت. علاوه بر آن، علوم جدید همچون فیزیک، شیمی، جبر، هندسه و مثلثات را تا حد دیپلم متوسطه فراگرفت. در همین مدت نیز به تدریس ادبیات و علوم جدید پرداخت. سپس از سوی امامی نوری، ریاست حوزه علمیه کاشمر راهی نجف شد.[نیازمند منبع]
هجرت به نجف
ویرایشاز سال ۱۳۲۵ طی مدت هشت سال اقامت در نجف اشرف از محضر سید ابوالقاسم خویی خارج فقه و اصول و در نزد سید عبدالأعلی سبزواری تفسیر را فراگرفت. همچنین از محضر میرزا باقر زنجانی و علامه فانی اصفهانی نیز بهره بردهاست. در همین مدت از آقابزرگ تهرانی اجازه روائی میگیرد. سپس برای تجدید دیدار به دیار خود بازمیگردد و به اصرار امامی نوری در کاشمر ماندگار میشود.[نیازمند منبع]
بازگشت به کاشمر
ویرایشاز سال ۱۳۴۳ طی مدت نوزده سال اقامت در کاشمر، تدریس تفسیر را به عنوان اشتغال اصلی برمیگزیند و تا پایان عمر به آن متعهد میماند. حضور وی هر سه مدرسه علمیه کاشمر را رونقی تازه میبخشد. در این مدت علاوه بر پرداختن به امور علمی و نگارشی، حدود سی بنای خیریه، اعم از مسجد، مدرسه، حسینیه، درمانگاه و صندوق قرض الحسنه میسازد. سپس برای همیشه به مشهد هجرت میکند.[نیازمند منبع]
هجرت به مشهد
ویرایشاز سال ۱۳۶۲ طی مدت سیزده سال اقامت در مشهد که تا پایان عمر خویش ادامه داشت، به تدریس رسائل و مکاسب و کفایه در کنار تفسیر پرداخت که مورد توجه طلاب جوان قرار گرفت. وی بنیانگذار مدرسه علمیه امام حسن مجتبی علیه السلام میباشد.[نیازمند منبع]
در مسجد امام صادق واقع در خیابان کلاهدوز بعد از نماز مغرب و عشا برای جمعی از طلاب بخشهایی از فقه را تدریس کرد. که این تدریس به توصیه سید عزالدین زنجانی بود.[نیازمند منبع]
درگذشت
ویرایشپس از گذشت ۶۲ سال در ظهر چهارشنبه ۱۹ ذیحجه ۱۴۱۶ (قمری) برابر با ۱۹ اردیبهشت ۱۳۷۵ (خورشیدی) در مشهد درگذشت و در رواق دارالزهد حرم علی بن موسی الرضا به خاک سپرده شد.[۲][۳]
برخی فعالیتها
ویرایش- تأسیس مدرسه علمیه عالی امام حسن مجتبی علیه السلام در مشهد مقدس (۱۳۷۲)[۴]
- تأسیس صندوق قرض الحسنه همت شهرستان کاشمر
- تأسیس درمانگاه جواد الائمه شهرستان کاشمر
- تأسیس مسجد النبی در کاشمر
- تأسیس مسجد قائم شهرستان کاشمر
- تأسیس مسجد جامع روستای سرحوضک از شهر کاشمر
- تأسیس تکیه صاحب الزمانی
- خرید و اهدای چند دستگاه آمبولانس بنز برای خدمت به مردم کاشمر
- تدریس و تفسیر قرآن کریم به مدت ۲۱ سال طی یک دوره کامل
- تدریس در سه مدرسه علمیه عالی کاشمر
- کمک درساخت یکی از ساختمانهای بیمارستان شهید مدرس کاشمر
شاگردان
ویرایش- محمدعلی انصاری
- محمد جواد فضائلی اخلاقی
- محسن رمزی (مدیریت مرکز تحقیقات اسلامی آیت الله اشرفی شاهرودی)
- جعفر فیض آبادی
- سید مجتبی غزنوی
- حسن جمشیدی
- طی سالهای متمادی که بعد از نماز مغرب و عشا در مسجد امام صادق با حضور محمد جواد فضایلی اخلاقی و حسن جمشیدی آغاز گردید و بعد هم دوستانی اضافه شدند. محور درس جواهر بود. الخلل فی الصلات کامل خوانده شد. در یک ماه مبارک رمضان یک دوره کامل استصحاب بیان کرد. و آخرین بحثی که دنبال میشد کتاب القضا بود.
منابع
ویرایش- ↑ همسایگان خورشید (عالمان خفته در خاک مشهد) بایگانیشده در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine،
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۱۴ مه ۲۰۱۵. دریافتشده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۹.
- ↑ http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=123316
- ↑ http://iqna.ir/fa/news_detail.php?ProdID=383410[پیوند مرده]