محمدعلی گویا

محمدعلی گویا (زاده تیر ۱۳۱۳ – درگذشته ۶ فروردین ۱۳۸۰)، شاعر و طنزپرداز ایرانی بود.

محمد علی گویا
زاده	تیر ۱۳۱۳ کرمانشاه، ایران
محل زندگی	تهران
درگذشته	۶ فروردین ۱۳۸۰ (۶۶ سال) تهران، ایران
پیشه	نویسنده، طنزنویس، روزنامه‌نگار
ملیت	ایرانی

زندگینامه

او در سال ۱۳۱۳ در شهرستان کرمانشاه متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران و کرمانشاه گذرانده و در سال ۱۳۳۳ وارد دانشکده معماری و شهرسازی و روزنامه‌نگاری شد.پس از فارغ‌التحصیلی به تدریس روزنامه‌نگاری پرداخت و در وزارت مسکن و شهرسازی استخدام شد.او در سال ۱۳۳۷ به جمع همکاران نشریه توفیق پیوست.وی در آنجا به سرودن شعر پرداخت که بیشتر آنها سیاسی بودند.

شعری که به گفته خودش پس از حمله پلیس رژیم شاه به دانشجویان اعتصابی دانشگاه تهران با اقتباس از شعر «خاقانی» سروده است:

هان ای دل عبرت بین، از دیده نظر کن هان

ایوان مداین را، آیینه عبرت دان

یک ره، ز «ره اوّل» شو «شاهرضا» اندر

بر سر در آن بنگر، اشکی دو سه هم بفشان

دندانه هر «نیزه» پندی دهدت نو، نو

ز آنها که ز کف دادند، یکباره سر و دندان

زان رزم دلیرانه، اوضاع دگرگون شد

سرجوخه بشد سرگرد، سرباز بشد ستوان

• نمونه طنز:

استاد گفت:

لهجه‌ی شیرین پاری بوده است از نخست همان لهجه‌ی دری

ور رفته‌اند بس که بدان ورپریده‌ها

امروز گشته است بدین سان «دری‌وری»!!!

وی پس از تعطیلی توفیق گوشه عزلت گزید و تنها فعالیتش کار در وزارت مسکن و شهرسازی و تدریس بود.ولی در سال ۱۳۶۹ پس از انتشار نشریه گل آقا دوباره شروع به فعالیت کرده و از همکاران دائمی آن شد.

محمد علی گویا در تاریخ ۶ فروردین ۱۳۸۰ درگذشت.